Σαφές δείγμα από τη δουλειά του Άγγελου Αναστασιάδη είναι αδύνατο και άδικο να υπάρξει τόσο νωρίς. Ο 65χρονος τεχνικός ανέλαβε την Εθνική ομάδα σε μια περίοδο κρίσης, μια περίοδο κρίσιμη για το παρόν και το μέλλον της ομάδας.
Είναι δεδομένο πως δε θα μπορούσε σε τέσσερις μέρες και δύο ουσιαστικές προπονήσεις να αλλάξει πολλά σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό επίπεδο της γαλανόλευκης. Το πρώτο θέμα που προσπάθησε να επηρρεάσει ήταν το θυμικό των παικτών του.
Δούλεψε πολύ όλες τις μέρες που βρέθηκε με τα “παλικάρια” του στον τομέα της ψυχολογίας. Της διάθεσης. Δούλεψε στο να πείσει τους παίκτες του πως το να αγωνίζονται στην Εθνική ομάδα είναι το μεγαλύτερο παράσημο στην βραχύβια καριέρα τους.
Θέλησε να βγάλει από μέσα τους τη φοβισμένη ψυχή και τη διάθεση για να αποδείξουν πρωτίστως στους εαυτούς τους πως αδίκως κρίνονται και κατακρίνονται από όποιον μιλάει ελληνικά. Το πέτυχε;
Η προσωπική μου άποψη, η εικόνα στα δύο ματς με την Φινλανδία και την Εσθονία, αλλά και τα δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα, συνηγορούν πως οι πρώτες μέρες στη δουλειά για τον Άγγελο Αναστασιάδη δεν ήταν πετυχημένες. Τουλάχιστον εικάζω πως τα ίδια ή και καλύτερα θα τα πήγαινε κι ο Σκίμπε. Δεν άλλαξαν πολλά, πέρα από πρόσωπα.
Ναι, στα πρώτα ημίχρονο και των δύο αναμετρήσεων είδαμε μια σπίθα. Ναι, είδαμε μεγαλύτερη διάθεση. Όμως από την άλλη είδαμε θολά μυαλά, είδαμε νευρικότητα, είδαμε άγχος. Αυτά δεν επέτρεψαν στην ομάδα να πετύχει δεύτερο γκολ με την Φινλανδία και αυτά συνδυασμένα με έλλειψη συνοχής λόγω των εννιά αλλαγών, οδήγησαν στην “εκκωφαντική” ήττα από την Εσθονία.
Φυσικά ο Αναστασιάδης όμως έχει μικρότερη ευθύνη από τους ιθύνοντες της ΕΠΟ. Εκείνοι αποφάσισαν να τον ρίξουν στα βαθιά. Χωρίς σωσίβιο. Στο μυαλό άπαντες αναρωτιούνται γιατί η απόφαση αυτή πάρθηκε πριν τελειώσει το Nations League. Γιατί δεν επέλεξαν να δώσουν το τιμόνι στον Αναστασιάδη μετά το τέλος της νεοσύστατης διοργάνωσης ώστε να προετοιμάσει την ομάδα με ηρεμία μέχρι το Μάρτιο;
Πλέον η νέα δοκιμασία θα ξεκινήσει υπό καθεστώς εσωστρέφειας και αμφισβήτισης. Η δουλειά που έχει να κάνει τόσο ο Άγγελος Αναστασιάδης, όσο και ο Άγγελος Μπασινάς είναι απείρως πολλαπλάσια και απείρως πιο δύσκολη από το να αναλάμβαναν τον Δεκέμβριο.
Το μόνο θετικό είναι ότι τα δύο αυτά ματς χρησίμευσαν στον νέο τεχνικό ώστε να εξάγει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για το ρόστερ του και για τη νοοτροπία καθενός από τους διεθνείς. Πάσα στον εαυτό μου ήταν αυτή.
Επειδή τακτικά,, τεχνικά και γενικά αγωνιστικά δε μπορεί να δουλέψει όλο αυτό το διάστημα με τους παίκτες του, θα ξεκινήσει μια προσπάθεια να αλλάξει η νοοτροπία στην ομάδα. Εκεί θα γίνει η μεγαλύτερη δουλειά. Εκεί εντοπίζεται το μεγαλύτερο πρόβλημα. Στη νοοτροπία. Στον τρόπο που οι διεθνείς αντιλαμβάνονται τη δουλειά τους στην Εθνική ομάδα. Στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το βάρος που φέρουν στις πλάτες τους απέναντι στον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Στον τρόπο που αντιλαμβάνονται τη συνύπαρξη με τους υπόλοιπους διεθνείς.
Διότι σε ότι έχει να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι, με την ποιότητα και με το ταλέντο των παικτών της ομάδας, την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο αρχηγός της ομάδας, ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. “Ίσως να μη μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο…”. Το μυστικό κρύβεται στη λέξη “ίσως”. Ο αρχηγός προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να ερεθίσει τους συμπαίκτες του. Να βγάλουν εγωισμό. Να βρουν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Μπορούν;
