Το λέει και το παραλέει. Εννοείται ότι μας ενδιαφέρει η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Λιγκ αλλά για μένα το κυριότερο – και αυτό που βλέπω τον τελευταίο μήνα στην Εθνική – είναι το γεγονός ότι αυτή η ομάδα αποκτά και προσωπικότητα και μαγκιά. Και εξηγούμαι. Μου άρεσε πάρα πολύ η αγωνιστική αντίδραση της ομάδας μετά την ήττα στην Θεσσαλονίκη από τους Σλοβένους.
Είναι γεγονός ότι πλέον τα πιτσιρίκια του Δρίκου παίζουν καλύτερα μακριά από το σπίτι τους. Αποδεδειγμένα πλέον. Αυτό όμως που κράτησα από την εκτός έδρας νίκη ήταν η μαγκιά τους. Αυτός ο «τσαμπουκάς» του Μητσάρα (έτοιμος να περάσει στο αντίπαλο γήπεδο ήταν σε κάθε φάση), το «γαμώτο» του Ντίμα, το ξέσπασμα του «Τακούρ» και του «Κόκκι» δείχνει ότι παίζουν και γουστάρουν πολύ βρε παιδί μου.
Αντί να τρέξουν στον Αστέρα για μπάνια έστρωσαν τον .κώλο τους και δούλεψαν όλο το καλοκαίρι. Παρά την πίκρα τους από το χαστούκι του αποκλεισμού από το Ευρωπαϊκό δεν τα έβαψαν μαύρα. Χωρίς πλήρες ρόστερ (απόντες Πετρέας, Στεφάνου, Φράγκος, Σμαραγδής) έκαναν την υπέρβαση στο Ευρωπαϊκό Λιγκ και δικαιώθηκαν. Μου το έχουν πει πολλές φορές οι πιτσιρικάδες στις συνεντεύξεις «ΣΤΟ ΦΙΛΕ».
«Αυτή η ομάδα χρειάζεται στήριξη» μου έλεγαν και ξανάλεγαν και για αυτό το λόγο δεν βγήκα τους τελευταίους μήνες να γράψω το παραμικρό. Περίμενα υπομονετικά την αντίδρασή τους. Έλεγα μέσα μου «δεν γίνεται ρε θα γυρίσει ο τροχός, κράτα Παντελή». Και γύρισε ο τροχός την κατάλληλη ώρα. Τώρα είναι που η ομοσπονδία πρέπει να τα δώσει όλα σε αυτή την ομάδα. Πρέπει να την οχυρώσει, να την στηρίξει και να βάλει ακόμη πιο υψηλούς στόχους. Γιατί να είναι όνειρο απατηλό το World League. Να πάμε αν μπορούμε και ας φάμε χαστούκια.
Έτσι επί Προσαλίκα το 2001 γίναμε ομάδα. Χάναμε, ξαναχάναμε και .ξαναχάναμε και μετά άλλαξε η ιστορία. Παίζαμε στη Ρωσία και νικάγαμε. Ερχόταν στο Παλέ η Πολωνία και γινόταν ντέρμπι. Μόνο αν φάμε «χαστούκια» θα μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Απλά θα πρέπει να έχουμε την υπομονή και να στηρίζουμε αυτά τα παιδιά. Δεν πρέπει με την πρώτη στραβή να τους «κρεμάμε». Άλλωστε αυτή η φουρνιά, το γράφω με μεγάλη θλίψη, είναι η μοναδική μας ελπίδα για διάκριση. Πίσω από αυτούς υπάρχει χάος. Για αυτό τα μάτια σας και τους μάγκες.
