Επιστροφή στην ελληνική πραγματικότητα…

Μετά τον εντυπωσιακό και ουσιαστικό – πλην ευρωπαϊκής συνέχειας – επίλογο στο Europa League ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στις εντός συνόρων υποχρεώσεις του. Αρχικά, στο πρωτάθλημα. Εκεί όπου στη Λιβαδειά απώλεσε – άλλους – δυο βαθμούς μετά τη «στείρα» ισοπαλία με την τοπική ομάδα και στη συνέχεια στο Κύπελλο, όπου έχοντας διασφαλίσει τη συμμετοχή του στην επόμενη φάση από τ’ αποτελέσματα των δυο πρώτων αγωνιστικών, παρουσίασε μια ομάδα από το … μέλλον στο ισόπαλο 1-1 (’32 Αλαμάνης – 16′ Δημητριάδης) με τον Ολυμπιακό Βόλου, στην έδρα του δεύτερου.  
 
Την περασμένη Δευτέρα επιβεβαιώθηκε ο … κανόνας σύμφωνα με τον οποίον, έπειτα από μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές η επιστροφή στην ελληνική, ποδοσφαιρική πραγματικότητα δε συνοδεύεται από νίκη. Με τον Ολσεν κάτω από τα δοκάρια, αφού ο Γλύκος τέθηκε εκτός δράσης για διάστημα ενάμισου μήνα περίπου, η τεχνική ηγεσία επέλεξε τη μετατόπιση του Τζιόλη στο δεξί άκρο της άμυνας προκειμένου να περιορίσει τον άκρως υπολογίσιμο γι’ αυτήν – κι όχι μόνον – Μάντζιο. Μια κίνηση που απέφερε αποτέλεσμα, έστω κι αν περιόρισε σε δημιουργία τη μεσαία γραμμή.
 
Εκεί τοποθετήθηκε ο Τσίμιροτ μπροστά από την άμυνα με παρτερνέρ του Βόσνιου και πιο ψηλά σε σχέση με την ευθεία του, τους Κάτσε – Σάμπο. Στα άκρα μπήκαν Ροντρίγκεζ και Λέοβατς, δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα, ενώ στην επίθεση το δίδυμο πλαισιώθηκε από τους Μακ – Αθανασιάδη. Ο αγώνας ξεκίνησε καλά για τον «Δικέφαλο», με έλεγχο του ρυθμού, πίεση στον αντίπαλο, σωστές μεταβιβάσεις αλλά χωρίς κάτι πιο ουσιαστικό. Γι’ ακόμη μια φορά, ότι πιο επικίνδυνο είχε να παρουσιάσει η ομάδα προερχόταν από τον Ροντρίγκεζ. Τον τελευταίο της διψήφιας – πλέον – λίστας από ποδοσφαιριστές που έχουν λαβωθεί τη φετινή σεζόν από θλάση.
 
Ο τραυματισμός του – σχεδόν – στα μέσα του πρώτο ημίχρονο, σε συνάρτηση με τη σταδιακή προσαρμογή των γηπεδούχων στον αντίπαλό τους λειτούργησαν καταλυτικά ως προς την ισορροπία των δυο ομάδων, υπέρ των Βοιωτών. Ακόμη ένας καθοριστικός παράγοντας στο διάστημα αυτό ήταν κι η δυσλειτουργία των τριών κεντρικών μέσων. Οι αποστάσεις ανάμεσα σε Τσίμιροτ – Κάτσε – Σάμπο δεν ήταν ποτέ σωστές, με αποτέλεσμα είτε να κλείνεται εύκολα ο πρώτος από πληθώρα αντιπάλων, είτε οι άλλοι δυο να σπαταλούν υπερπολύτιμο χρόνο ορισμένες φορές περιμένοντας την μπάλα, την ώρα που αυτή αναγκαστικά γύριζε στους αμυντικούς ή με την μπάλα ψάχνοντας τη λύση σε πάσα κι όχι σε δημιουργία.
 
Σ’ αυτό δε βοήθησε κι η αδυναμία από τα άκρα, με τον Ροντρίγκεζ τραυματία και τον Λέοβατς να παραμένει δημιουργικά κατώτερος τον προσδοκιών. Είναι ενδεικτικό πως η είσοδος του Μυστακίδη στο δεύτερο ημίχρονο αντί του Καποβερντιανού έδωσε και την πρώτη μεγάλη ευκαιρία για τον ΠΑΟΚ με τον Αθανασιάδη να τροφοδοτείται με σέντρα στην «καρδιά» της αντίπαλης περιοχής αλλά η κεφαλιά του κατέληξε άουτ. Ο Μπερμπάτοφ πήρε τη θέση του διεθνούς Ελληνα επιθετικού κι ο Πέλκας αυτή του Σάμπο, με τον Βούλγαρο να πρωταγωνιστεί σε φάση στις καθυστερήσεις όπου σκόραρε μεν, αλλά το γκολ του ακυρώθηκε καθώς χρεώθηκε μ’ επιθετικό φάουλ στον Τριποτσέρη, ανοίγοντας έναν – ακόμη – μεγάλο κύκλο συζήτησης για την ορθότητα της απόφασης, με μπόλικους παραλληρισμούς και συγκρίσεις.
 
Περισσότεροι από εκατό οπαδοί του ΠΑΟΚ χειροκρότησαν την προσπάθεια της ομάδας τους, που ολοκληρώνει τον πρώτο γύρο την Κυριακή στην Τούμπα κόντρα στον Πλατανιά, έχοντας απωλέσει περισσότερους βαθμούς από τις ομάδες που βρίσκονται από τη μέση και κάτω της βαθμολογίας, παρά από αυτές που κατέχουν τις υπόλοιπες θέσεις. Από τις πρώτες τέσσερις ομάδες της σχετικής κατάταξης, ο «Δικέφαλος» με το πλεονέκτημα της έδρας έχασε τρεις βαθμούς μόνον από τον Ολυμπιακό. Με τα υπάρχοντα δεδομένα, βρίσκεται στην τέταρτη θέση, πέντε βαθμούς πίσω από τον δεύτερο Παναθηναϊκό (σ.σ. εκρεμμεί η απόφαση για την ποινή και την αφαίρεση βαθμών που του επιβλήθηκε πρωτόδικα) και τέσσερις πίσω από την τρίτη ΑΕΚ.
 
Τα θέματα που ανέκυψαν ήταν η απώλεια των δυο βαθμών και οι τραυματισμοί των Ροντρίγκεζ και Χαρίση, με το νεαρό μέσο να προοριζόταν για βασικός αλλά λόγω ενόχλησης στην προθέρμανση να τίθεται εκτός την τελευταία στιγμή δίνοντας τη θέση του στον Κάτσε. Αν η σχετικά μικρή προετοιμασία λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων αποτελεί αιτία γι’ αυτούς, όπως ανέφεραν θεσμικοί παράγοντες της ομάδας, σίγουρα δεν αποτελεί και άλλοθι καθώς θα έπρεπε η διαχείριση να είναι εντελώς διαφορετική ώστε να προφυλαχθούν και οι ποδοσφαιριστές και η ομάδα και οι στόχοι της. Γιατί το σίγουρο είναι πως πρόκειται για μια από τις βασικές αιτίες που πλησιάζει το τέλος του πρώτου μισού της σεζόν κι η ομάδα συνεχίζει ν’ αναζητά τις εσωτερικές της ισορροπίες.
 
Νέα τεχνική ηγεσία, πασχίζει να γνωρίσει τους νέους ποδοσφαιριστές της αλλά εν μέσω διαδοχικών αγωνιστικών υποχρεώσεων ο μισός χρόνος έχει αναλωθεί σε αποθεραπείες. Ηδη έχουν ανοίξει οι συζητήσεις για τη μεταγραφική περίοδο και τις ανάγκες να είναι συγκεκριμένες σε άμυνα και μεσοεπιθετικά. Εξίσου όμως σημαντική είναι η ανάγκη του βρεθούν οι ισορροπίες της ομάδας, ώστε να μην υπάρχουν καταπονήσεις, να υπάρχει ομοιογένεια και αυτοματισμοί, σαν αυτούς που είδαν όλοι πριν από τρεις μήνες, προτού η ομάδα αρχίσει να γίνεται προβλέψιμη. Ταπεινές απόψεις, ατάκτως εριμμένες … Αλλοι επικεντρώνουν αλλού, σεβαστό κι αυτό.
 
Ο αγώνας Κυπέλλου ήταν κάτι το διαφορετικό, με πέντε ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας, έντεκα από την Κ20 και δυο από την Κ17. Διαφορετικός τρόπος παιχνιδιού, απελευθερωμένος, με τα καλά του και τα κακά του, σε μια από τις σπάνιες φορές από τις οποίες το αποτέλεσμα δεν είναι η νο1 προτεραιότητα αλλά η ανακάλυψη του επόμενου, μεγάλου καλού όπως το αποκαλούν κι οι Αμερικανοί ως «next big thing». Το μέλλον όμως μπορεί να περιμένει μπροστά στο παρόν καθώς αυτό απασχολεί με το τέλος του έτους να σημαίνει και τον πρώτο απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους…