Αν τα καταφέρουν, θα πρόκειται για άθλο. Αν όχι, δύσκολα θα μπορέσουμε να αποδώσουμε ευθύνες σε ποδοσφαιριστές και προπονητές μετά απ΄ όσα εχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα στο χώρο.
Όταν έχεις να παιξεις (με εξαίρεση τους διεθνείς) 2,5 εβδομάδες κανονικό ποδόσφαιρο είναι ουτοπικό να απαιτείς νίκες επί της Ατλέτικο μεσα στη Μαδρίτη, επί της Ντιναμό στο Μινσκ, επί της Μπεσίκτας στην Τρίπολη και επί της Δυναμό στη Μόσχα.
Και βάζω στο κάδρο και τον Παναθηναϊκό του Γιάννη Αναστασίου. Όχι γιατί διεκδικεί κάτι, αλλά γιατί οφείλει να πάρει τουλάχιστον μία νίκη στα δύο τελευταία ματς, προκειμένου να βελτιώσει την θέση του στη γενική κατάταξη της ΟΥΕΦΑ ενόψει των μελλοντικών του υποχρεώσεων στην Ευρώπη.
Απαγορεύεται να εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός αδιάφορος στα παιχνίδια της Μόσχας και της Λεωφόρου επί της Εστορίλ. Πρέπει να διεκδικήσει ισάριθμα τρίποντα.
Στον Ολυμπιακό, Μίτσελ και παίκτες ήθελαν να παίξουν στο πρωτάθλημα, αλλά οι βουλές της ΕΠΟ ήταν άλλες. Πλέον θα ταξιδέψουν στη Μαδρίτη ξεκούραστοι, αλλά χωρίς ρυθμό. Το αν θα αντέξουν στην πίεση μέσα στο Βιθέντε Καλντερόν, θα το δούμε την Τετάρτη.
Ο ΠΑΟΚ ήθελε επίσης να αγωνιστεί, όπως και ο Αστέρας. Ο Αναστασιάδης είδε τον Κάτσε να ξεπερνά το πρόβλημά του και λογικά θα είναι πανέτοιμος. Ο Βεργέτης δεν υπολογίζει στον τραυματία Ρόλε.
Ωστόσο Ντιναμό και Μπεσίκτας έχουν ματς στα πόδια τους, ενώ ΠΑΟΚ και Αστέρας θα δοκιμαστούν στα δύσκολα έχοντας μόνο εσωτερικά διπλά στα πόδια τους.
Οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι ο κανονικός αγωνιστικός ρυθμός μιας ομάδας, ακόμα κι αν κάποιες φορές κρύβει απρόοπτα λόγω της πιθανότητας ενός τραυματισμού, είναι αδύνατο να αναπληρωθεί με οποιοδήποτε οικογενειακό δίτερμα.
Οπότε οι ομάδες μας θα αγωνιστουν μεσοβδόμαδα στην Ευρώπη όχι μόνο κόντρα σε ικανούς αντιπάλους, αλλά και κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική που δυστυχώς υπαγορεύτηκε από… ερασιτέχνες παράγοντες
