Ξέραμε ότι η Ιταλία είναι καλύτερο σύνολο από την Ελλάδα σε όλους σχεδόν τους τομείς (ποιοτικά χαρακτηριστικά παικτών, συνόλου, ομάδας, ταχύτητας, πάγκου) ακόμα και σε αυτόν της ομοιογένειας.
Ξέραμε ότι θα χρειαστούμε αρκετή δόση τύχης για να πάρουμε ακόμα και τον βαθμό της ισοπαλίας.
Ξέραμε ότι η νέα εποχή με τον Άγγελο Αναστασιάδη στη θέση του ομοσπονδιακού στηρίχτηκε από τους πιο παλιούς παίκτες της Εθνικής, και
Ξέραμε ότι ο Άγγελος έχει την αύρα να ξεσηκώσει τον καλώς εννοούμενο εγωισμό των διεθνών και να τους κάνει να δώσουν και την ψυχή τους για την Εθνική.
Ξέραμε ότι με την Βοσνία η ελληνική άμυνα δέχθηκε δύο γκολ σε 6 λεπτά. Με την Τουρκία δύο γκολ σε 7 λεπτά και πιστεύαμε ότι το πάθημα θα γινόταν μάθημα.
Ομως το βράδυ του Σαββάτου «φάγαμε» 3 γκολ σε 9 λεπτά, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ!
Στο τελευταίο μου σημείωμα (“Όχι” σε ένα ακόμα χαμένο (πρώτο) 15λεπτο!) επεσήμανα την ανάγκη να καταλάβουν οι παίκτες τι θέλει από αυτούς ο προπονητής ΠΡΙΝ την έναρξη του αγώνα με την Ιταλία κι όχι ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ του ματς.
Δεν ξέραμε, λοιπόν, αλλά το μάθαμε, ότι ο Άγγελος ανακοίνωσε την ενδεκάδα μιάμιση ώρα πριν την έναρξη του αγώνα και η Εθνική παρατάχθηκε χωρίς κανονικό δεξί μπακ, χωρίς τον Ζέκα κόφτη, χωρίς φορ και με τον Φορτούνη «ψευτοενιάρι».
Δεν το ξέραμε, αλλά το μάθαμε, πως η ανάλυση για το ματς με την Ιταλία δεν έγινε πάνω σε αγώνα της «Σκουάντρα Ατζούρα», αλλά πάνω στο βίντεο του τελικού Λίβερπουλ-Τότεναμ και αγώνων της Σίτι!
Ξέραμε ότι χωρίς τους τραυματίες Μήτρογλου και Δώνη ο μόνος καθαρός φορ περιοχής ήταν ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ο Κουλούρης, αλλά δεν ξέραμε ότι δεν είναι στα πλάνα του Άγγελου ούτε ως αλλαγή!
Ξέραμε ότι το ελληνικό πρωτάθλημα τελείωσε νωρίς, ενώ των Ιταλών πριν από λίγες μέρες οπότε η αγωνιστική ένταση και η φρεσκάδα των αντιπάλων θα ήταν δεδομένη. Γι αυτό η ομάδα μας πήγε για… προετοιμασία!
Όμως κόντρα στην τριάδα των Βεράτι-Ζορζίνιο-Βαρέλα οι Σιόβας-Σάμαρης-Κουρμπέλης έμοιαζαν τρία… τέρμινα πιο αργοί στις αντιδράσεις τους.
Κάναμε φιλική πρόβα τζενεράλε με την Τουρκία και από την αμυντική πεντάδα των Πασχαλάκη, Μαυρία, Κούτρη, Κουρμπέλη, Βαλεριάνου, κόντρα στην Ιταλία έπαιξαν οι Μπάρκας, Ζέκα, Σταφυλίδης, Μανωλάς, Παπασταθόπουλος.
Για τέτοια σταθερότητα επιλογών μιλάμε!
Μετά την περίοδο Ρεχάγκελ και Σάντος, δυστυχώς η Εθνική έχει γίνει πεδίο πειραματισμών για όποιον κάθεται στον πάγκο της.
Κι ενώ μετά τους Ρανιέρι και Μαρκαριάν, ήρθε μια κάποια ηρεμία με τον Σκίμπε, η ΕΠΟ αποφάσισε να ξαναφέρει στον πάγκο της ομάδας Έλληνα προπονητή. Και μαζί με τον Άγγελο Αναστασιάδη, τους Άγγελο Μπασινά και Στέλιο Γιαννακόπουλο. Δύο Euro Legend χωρίς όμως την παραμικρή εμπειρία από πάγκους ομάδων.
Το αποτέλεσμα λίγο – πολύ το βλέπουμε στο γήπεδο. Όχι από τα σκορ των αγώνων, αφού από την Ιταλία ήταν δύσκολο να πάρεις κάτι, αλλά από την αγωνιστική εικόνα της ομάδας.
Και τώρα η Αρμενία, μια ομάδα κάτω του μετρίου. Αλλά πόσο είναι άραγε στα δικά μας μέτρα;
Διότι η Ελλάδα θα παίξει με την πλάτη στο τοίχο από το 0-3 των Ιταλών και η Αρμενία με καλή ψυχολογία λόγω του 3-0 επί του Λιχτενστάιν.
Ο Μχιταριάν της Άρσεναλ, ο Μπαρσεγιάν της Βαρντάρ και ο Γκαζαριάν της Ντεπορτίβο Τσάβες προσδίδουν αρκετή ποιότητα μεσοεπιθετικά στην ομάδα της Αρμενίας, που πάντως έχει σοβαρά αμυντικά θέματα.
Από τις δικές τους ορέξεις, αλλά και τον δικό μας τρόπο αντίδρασης στη ΜΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΜΑΣ στο ματς με την Ιταλία, θα κριθεί και το μέλλον του Αναστασιάδη στην Εθνική.
Γιατί ακόμα και η ισοπαλία θα είναι καταδικαστική για την συνέχεια των προκριματικών. Κατά συνέπεια στις υπόλοιπες 6 αγωνιστικές η ΕΠΟ θα έπρεπε να αναζητήσει τον επόμενο, που θα δει την ομάδα σε συνθήκες ανταγωνισμού για να την ξανακάνει υπολογίσιμο σύνολο.
Στα δικά μου μάτια ο Μχιταριάν και η παρέα του θα καθορίσουν την τύχη του Αναστασιάδη. Κερδίζουμε την Αρμενία και ο Άγγελος κερδίζει τον χρόνο του. Χάνουμε βαθμό ή βαθμούς, και αναζητάμε (πρέπει τουλάχιστον ως ΕΠΟ) τον επόμενο.
Χαμένοι βαθμοί χωρίς αλλαγή προπονητή, θα είναι για μια ακόμα φορά χαμένος χρόνος για μια ομάδα που είναι πλέον αρκετά ταλαιπωρημένη.
