Δύο αγωνιστικές μένουν ακόμα για την Εθνική ομάδα και πλέον ισοβαθμεί στην πρώτη θέση με την Γερμανία, με μόλις μία ήττα. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και ο Θανάσης Σκουρτόπουλος διέγραψαν μια εξαιρετική πορεία. Καλό είναι να μην αναφερόμαστε σε δυσκολίες και απουσίες, γιατί με αυτό που συμβαίνει και με τον τρόπο που μπήκαν τα «παράθυρα» στη ζωή μας, όλες οι ομάδες μπορούν να ξεκινήσουν γαϊτανάκι… γκρίνιας.
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, είναι ότι το ελληνικό μπάσκετ είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, ακόμα κι αν παραβλέψουμε την πρώτη γραμμή, τους παίκτες δηλαδή που αγωνίζονται σε ομάδες της Ευρωλίγκας.
Είναι πολύ σημαντικό αυτό που πέτυχε ο Θανάσης Σκουρτόπουλος και οι παίκτες των «παραθύρων». Έδειξαν συνέπεια, καλή αγωνιστική κατάσταση, αλλά και ικανότητα να κουβαλήσουν μια φανέλα που το παρελθόν, της έχει προσθέσει πολλά… κιλά.
Οι αποφάσεις που θα παρθούν το προσεχές καλοκαίρι ενόψει της τελικής φάσης του παγκοσμίου θα είναι δύσκολες. Κακά τα ψέματα ο ομοσπονδιακός προπονητής θα δώσει προτεραιότητα σε παίκτες του ΝΒΑ και της Ευρωλίγκας. Έτσι θα παίξουν εξάλλου και οι αντίπαλοί μας, μερικές πινελιές ωστόσο από τους παίκτες που όλο τον χρόνο στάθηκαν στο ύψος τους, ίσως και να είναι απαραίτητες.
Οι ομάδες δεν στήνονται αποκλειστικά με πριμαντόνες. Ο «εργάτης» έχει τον δικό του ρόλο, ο παθιασμένος σίγουρα θα βρει κι εκείνος τον δικό του. Όταν μιλάμε για Εθνική ομάδα δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο, μοναδικός γνώμονας είναι το καλό το της ομάδας και πως θα είναι πιο ανταγωνιστική. Μήπως όμως, αυτή τη φουρνιά την κάνει πιο ανταγωνιστική το πάθος και ο πόθος να φοράει κάποιος τη φανέλα με το εθνόσημο;
Όπως και να ‘χει σε όσους έπαιξαν και κατάφεραν να μας στείλουν στην Κίνα, αξίζουν μόνο «μπράβο» και «ευχαριστούμε»!
