Κάθε χρόνο τέτοια εποχή πάνω κάτω, ένα περίπου μήνα πριν από την έναρξη των εθνικών πρωταθλημάτων, γινόμαστε μάρτυρες στο ίδιο ακριβώς θέατρο του παραλόγου. Τουλάχιστον 3-4 ομάδες κάθε χρόνο βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού και είναι άγνωστο αν θα καταφέρουν να παίξουν στα εθνικά πρωταθλήματα. Μπορεί κάποιος να πει ότι η συγκεκριμένη κατάσταση είναι απότοκο της μνημονιακής κρίσης, της τεράστιας διαφοράς (προς τα κάτω) στα έσοδα και στο γεγονός ότι πλέον το μοντέλο του πορέδρου-λεφτά αρχίζει και γίνεται σύντομο ανέκδοτο! Με τις γνωστές εξαιρέσεις οι διοικήσεις των περισσότερων ομάδων παίζουν το ρόλο των διαχειριστών εσόδων και αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα και τις ‘’μαύρες τρύπες’’ που ακούμε ότι αφήνουν πίσω τους τότε μάλλον δεν κάνουν όχι για πρόεδροι-διαχειριστές αλλά ούτε για διαχειριστές των κοινοχρήστων στις πολυκατοικίες τους.
Φέτος, υπάρχουν ήδη τρεις ομάδες που δεν είναι σίγουρο αν θα καταφέρουν να παρουσιαστούν έτοιμες ή στο μίνιμουμ αξιόμαχες τη νέα σεζόν. Ο Πανιώνιος που αλλάζει διοικήσεις κάθε δεύτερη μέρα δεν έχει ούτε προπονητή, ούτε παίκτες αλλά μάλλον (ξανα)απέκτησε πρόεδρο. Στην Α2 ο Εθνικός και τα Τρίκαλα βρίσκονται στην πιο δυσμενή θέση. Στα Τρίκαλα εκφράστηκε η επιθυμία από τον ερασιτέχνη να κατέβει η ομάδα ακόμη και με εφήβους στην Α2. Παρά την δεδομένη καλή πρόθεση του συλλόγου την οποία δεν αμφισβητούμε προφανώς η παρουσία μιας εφηβικής ομάδας θα μετατρέψει το πρωτάθλημα σε οπερέτα!
Δυστυχώς, η αρμόδια επιτροπή (Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού) εδώ και πολλά χρόνια έχει κατ΄ ουσία κλείσει τον κύκλο λειτουργίας της τουλάχιστον όσον αφορά στο μπάσκετ γιατί για τα υπόλοιπα επαγγελματικά σπορ προσωπικά δεν έχω άποψη για τα δρώμενα. Και στο παρελθόν είχαν σημειωθεί διάφορα περιστατικά που είχαν να κάνουν με τη λεγόμενη χορήγηση πιστοποιητικού συμμετοχής σε ομάδες μπάσκετ. Έχουν ακουστεί φήμες για άδειους από δικαιολογητικά φακέλους, για πολιτικές πιέσεις στο όνομα του πάντοτε πανίσχυρου πολιτικού κόστους. Ακόμη και αν όλα αυτά αποτελούν αστικούς μπασκετικούς μύθους το σίγουρο είναι ένα: Δεν γίνεται σωστός έλεγχος ούτε καν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ομάδων. Ο νόμος είναι σαφής απαγορεύει την εμπλοκή ανθρώπων που έχουν πάρε-δώσε με το νόμο, ανθρώπων που δεν έχουν πόθεν έσχες που να δικαιολογεί την αγορά και τη συντήρηση μιας ΚΑΕ αλλά έχουμε δει τα όσα απίθανα. Πριν από μερικά χρόνια, επίσημα ιδιοκτήτης ομάδας στην Α1 ήταν γνωστός μάνατζερ. Φημολογείται ότι αρκετές ΚΑΕ δεν καταθέτουν ισολογισμούς χρήσης κάτι που απαγορεύεται από το νόμο και έπρεπε να οδηγήσει στη διάλυση τους. Αντ’ αυτού παίζουν κανονικά κάθε χρόνο και προφανώς παίρνουν τη θέση που δικαιούται κάποια άλλη ομάδα με πολύ πιο νόμιμες καταστάσεις. Το χειρότερο είναι ότι συσσωρεύουν χρόνο με τον χρόνο χρέη και οφειλές σε παίκτες, προπονητές ή σε οποιονδήποτε άλλο σχετίζεται μαζί τους και στο τέλος τα διαγράφουν με τη μέθοδο του εκούσιου….υποβιβασμού!
Μπορεί η βιτρίνα του επαγγελματικού μπάσκετ χάρη σε 2-3 ομάδες κορυφής να παραμένει λαμπερή αλλά πίσω από το εμπόρευμα πρώτης γραμμής το μαγαζί του μπάσκετ πλέον πουλάει και πολύ….ρετάλι! Όσοι ασχολούμαστε με το μπάσκετ σε καθημερινή βάση ακούμε τα πλέον απίθανα πράγματα. Για ανθρώπους που εμφανίζονται στο χώρο μόνο και μόνο για να κερδοσκοπήσουν στοιχηματικά, για να βγάλουν μικρά ή μεγάλα μεροκάματα και να εξαφανιστούν σαν κομήτες το ίδιο γρήγορα με τον παράξενο και παράδοξο τρόπο εμφάνισης τους. Προφανώς και όλα αυτά είναι φαινόμενα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ούτε το στοίχημα, ούτε το ξέπλυμα μαύρου χρήματος αποτελεί ελληνική πατέντα. Με μια διαφορά όμως: Τουλάχιστον στο σκέλος της συμμετοχής μιας ομάδας υπάρχει πολύ ξεκάθαρο πλάνο και πλαίσιο. Λέξεις άγνωστες στη δική μας πραγματικότητα.
Εγγυημένοι με τραπεζικές επιταγές προϋπολογισμοί, πόθεν έσχες, δηλώσεις καθαρών ποινικών δελτίων και πάει λέγοντας. Μέσα σε κάθε μήλο μπορεί να υπάρχει ένα ή περισσότερα σκουλήκια. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αλλά όταν το αντιληφθείς το πετάς και δεν το τρως. Στην περίπτωση του μπάσκετ παριστάνουμε τους…ανυποψίαστους και πολύ απλά όχι μόνο δεν πετάμε το σάπιο ή τα σάπια μήλα αλλά τα βάζουμε όλα στο ίδιο καλάθι και τα τρώμε κιόλας!
Και για να μην παρεξηγηθούμε: Αφορμή για αυτό το σχόλιο είναι η αδυναμία τριών ομάδων αυτή τη στιγμή να παρουσιαστούν έτοιμες στο τζάμπολ της νέας σεζόν που απέχει λιγότερο από ένα μήνα. Η ουσία όμως δεν αφορά αυτές τις τρεις ομάδες αλλά πολύ (και πολλές) περισσότερες. Ατυχώς, οι θεσμοί του επαγγελματικού μπάσκετ πολύ απλά δεν λειτουργούν.
