Δεν είναι η νίκη επί του Ολυμπιακού, δεν είναι τα δάκρυα του Παπαδόπουλου μετά το τέλος του αγώνα, δεν είναι η συσπείρωση του κόσμου, είναι το γεγονός ότι ο ΟΦΗ θα μπορεί να ασχοληθεί ξανά με το ποδόσφαιρο και μόνο αυτό. Μια πόλη που ζει για το άθλημα και που τόσο ταλαιπωρήθηκε επί σειρά ετών έχει την τύχη να βλέπει ότι ο Όμιλος οργανώνεται ξανά σε αμιγώς ποδοσφαιρικά πρότυπα. Όπως τα ονειρευόταν ο Γκέραρντ.
Εγγυητής δεν είναι τόσο ο μεγαλομέτοχος και πρόεδρος της ομάδας, κύριος Μιχάλης Μπούσης. Εγγυητής είναι ο Γιάννης Σαμαράς που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο. Που κατά τη διάρκεια της ημέρας του οι ώρες που δεν ασχολείται με το άθλημα είναι ελάχιστες. Εγγυητής είναι ο Γιώργος Σαμαράς, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια καριέρας στο εξωτερικό και τις παραστάσεις που μάζεψε στα ξένα, θέλει να τα μεταλαμπαδεύσει στην ομάδα της καρδιάς του. Λογική και συναίσθημα για το ποδόσφαιρο.
Εγγυητής είναι και ο Ηλίας Πουρσανίδης. Μια παό τις πιο ευγενικές φυσιογνωμίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένας άνθρωπος που εμπνέει σεβασμό, που δίνει σεβασμό και που θέλει αυτή τη φιλοσοφία ζωής να τη δει στην πρώτη ομάδα του ΟΦΗ αλλά κυρίως στις ακαδημίες του συλλόγου. Στα παιδιά που θα κληθούν τα επόμενα χρόνια να γίνουν οι στλοβάτες του ονείρου της τριανδρίας, η οποία θα λειτουργεί υπό την ασφάλεια του Μιχάλη Μπούση και των υπόλοιπων μετόχων που αγκαλιάζουν αυτή την προσπάθεια.
Η Κυριακή “μύριζε” ποδόσφαιρο στο Ηράκλειο. Όπως παλιά έλεγαν οι παλιότεροι, που έζησαν τη δεκαετία του ενενήντα. Οι άνθρωποι της ομάδας πάσχιζαν να οργανώσουν το παιχνίδι σε πρότυπα ευρωπαϊκά. Μέχρι και ο χλοοτάπητας ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα δύο πρώτα μαρς με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ που έγιναν στο Γεντί Κουλέ. Φυσικά και τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια και η προσπάθεια θα γίνει.
Αρκεί αυτή η προσπάθεια να στηριχθεί από την πόλη του Ηρακλείου. Το κοινό της ομάδας είναι απαιτητικό αλλά πρέπει να δείξει την απαραίτητη υπομονή που κάθε καινούριο project χρειάζεται. Έχουμε δηλαδή εδώ το οξ΄τμωρο μια διοίκηση που θέλει με υπομονή να χτίσει κάτι καλό και ζητά από το κοινό να επιδείξει ανάλογη υπομονή. Συνήθως οι διοικήσεις είναι εκείνες που χάνουν την υπομονή τους. Όπως και να΄χει είναι ένα project που αξίζει να παρακολουθεί κανείς.
Είναι και ένα project το οποίο ξεκίνησε με νίκη τη δική του ιστορία και μάλιστα απέναντι στον Ολυμπιακό. Φυσικά η νίκη στο συγκεκριμένο ματς δεν ήταν αυτοσκοπός. Οι άνθρωποι της ομάδας ορθώς δεν θέτουν στόχο για τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Αυτό που θέλει είναι οι παίκτες της πρώτης ομάδας να ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο και να είναι συγκεντρωμένοι σε αυτό.
Η συγκέντρωση ήταν και το κλειδί της νίκης για τον ΟΦΗ. Αυτό ζητούσε επίμονα ο Νίκος Παπαδόπουλος από τους παίκτες του. Ήξερε ότι εκείνοι έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους σε όλα τα προηγούμενα ματς. Λάθη ατομικά, λάθη ομαδικά, όλα από έλλειψη συγκέντρωσης που με την πάροδο των αγώνων μετατρεπόταν και σε άγχος. Η νέα αύρα στην ομάδα έφερε και την απαραίτητη συγκέντρωση.
Όμως ο Νίκος Παπαδόπουλος παρουσίασε στο γήπεδο και μια ομάδα που είχε καλύτερη ομοιογένεια σε σχέση με τα προηγούμενα ματς κι αυτό διότι ήταν το πρώτο παιχνίδι φέτος που η τετράδα της άμυνας ήταν ίδια, ενώ είναι και το πρώτο ματς στο οποίο προχώρησε σε μόλις δύο αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο παιχνίδι. Το γκολ, ήταν ξεκάθαρα προϊόν δουλειάς από την προπόνηση και ένα υπέροχο βράδυ είχε ολοκληρωθεί.
Το βράδυ της Κυριακής 21 Οκτωβρίου 2018 ο ΟΦΗ πέρασε στη νέα εποχή και πλέον ατενίζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία το μέλλον. Η φωτιά άναψε και αναμένεται να μεγαλώσει.
