Όνειρο, η παρουσία του Λιβάια. Ήρθε από τον πάγκο, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του και ουσιαστικά έδωσε τη νίκη στην ομάδα του.
Όνειρο, το αποτέλεσμα που φέρνει την ΑΕΚ στην επόμενη φάση. Μέχρι το 60’ σ’ ένα νωθρό παιχνίδι, το οποίο πήγαινε καρφί για 0-0, η Ένωση δυσκολευόταν να φτιάξει φάσεις, με τον Ζεράλδες σε ρηχά νερά, Σιμόες και Σιμάο να μην μπορούν να κρατήσουν με επιτυχία την μπάλα και τον Καρντόσο να ιδρώνει στον πάγκο.
Όνειρο, η επιλογή του Πορτογάλου να ξεκινήσει τον Κλωναρίδη και όχι τον Λιβάια. Τι όνειρο είδε αλήθεια; Πάλι καλά που δεν έγινε εφιάλτης.
Όνειρο, η παρουσία κάποιων από τους παλιούς. Μπάρκας και Βράνιες έκαναν τα πάντα στην άμυνα, ο Σβάρνας έπαιζε στο ντεμπούτο το σαν έτοιμος από καιρό, ενώ ο Μάνταλος ήταν ο πιο ποιοτικός της ΑΕΚ μέχρι να μπει ο Λιβάια.
Όνειρο που γίνεται εφιάλτης. Ο Παουλίνιο από τη μέση και μπροστά κάνει «παπάδες», γρήγορος, πατάει περιοχή, έτοιμος να απειλήσει ανά πάσα στιγμή. Στην άμυνα όμως; Αμέτρητες φορές οι Ρουμάνοι πήγαν το παιχνίδι στη δική του πλευρά και μοναχά η δική τους έλλειψη ποιότητας δεν έφερε το γκολ.
Εφιάλτης, η παρουσία των Βέρντε και Ζεράλδες. Ο Ιταλός δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του ματς. Ανούσιες ενέργειες, καμία πρωτοβουλία, δυσκολία στις συνεργασίες. Ο Πορτογάλος δε δικαιώνει τις προσδοκίες του προπονητή του, που τον έχει χρίσει ηγέτη της ομάδας, δίνοντας του τα κλειδιά. Θέλει ακόμη πολλά «ψωμιά» για να βοηθήσει ουσιαστικά.
Εφιάλτης, η εμμονή του Καρντόσο να παίζει με τα μπακ του ως εξτρέμ και τα εξτρέμ ως εσωτερικούς μέσους. Χάνεται η μπάλα και μετά τρεχάτε ποδαράκια μου. Ιδίως αν ξεχαστεί και κάποιος από τους αμυντικούς μέσους, τότε το κενό είναι τεράστιο. Η Κραϊόβα δεν έχει την ποιότητα να το εκμεταλλευτεί, αυτοί που έρχονται όμως;
Εν πολλοίς η ΑΕΚ εκτός από την πρόκριση κέρδισε χρόνο για να κάνει πράξη αυτά που έχει στο μυαλό του ο προπονητής της. Περιμένουμε να δούμε το θελκτικό ποδόσφαιρο που υποσχέθηκε, γιατί σε λίγο καιρό η ανάγκη του αποτελέσματος θα υπερισχύσει και οι προγραμματικές δηλώσεις του καλοκαιριού θα ξεχαστούν
