Μπορεί επίσης, ο Κλέιτον να μην αναδεικνυόταν σε… Νουρέγιεφ του πάγου και ο Ορέστης Καρνέζης να μην είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι επέστρεψε στο ποδόσφαιρο.
Μπορεί ακόμα ο επίμονος (Φώτης) Κηπουρός να μη λύγιζε στην τελευταία τελική προσπάθεια των φιλοξενουμένων ή να είχε καλύτερο momentum στη συνεννόησή του με τον Ηλία Κώτσιο και το γκολ να μην ερχόταν για τον Παναθηναϊκό.
Σε μια τέτοια περίπτωση οι πράσινοι θα συνέχιζαν να κουβαλούν στην πλάτη τους -αντί να να ξεπεράσουν τόσο άμεσα- τον πρόωρο αποκλεισμό τους από τον θεσμό του κυπέλλου.
Γι αυτό και στον Παναθηναϊκό, όπως και σε κάθε πραγματικά μεγάλη ομάδα, πρέπει να ξέρουν ότι «κάθε εμπόδιο είναι για καλό» και ότι το μέταλλο ενός κλαμπ που θέλει να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος ουσιαστικά σφυρηλατείται σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Ταυτόχρονα το ανάποδο ψαλίδι του Κλέιτον, που σημάδεψε το ματς, ματαίωσε και την κριτική που θα ακολουθούσε τον Φερέιρα, ο οποίος σε περίπτωση ισοπαλίας ή ήττας (που επίσης ήταν μέσα στα πιθανά αποτελέσματα), θα έπρεπε να εξηγήσει τις επιλογές πάγκου για Λέτο, Ζέκα και Καπίνο.
Αυτό σημαίνει ότι αφού έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου και στις επιλογές σου, άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν ομαλά και μη προκαλείς την τύχη σου ζητώντας αναβολές αγώνων.
Αλλά και ο Δημήτρης Γόντικας, που έκανε λόγο για τους «φιλικούς» αγώνες άλλων ομάδων πρέπει να λησμόνησε ότι ο Ολυμπιακός έχασε βαθμούς από τον ΟΦΗ, τον Αστέρα Τρίπολης και την Δόξα, ομάδες που το «πράσινο μπλοκ» (αν υπάρχει) τις κατατάσσει στο «ερυθρόλευκο μπλοκ» (αν υπάρχει).
Με άλλα λόγια, το μόνιμο ζήτημα για τον Παναθηναϊκό είναι τι κάνει ο Ολυμπιακός και για τον Ολυμπιακό τι κάνει ο Παναθηναϊκός. Με τόσο σοβαρά θέματα προς επίλυση, λοιπόν, που να βρεθεί χρόνος να ασχοληθεί κανείς σοβαρά με την δική του ομάδα;
