Ο ‘’Αλενατόρε’’ σκέφτεται και ψάχνει…

Ο Νίκος Αναστόπουλος, κοιτά τον Αρη, ξύνει το κεφάλι του, σκέφτεται και ψάχνει… Τι ψάχνει; Να βρει λύση στο πρόβλημα. Ποιο πρόβλημα; Της μη ικανοποιητικής απόδοσης της ομάδας, της φανερής έλλειψης ‘’χημείας’’, του μπούσουλα που δεν υπάρχει.
 
Το ότι οι κίτρινοι έβαλαν τρία γκολ στην Καλαμαριά των χιλίων προβλημάτων, δεν νομίζω πως πείθει κανέναν, ούτε, βέβαια και η πρωτιά στη βαθμολογία, παρ΄ ότι, ας μη γελιόμαστε, αυτό είναι το βασικό ζητούμενο.
 
Το ‘’καμπανάκι’’ που ήχησε στη Χρυσούπολη, ήταν δυνατό. Αυτός ο Αρης δεν είναι άτρωτος. Το ‘’τρένο’’, παρά τις σχετικές selfies, δεν έχει πιάσει (ακόμη) την ταχύτητα που πρέπει και επομένως χρειάζεται πολύ και αποδοτική δουλειά σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε αφού πρώτα επιτευχθεί ο στόχος της ανόδου, να σταλούν μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση (είπαμε και άλλοτε για ποιους λόγους).
 
Το ότι ο ‘’Αλενατόρε’’ δεν είναι ικανοποιημένος απ΄ αυτά που βλέπει εντός γηπέδου, φαίνεται από τις συνεχείς αλλαγές που πραγματοποιεί σε πρόσωπα και σε θέσεις. Πειραματίζεται, θέλει, αλλά δεν μπορεί να καταλήξει, προβληματίζεται… 
 
Ψάχνει λύσεις, εδώ και τώρα! Κάθε παιχνίδι και μια διαφορετική ενδεκάδα. Κάθε ματς και μια έκπληξη. Κάθε μέρα, μια άλλη μέρα. Όμως, κάποια στιγμή, πρέπει να επέλθει η σταθερότητα. Διότι, μόνο έτσι επέρχεται με τη σειρά της η ομοιογένεια και εν τέλει μόνο έτσι αποκτά ταυτότητα η ομάδα.
 
Σίγουρα μιλάμε για έναν διαφορετικό Αρη, πολύ καλύτερο σε σχέση με πέρυσι, δεν τίθεται θέμα περί αυτού, όμως το θέμα δεν είναι να μπει κανείς σε διαδικασία σύγκρισης της περυσινής με τη φετινή ομάδα, αλλά το πώς θα μπορέσει η τωρινή ομάδα να αλλάξει σιγά-σιγά επίπεδο, επιστρέφοντας στα ‘’κυβικά’’ που αρμόζουν στην ιστορία της. Πρέπει, πρωτίστως (και επιμένω σ΄ αυτό) να δοθεί θέαμα και καλό ποδόσφαιρο στον κόσμο.
 
Αρκετή πίκρα έχει πάρει τα δύο τελευταία χρόνια, δεν νομίζετε;