Ο πρώτος, ο Γιορντάνοφ, στον πρώτο αγώνα με τον Φοίνικα δεν χρειάστηκε να ρισκάρει τον σμπαραλιασμένο ώμο του και άφησε τον ρόλο του πρωταγωνιστή στον αφηνιασμένο Καλντέιρα που μαζί με τους κεντρικούς «τελείωσαν» τον χειρότερο Φοίνικα των τελευταίων ετών. Όταν όμως οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν τα σκούρα στον δεύτερο ημιτελικό ο «Μπόμπι» ήταν εκεί.
Σε ένα σημείο του τρίτου σετ είχε περισσότερες από πέντε συνεχόμενες, δύσκολες, επιθέσεις, ενώ στο πέμπτο έδειξε την κλάση του. Στο 13-13 ο χειρότερος, λόγω προβλήματος στον ώμο, φέτος σέρβερ του Ολυμπιακού ρίσκαρε όπως πολλάκις έχει κάνει στο παρελθόν (θυμηθείτε στην Πυλαία με τον ΠΑΟΚ ότι έπαιξε με .ένα πόδι τρία σετ). Σήκωσε την μπάλα στον αέρα, δεν υπολόγισε τον ώμο του και η φωτοβολίδα που εξαπέλυσε έβαλε μπροστά τον Ολυμπιακό στο σκορ. Με αυτόν τον πόντο ο πρωταθλητής πήρε το σετ ασχέτως αν ακολούθησε το σερί του επίσης πρωταγωνιστή Χριστοφιδέλη που με δύο δικούς του πόντους τελείωσε το ματς.
Στην αντίπερα όχθη οι δύο εύκολες ήττες της Κηφισιάς από τον Εθνικό έγιναν απουσία του μαέστρου των γηπεδούχων Δημήτρη Νικολάκη. Ο πυρετός έριξε, περισσότερο ψυχολογικά τον κορυφαίο σέρβερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Η αντίδρασή του στα φάρμακα (δεν είναι λάτρης) έριξε στο .κρεβάτι όλη την Κηφισιά που δήλωσε απούσα και στα δύο πρώτα ιστορικά της ραντεβού. Τα χειρότερα όμως δεν τελείωσαν για την ομάδα όνειρο του Αρσενιάδη η οποία σήμερα στο τρίτο και πιο ιστορικό παιχνίδι της θα παρουσιαστεί στο γήπεδο και πάλι άνευ Νικολάκη ο οποίος δεν ρίσκαρε να ανηφορίσει στον Έβρο. Πως μπορεί αυτή η Κηφισιά να κοντράρει τον αφηνιασμένο Εθνικό στην καυτή του έδρα είναι ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρω αν πρόλαβαν να κλειδώσουν το ματς στο στοίχημα…
Όσο για τα αποτελέσματα στα τέσσερα πρώτα ημιτελικά; Απολύτως φυσιολογικά αφού η μεν Κηφισιά έδειξε πολύ λίγη άνευ Νικολάκη για να κοιτάξει στα μάτια τον γεμάτο δίψα για τελικό Εθνικό. Στο Ρέντη τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα. Η παρουσία-απουσία του Τσας στο πρώτο σετ του ημιτελικού (1/7 επιθέσεις) έκανε άνω κάτω την ομάδα με την ατμόσφαιρα στο ξενοδοχείο να μυρίζει μπαρούτι το ίδιο βράδυ, της πιο ηχηρής «σφαλιάρας», όπως παραδέχτηκαν οι Συριανοί, μετά και την δεύτερη ήττα στο «Μελίνα Μερκούρη».
Οι ομάδες όμως που έχουν χαρακτήρα μπορούν να έχουν αντίδραση σαν και αυτή που είχε ο Φοίνικας στο δεύτερο ματς το οποίο το έχασε στον πόντο ως συνήθως φέτος από τον Ολυμπιακό. Στο δεύτερο ματς ο Φοίνικας ήταν Φοίνικας αλλά και πάλι δεν κατάφερε να γλυκαθεί. Η ήττα αυτή μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για τους «Πειρατές» που για να προκριθούν απέναντι στον πιο έμπειρο, ώριμο και δεμένο Ολυμπιακό πρέπει να θυμηθούν την εποχή του Νεόφυτου. Τότε δηλαδή που στο 2-0 του Ηρακλή στους τελικούς απάντησαν με δύο σερί νίκες στο «Βικέλας». Εύκολα και απλά τότε.
Τώρα όμως εύκολο δεν δείχνει, ούτε όμως ακατόρθωτο. Αρκεί να ξαναγίνει αυτό που έγινε την προηγούμενη Παρασκευή στο «Μελίνα Μερκούρη». Να παίξουν δηλαδή και οι τρεις ξένοι. Αλλιώς οι «ερυθρόλευκοι» θα κάνουν και πάλι αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα από την κάθε μια ομάδα. Να παίρνουν τις επαγγελματικές νίκες που χρειάζονται. Και τα τελευταία δύο χρόνια έχουν πάρει πολλές τέτοιες με ή χωρίς Γιορντάνοφ, με ή χωρίς Κουρνέτα, με ή χωρίς Σμαραγδή, με ή χωρίς Κοκκινάκη.
