Όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος και το αντίστοιχο του εντυπωσιακότατου νικηφόρου σερί του ΠΑΟΚ σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο, μαζί με όλα τα λοιπά … στατιστικά συμπαρομαρτούντα δόθηκε στην Τρίπολη. Εκεί όπου ο Αστέρας Τρίπολης επικράτησε του «Δικεφάλου» 3-2 (18’ Κυριακόπουλος, 53’ Τόνσο, 90’+ Ινγκλέσιας – 37’ Κάμπος, 90’+ Πρίγιοβιτς πέναλτι), αποτέλεσμα το οποίο σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα αποτελέσματα της αγωνιστικής κόστισε την απώλεια της κορυφής στη βαθμολογία στον Ραζβάν Λουτσέσκου και τους ποδοσφαιριστές του. Επειτα από τρεις μήνες και κάτι, πραγματοποίησαν το χειρότερο παιχνίδι του, σε μια κομβική στιγμή μεν αλλά κάποια στιγμή θα συνέβαινε κι αυτό.
Σαφώς και δεν ήταν ότι καλύτερο, ωστόσο είναι κάτι απόλυτα λογικό κι ανθρώπινο, αν αναλογιστεί κανείς κι όλα όσα προηγήθηκαν την εβδομάδα που προηγήθηκε σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη κι έτσι όμως, τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, αφού μέχρι τη … γραμμή του τερματισμού έχει δρόμο ακόμη, αρκεί ν’ αποδειχτεί στην πράξη πως η χτεσινή αγωνιστική παράσταση ήταν μια κακή παρένθεση, κάτι που έγινε και τελείωσε χτες, γιατί το τέλος κάθε κατάστασης σηματοδοτεί και την αρχή μιας νέας. Το αν αυτή θα είναι θετική ή αρνητική βρίσκεται στα … πόδια των ποδοσφαιριστών του «Δικεφάλου».
Οι Αρκάδες έβγαλαν περισσότερη ενέργεια από τους αντιπάλους τους, μεγαλύτερο πάθος κι αποφασιστικότητα, πήγαιναν με μεγαλύτερη συγκέντρωση σε όλες τις φάσεις, έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν για να πανηγυρίσουν τους τρεις βαθμούς της νίκης αξιοποιώντας τη δυναμική της έδρας τους κι αποδεικνύοντας πως κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν τ’ αποτελέσματα που είχαν πάρει κόντρα και στις υπόλοιπες ομάδες των πρώτων θέσεων που δοκιμάστηκαν εκεί. Ακόμη κι έτσι όμως, στο χερότερο παιχνίδι του ΠΑΟΚ τον τελευταίο καιρό, ο «Δικέφαλος» θα μπορούσε να είχε πάρει τον βαθμό της ισοπαλίας, αλλά η … – σωστή – βουλιμία των ποδοσφαιριστών του να πάρουν το απόλυτο μέχρι το τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, τους κόστισε από μια λάθος πάσα του Μαουρίσιο, την οποία αντιλήφθηκε ο Κότσιρας (σ.σ. είχε περάσει ως αλλαγή στην ανάπαυλα λόγω τραυματισμού του Μπέρτου), βγάζοντας την ομάδα του στην αντεπίθεση και τον Ινγκλέσιας, που είχε κάνει το πέναλτι στις καθυστερήσεις στον Πρίγιοβιτς με την εύστοχη εκτέλεση του οποίου από τον ίδιο το Σέρβο είχε σημειωθεί η ισοφάριση στις καθυστερήσεις, να λυτρώνει την ομάδα του πετυχαίνοντας το γκολ της νίκης στην εκπνοή της αναμέτρησης. Και μια κι ο λόγος για τον Μαουρίσιο, ο Βραζιλιάνος ήταν αυτός που με δυο γκολ στον αντίστοιχο αγώνα του πρώτου γύρου είχε δώσει τη νίκη στην ομάδα του και χτες με την εν γένει απόδοσή του, αλλά κυρίως με τη λάθος πάσα στο τελευταίο λεπτό του αγώνα «υπέγραψε» αρνητικά την ήττα της ομάδας του.
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, σ’ αυτόν τον αγώνα απώλεσε όλα εκείνα τα στοιχεία που τον είχαν χαρακτηρίσει ως τώρα. Κακή ψυχολογία, έλλειψη αυτοπεποίθησης, κακές τοποθετήσεις, αργές αντιδράσεις, λάθος αποστάσεις, ανυπαρξία υπομονής και ψυχραιμίας, μηδέν δημιουργία από τον άξονα, καμία βοήθεια από τα δημιουργικά του μπακ, καθόλου τύχη κι όλα αυτά πέραν των αμφισβητούμενων φάσεων που διαμαρτυρήθηκαν ένθεν κακείθεν. Κι επειδή τα επτά λεπτά καθυστερήσεων που υποδείχτηκαν ως καθυστέρηση έγιναν αντικείμενο χλευασμού, απλώς να σημειωθεί για όσους δεν είδαν τον αγώνα, πως από το 78’ όταν ο Μαουρίσιο υποδείχτηκε σε θέση οφ σάιντ με συνέπεια ν’ ακυρωθεί γκολ του Βαρέλα, μέχρι το 83’ αγώνας δεν υπήρξε λόγω των διαβουλεύσεων ανάμεσα σε διαιτητή και βοηθό για τη φάση, μαζί με τις εντονότατες διαμαρτυρίες που υπήρξαν από τον πάγκο του «Δικεφάλου», συν τις έξι αλλαγές των δυο ομάδων, συν … συν … συν …. Μπορεί να φαντάζει περιττή η διευκρίνιση, αλλά όλα έχουν τα όριά τους αν κι αυτά έχουν ξεπεραστεί εδώ και καιρό δοκιμάζοντας συστηματικά τις αντοχές όλων.
Είναι χαρακτηριστικό πως η πρώτη ευκαιρία των γηπεδούχων σημειώθηκε στο πρώτο – μόλις – λεπτό, από ένα απλό «γέμισμα» σ’ εκτέλεση φάουλ. Ηταν η πρώτη φορά που ο ΠΑΟΚ δέχτηκε τρία γκολ από αντίπαλο στη σεζόν. Ηταν η πρώτη φορά έπειτα από καιρό που βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ο κ. Παντελίδης επένδυσε σ’ ένα σχήμα από – ως επί το πλείστον – βραχύσωμους ποδοσφαιριστές στο χώρο του κέντρου, που σα στόχο είχαν να πιέσουν τους πιο αργούς και «βαρείς» Μαουρίσιο – Σάκχοφ, να «χαλάσουν» τη δημιουργική λειτουργία των αντιπάλων τους είτε από τον άξονα είτε από τις πτέρυγες, κλέβοντας μπάλες και φεύγοντας στην αντεπίθεση. Καμία ισορροπία, ελάχιστη αντίδραση και σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, αυτό που τελικώς συνέβη.
Ωστόσο, ω γέγονε … γέγονε … Ο χρόνος πίσω δε γυρνά κι αυτό κατεγράφη ως μια χαμένη «μάχη» αλλά ο … «πόλεμος» δεν τελείωσε. Αντιθέτως, τώρα κορυφώνεται. Είναι οι ίδιοι που έφεραν την ομάδα ως εδώ κι είναι οι ίδιοι που καλούνται να την πάνε ακόμη παραπέρα. Εχουν αποδείξει τί μπορούν να κάνουν κι έχουν την πολύ μεγάλη ευκαιρία να το (απο)δείξουν κόντρα στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή των φετινών στόχων τους. Ανεξαρτήτως τί θα γίνει σε δικαστικό επίπεδο, όπου κι εκεί υπάρχει δρόμος ακόμη, ο ΠΑΟΚ θα υποδεχτεί την Κυριακή στην Τούμπα την ΑΕΚ προκειμένου να μετρηθεί στα ίσα για τον μεγαλύτερο στόχο του των τελευταίων ετών και να αποδείξει ποιός είναι καλύτερος και πλέον άξιος να κόψει πρώτος το νήμα του τερματισμού στο φετινό πρωτάθλημα.
Ο Ρουμάνος τεχνικός κι οι ποδοσφαιριστές του έχουν μπροστά τους μια εβδομάδα ν’ ανασυνταχθούν και να επιστρέψουν εκεί όπου είχαν σταματήσει πριν από τον αγώνα της Τρίπολης. Μένοντας μακριά από όλες τις εξωαγωνιστικές εξελίξεις, με συγκέντρωση και αποφασιστικότητα για να μετρήσουν ανεπηρέαστοι τις δυνάμεις τους μέχρι τέλους. Κι ότι βγει… Για το … κόμπλεξ ορισμένων, αυτών που θεωρητικά οφείλουν να δίνουν το καλό παράδειγμα σε όλους ως πρωταγωνιστές, δεν αξίζει να πει κανείς το παραμικρό, πλην ίσως μιας λέξης: κρίμα … Καλή εβδομάδα, καλή δύναμη και καλή συνέχεια…
