Ένα από τα χειρότερα ματς της τελευταίας πενταετίας στις αναμετρήσεις Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ είχαμε την ατυχία να δούμε στο Ρέντη, στον ημιτελικό του League Cup «Νίκος Σαμαράς». Το θέαμα, για το επίπεδο των διεθνών παικτών που έπαιζαν, ήταν τουλάχιστον απογοητευτικό. Αν υπήρχε «αστυνομία του βόλεϊ» θα είχαμε πολλές …συλλήψεις στο «Μελίνα Μερκούρη». Πόνεσαν τα μάτια μας, όχι από τα δακρυγόνα που έπεφταν κατά τη διάρκεια του ματς στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου στο κυνηγητό των ΜΑΤ με οπαδούς. Πόνεσαν, κυρίως, από τις άμυνες που δεν βγήκαν σε αστεία περάσματα, από τις απελπιστικά αργές μετακινήσεις παικτών στο γήπεδο, από τα πλασόκαρφα παικτών που πήγαν άουτ, από… από. Απογοήτευση πραγματικά… Αν εξαιρέσουμε κάποιες σταθερές τοποθετήσεις του Εφραιμίδη στην πίσω ζώνη στα πρώτα 2 σετ και δύο-τρεις αντιδράσεις στην άμυνα του Δαρίδη στο τρίτο, τότε ειλικρινά το ματς αυτό δεν νομίζω ότι θα το θυμόμαστε για κάτι άλλο στο πέρασμα των ετών. Για το τέταρτο σετ δεν έχω άποψη γιατί αποχώρησα νωρίς από το γήπεδο απογοητευμένος από το θέαμα.
Κάποιοι πάντως θα πουν ότι δυστυχώς θα αναγκαστούμε να το θυμόμαστε το ντέρμπι για τα πολλαπλά υβριστικά συνθήματα της «ερυθρόλευκης» εξέδρας προς τον πρώην αγαπημένο της, Ντίμα Φιλίποφ. Ούτε ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης όταν «αλλαξοπίστησε» το 94 δεν είχε ακούσει όσα άκουσε ο Έλληνας διεθνής πασέρ.
Για να επιστρέψουμε όμως στα αγωνιστικά, γιατί έτσι κι αλλιώς με τα οπαδικά ουδείς κανείς έβγαλε άκρη, δεν μας άρεσε η εικόνα του Δημήτρη Τζούριτς. Βαρύς, ανέτοιμος, ήθελε, αλλά προφανώς δεν μπορούσε να προσφέρει στον ΠΑΟΚ. Όσο λοιπόν ο Τζούριτς δεν θα παίζει σαν Τζούριτς, ο ΠΑΟΚ δεν θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Ολυμπιακό. Και μιας και ο λόγος για …μάτια, μην πιστέψει κανείς ότι επειδή ο Ολυμπιακός νίκησε σχετικά άνετα τον ΠΑΟΚ βγάζει και …μάτια. Απλά βρήκε τον ΠΑΟΚ …κομμάτια από το 2ο σετ και μετά και τον έριξε εύκολα στο καναβάτσο. Έχουν τα θέματά τους και οι πρωταθλητές τα οποία όμως έχουν περισσότερες επιλογές για να τα λύσουν. Δεν εντυπωσιάζει ο Σμιτ αλλά ο Ζουπάνι, όταν τον αντικαθιστά, …παίζει να είναι και καλύτερος του Καναδού. Δεν παίζει ο Φράγκος, υπάρχει η λύση του Κουμεντάκη, αφήστε που υπάρχει εκεί στην άκρη του πάγκου και ο Χριστοφιδέλης. Λύσεις υπάρχουν στον πρωταθλητή αντίθετα με τον Κυπελλούχο που δεν έχει back up κυρίως στη θέση του διαγωνίου όπου πονάει απελπιστικά. Ούτε ο Λα Μπόμπα ούτε ο Μπούτος μπορούν να μπουν στα παπούτσια του Τζούριτς όσο ο τελευταίος δεν μπορεί να προσφέρει. Ο «δικέφαλος» τον τελευταίο μήνα παίζει χωρίς διαγώνιο και η απουσία φαίνεται κυρίως στα μεγάλα παιχνίδια, εκεί δηλαδή όπου χρειάζεται τον Τζούριτς για να τα πάρει.
Γενικά πάντως τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο ΠΑΟΚ δεν είναι έτοιμοι. Θα έπρεπε να είναι αλλά δεν είναι. Βέβαια έτσι όπως είναι το πρωτάθλημα δεν απειλούνται από τρίτη ομάδα αφού ο Παναθηναϊκός – αν και θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να μπει σφήνα – μάλλον δείχνει ικανοποιημένος με την τρίτη θέση. Αν δεν δείχνει, θα το …δείξει όταν ανοίξει η αγορά και κινηθεί προς την απόκτηση δύο τουλάχιστον παικτών, κυρίως ενός ξένου ακραίου πριν «σκάσουν» οι μικροί Ράπτης και Ανδρεόπουλος. Χωρίς λοιπόν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ να απειλούνται, έχουν μπροστά τους τέσσερις μήνες μέχρι να βρεθούν στα μεγάλα παιχνίδια Κυπέλλου και στα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Τον Απρίλιο ξυρίζουν τον γαμπρό και μέχρι τότε θα πρέπει να έχουν λύσει τα θέματά τους. Για να μην ξαναπονέσουν τα μάτια μας…
