Προκρινόταν δεν προκρινόταν η Εθνική στο φάιναλ φορ του World League το άρθρο αυτό που διαβάζετε θα ήταν, πιστέψτε με, το ίδιο.
Εννοείται ότι μας πείραξε η απουσία από το ραντεβού ανόδου στην δεύτερη κατηγορία στην Μπρατισλάβα. Ποιος όμως μπορεί να ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτά τα παιδιά που πριν από δύο χρόνια, τότε δηλαδή που έμεναν για Τρίτη συνεχόμενη φορά εκτός Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, περνούσαν το καλοκαίρι τους στις παραλίες μένοντας χωρίς αγώνες αφού η ομοσπονδία δεν είχε δηλώσει την ομάδα στο Ευρωπαϊκό Λιγκ. Ποιος θα μπορούσε να απαιτήσει να γίνουν ομάδα αυτά τα παιδιά όταν μόλις πέρσι τέτοια εποχή άρχισε η ομοσπονδία να επενδύει σοβαρά.
Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες η Εθνική έγινε σε χρόνο dt ΟΜΑΔΑ. Δεν ξέρω αν το κίνητρο «World League» τους έβαλε στο …κόλπο. Δεν ξέρω αν αυτή η τρελοπαρέα εκτός γηπέδου έγινε τρελοπαρέα και μέσα στο γήπεδο και ο ένας παίζει για τον άλλον βάζοντας πρώτα την ομάδα και μετά τους εαυτούς τους. Όπως και να έχει από αυτούς τους έξι αγώνες που είδαμε σε Μεξικό και Θεσσαλονίκη η Εθνική έδειξε ότι είναι και πάλι Εθνική. Μετά από έξι χρόνια ξηρασίας, μετά την όγδοη θέση στη Σμύρνη στο Ευρωπαϊκό το 2009, αυτή η φουρνιά παικτών δείχνει ικανή να μας βγάλει από τον βούρκο της ανυπαρξίας και της ανυποληψίας. Οι σφαλιάρες που «φάγαμε» αυτά τα έξι χρόνια ήταν εκτός λογικής. Κοκκίνισαν οι σβέρκοι μας από τις σφαλιάρες. Τις χρειαζόμασταν όμως γιατί δεν κάναμε ποτέ κάτι για να τις αποφύγουμε. Και αφού τις φάγαμε ήρθε η ώρα να δώσουμε κιόλας.
Η ομάδα έχει σούπερ σταρ τον Τζούριτς (26χρόνων) αλλά δίπλα στον Μήτσο «γεννιούνται» και άλλοι σταρ. Φιλίποφ (25 ετών), Φράγκος (26), Κουμεντάκης (22), Κοκκινάκης (22), Δαλακούρας (22), Πρωτοψάλτης (22), Τζιουμάκας (20) είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Αυτά τα ονόματα θα πρέπει να τα συνηθίσετε γιατί θα μας απασχολούν, όπως βλέπετε και από τις ηλικίες τους, για τα επόμενα 10 – τουλάχιστον – χρόνια. Αυτή λοιπόν η Εθνική χρειάζεται την προσοχή και την υποστήριξη όλων μας. Η ομοσπονδία θα πρέπει να επενδύσει ακόμη περισσότερο σε αυτή τη φουρνιά και οι ομοσπονδιακοί προπονητές θα πρέπει να δουλέψουν ακόμη περισσότερο μαζί τους. Το μέλλον της Εθνικής και η ελπίδα του ελληνικού βόλεϊ είναι αυτά τα παιδιά. Στηρίξτε τα και δεν θα χάσει κανένας μας…
