Ο Νικήτας Αυγουλής παρακολούθησε από κοντά το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Χίμκι και γράφει στο blog του για το τι έδειξαν οι “ερυθρόλευκοι” και τι παραπάνω θέλουν να δείξουν. Για τον ρόλο του Σπανούλη, αλλά και για την λογική των 90 πόντων”
Ο Ολυμπιακός στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας, έκανε την πιο πειστική εμφάνιση που έχει κάνει ποτέ στην Μόσχα, νίκησε την Χίμκι, αλλά το βασικότερο ήταν πως έδειξε σε γενικές γραμμές ποιο είναι το μπάσκετ που θέλει να παίξει φέτος. Ανεξάρτητα με το αν θα πετύχει ή όχι, αυτό θα το δείξει ο χρόνος, το μόνο σίγουρο είναι πως ο Μπλατ θέλει να κάνει το προϊόν… ελκυστικό!
Η βασική διαφορά στο παιχνίδι που είδαμε στη Μόσχα με οτιδήποτε άλλο έχουμε δει, είναι πως τα πικ εν ρολ αποτελούν μέρος μιας γενικότερης στρατηγικής για να βρει η ομάδα την ευκαιρία να σκοράρει και όχι το αποκλειστικό μέσο για να το πετύχει αυτό. Μπερδευτήκατε; Ας προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε.
Οι περισσότερες ομάδες στην Ευρωλίγκα προσπαθούν με τα σκριν στη μπάλα να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επιτεθούν. Είτε με παιχνίδι δύο εναντίον δύο, είτε με πάσα στην αδύνατη πλευρά και εκτέλεση. Ο Ολυμπιακός με την Χίμκι έδειξε αυτό να το έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Φυσικά και τις ξεκάθαρες φάσεις δύο εναντίον δύο τις πήρε και μάλιστα σε αυτές είχε ένα εκπληκτικό ποσοστό επιτυχίας που πλησίασε το 78%. Όχι τόσο υψηλό ποσοστό αλλά εξίσου καλό είχε ο Ολυμπιακός και στις close out επιθέσεις του που ξεκίνησαν από πικ εν ρολ.
Ωστόσο το ζητούμενο για τον Μπλατ φάνηκε να είναι άλλο. Τα σκριν στην μπάλα και η ασταμάτητη κίνηση δυνατής και αδύνατης πλευράς, έχουν σαν κύριο στόχο την δημιουργία των καλύτερων δυνατών προϋποθέσεων για παιχνίδι ένας εναντίον ενός. Και επειδή ο προπονητής του Ολυμπιακού ξέρει ότι η Ευρωλίγκα δεν είναι ΝΒΑ να καταλήγει η μπάλα στον καλό σου και ο καλός σου να τα βάζει με αντιπάλους όλους τους απέναντι, έκανε δουλειά σε άλλο επίπεδο.
Έχει απαγορεύσει ξεκάθαρα την ντρίπλα μέχρι να τρυπήσει το παρκέ, η μπάλα γυρίζει τα σκριν μακριά από αυτή είναι πολλά και σε κάποιο σημείο του γηπέδου ένας τουλάχιστον από την ομάδα του έχει πλεονέκτημα απέναντι στον αμυντικό του. Εκεί θα πάει η μπάλα με θρησκευτική ευλάβεια. Αυτό ο Ολυμπιακός προσπαθεί να το κάνει στα πρώτα 8-9 δεύτερα της κάθε επίθεσής του, όταν και ο αμυντικός τρέχοντας για να γυρίσει πίσω είναι πιο ευάλωτος. Αν δεν βγει, το δεύτερο πλάνο είναι της υπομονής.
Υπάρχει μια χαρακτηριστική φάση στην δεύτερη περίοδο του αγώνα με την Χίμκι. Αν δει κάποιος αυτή τη φάση θα καταλάβει τι έχει αλλάξει ο Ολυμπιακός και γιατί ο Σπανούλης είναι τόσο μεγάλος παίκτης που μπορεί να προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε συνθήκη δίνει πλεονέκτημα στην ομάδα του.
Στην φάση αυτή η δυνατή πλευρά είναι με τον Σπανούλη χειριστή και τον σέντερ της ομάδας σε ρόλο σκρίνερ. Η πρώτη απόπειρα για πικ εν ρολ απέτυχε, σε άλλη ομάδα ή παλιότερα στον Ολυμπιακό θα γινόταν και δεύτερη, αφού η διάταξη της στιγμής το επέτρεπε. Παρόλα αυτά ο Σπανούλης κουβάλησε τη μπάλα στην άλλη πλευρά του γηπέδου, γιατί ακριβώς στο αντίθετο low post μια αλλαγή είχε βγάλει τον Τίμα να έχει στην πλάτη του τον Σβεντ. Η μπάλα πήγε εκεί ο Ολυμπιακός έβγαλε την επίθεση.
Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες και άλλες φυσικά που δεν είναι τόσο λεπτομέρειες αλλά αρχές παιχνιδιού, δείχνουν το σχέδιο και το όραμα που έχει ο Μπλατ για φέτος. Επαναλαμβάνω αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός θα φτάσει στον τελικό της Ευρωλίγκας αήττητος και ότι βρήκε το ελιξίριο της νίκης, σημαίνει αυτό που και ο ίδιος δήλωσε χωρίς φόβο πριν καν ξεκινήσει: «Εμείς θα παίζουμε κοντά στους 90 πόντους, όσοι μπορούν ας μας κερδίσουν εκεί».
