Ο δεύτερος – τη τάξει – εγχώριος τίτλος κρίνεται απόψε στις 20.30 στο ΟΑΚΑ. Εκεί ο έχων μόνο νίκες στη φετινή διοργάνωση ΠΑΟΚ καλείται να υπερασπιστεί τον τίτλο του κόντρα στην ομάδα επί της οποίας τον κατέκτησε πέρσι, της ΑΕΚ. Ένα πολύ ιδιαίτερο ζευγάρι ομάδων, όχι μόνον λόγω του περσινού τελικού αλλά κι όλων όσων ακολούθησαν φέτος. Γεγονότα που πλημμύρισαν έντονα – αν όχι ακραία – συναισθήματα και τις δυο πλευρές, φτάνοντας στη σημερινή κατάσταση. Μια κατάσταση που πολλοί ευχήθηκαν και ήθελαν να αποτελεί ποδοσφαιρική γιορτή όμως κάθε άλλο παρά τέτοια θυμίζει, έχοντας – μεταξύ όλων των άλλων – και την … πρωτοτυπία της παρουσίας ξένου διαιτητή για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, ως έμμεση παραδοχή μιας ηχηρής αποτυχίας.
Τα συναισθήματα αυτά δεν αφήνουν ανεπηρέαστους τους πρωταγωνιστές. Για την ακρίβεια η διαχείρισή τους είναι αυτή που δημιουργεί πλεονέκτημα σε όποιον μπορεί να τα διοχετεύσει στη πλέον ενεργειακή εκδοχή τους. Σε πλήρη αρμονία με την ψυχολογία ενός συνόλου μπορούν ν’ αποβούν καθοριστικά. Είναι ένας αγώνας ενενήντα και κάτι λεπτών, αν δεν υπάρξει παράταση ή πέναλτι, που αναμένεται να κριθεί στις λεπτομέρειες. Και τέτοιες είναι το πάθος, η αποφασιστικότητα, ο εγωϊσμός κι η αυτοπεποίθηση. Είναι στοιχεία που διώχνουν το άγχος, περιορίζουν τη διστακτικότητα και καθιστούν πολύ πιο αρμονικό το παιχνίδι μιας ομάδας. Οι προσωπικές μονομαχίες, οι «δεύτερες» μπάλες, η λογική της διαρκούς προσπάθειας, ίσης έντασης από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Είναι το …. σύνολο μεν αλλά αυτό ορίζεται από τις προσωπικότητες και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αυτές δείχνουν το δρόμο και στους υπόλοιπους.
Το τί έκανε φέτος ο ΠΑΟΚ, το τί κατάφερε έχει πλέον καταγραφεί. Οι πρωταγωνιστές της ομάδας έχουν πει δημόσια πως δε νιώθουν ότι έχουν ν’ αποδείξουν κάτι, χωρίς αυτό να μετριάζει τη δεδομένη ισχυρή τους θέληση για την κατάκτηση του συγκεκριμένου τίτλου. Η τεχνική ηγεσία και δέκα ποδοσφαιριστές δε βίωσαν την περσινή επιτυχία, μερικοί εκ των οποίων είναι οι Πασχαλάκης, Βιεϊρίνια, Μαουρίσιο, Μακ. Ολα έχουν τη σημασία τους. Μικρά – μικρά κομμάτια ενός μεγάλου μωσαϊκού. Η κάθε ομάδα, μέσα – και – από αυτά οικοδομεί τον εγωϊσμό της, τον χαρακτήρα που θα παρουσιάσει στο γήπεδο. Αλλωστε ο Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι παίκτες του έχουν ν’ αντιπαρέλθουν αρκετά, μ’ ένα από αυτά να είναι κι ο παράγοντας έδρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των τελικών που έχει δώσει κατά το παρελθόν είναι στην Αθήνα κι όπως είναι γνωστό η παράδοση δεν είναι κι η καλύτερη δυνατή. Ωστόσο, αυτό ήταν γνωστό από την αρχή και πλέον είναι πάρα πολύ αργά για να αλλάξει.
Τις δυο από τις τρεις ήττες του στο πρωτάθλημα τις γνώρισε στο ΟΑΚΑ και στο «Γ. Καραϊσκάκης», όταν όμως δεν είχε σχηματοποιηθεί ακόμη σ’ αυτό που ακολούθησε από τον Δεκέμβριο και μετά. Στοιχεία που από … αδυναμία μπορούν να μεταμορφωθούν σε επιπλέον κίνητρο. Με την παρουσία χιλιάδων κόσμου στις κερκίδες, στις λιγοστές φορές που είχε φέτος την ευκαιρία να βρεθεί δίπλα στην ομάδα του στην Τούμπα λόγω των τιμωριών, να παίζουν το δικό τους ρόλο στη σχετική εξίσωση. Τα μηνύματα από τους πρωταγωνιστές της ομάδας εστάλησαν όλο το προηγούμενο διάστημα προς τον κόσμο. Από εκεί και πέρα είναι θέμα προσωπικής επιλογής, συνείδησης κι ατομικής ευθύνης.
Ολοκληρώνοντας είναι δυο ομάδες που γνωρίζονται καλά. Δύσκολα να εκπλήξει η μια την άλλη. Συνεπώς η κάθε μια θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί και ν’ αξιοποιήσει τα καλύτερα στοιχεία της, να πάρει το momentum του αγώνα για να περάσει την πίεση στον αντίπαλο και ν’ αποκτήσει προβάδισμα στην υπόθεση τίτλος. Ολα αυτά όμως συνιστούν θεωρία, ενώ τα πάντα κρίνονται στην πράξη. Λίγες ώρες έμειναν για έναν τίτλο … τιμής.
