Διαβάζοντας κανείς τις δηλώσεις του Νόβακ Τζόκοβιτς σε πρόσφατη συνέντευξη του στην οποία αποκάλυψε ότι έφτασε πολύ κοντά στην αποχώρηση από το τένις συνειδητοποιεί πόσο συγκλονιστικά μεγάλη είναι η επιστροφή του στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Γιατί ήταν ασύγκριτα μεγαλύτερη η απόσταση που διήνυσε για την «παλιννόστηση» του στο φως του αθλήματος από το «σκοτεινό μέρος» στο οποίο είχε φυλακιστεί όπως ο ίδιος αποκάλυψε.
Δεν είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που ο Σέρβος χρειάστηκε να αναζητήσει στον εσωτερικό του κόσμο την κινητήριο δύναμη που του έλειπε. Το είχε κάνει στο παρελθόν όταν η αυτοπεποίθηση του βρέθηκε να αιωρείται στο κενό μετά τον χαμένο προημιτελικό στο Ρολάν Γκαρός από τον Γιούργκεν Μέλτζερ κι ενώ ήταν μπροστά στο σκορ με 2-0 σετ.
Ό, τι ακολούθησε είναι λίγο πολύ γνωστό και συνοψίζεται στη φράση «ίσως το πιο ολοκληρωμένο τένις που είδαμε ποτέ»…
Ο Νόλε βρέθηκε από τους επτά ουρανούς στο χείλος του γκρεμού, απειλώντας τον ίδιο του τον εαυτό με απόφαση που παρέπεμπε σε αυτοκτονία.
Με μπλεγμένες, θαρρείς, αρτάνες άρχισε να χάνει διαρκώς ύψος, όλο και με μεγαλύτερη ταχύτητα. Από τον Ιούλιο του 2016 και τον αποκλεισμό στο Γούιμπλεντον στον 3ο γύρο από τον Σαμ Κουέρι, σε εκείνον του πρώτου γύρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες και την αποχώρηση του από το κορτ μέσα σε λυγμούς. Χωρίς τίτλο κι έμπνευση και με το σοβαρό τραυματισμό του στον αγκώνα ο εφιάλτης συνεχίστηκε και το 2017.
«Ένιωθα οι τοίχοι γύρω μου να κλείνουν πάνω μου, να με πιέζουν και να παθαίνω ασφυξία».
Κι όταν σκέφθηκε ότι δραπέτευσε από εκεί ήρθαν οι πρώτοι «σκληροί» μήνες του 2018. Τότε ήταν που το ερώτημα «θέλω να συνεχίσω να παίζω τένις;» σαν πιστόλι πίεζε τον κρόταφο του. Όπως τονίζει ο ίδιος βρήκε την απάντηση όταν επέστρεψε στη φύση, κατά τις διακοπές με την οικογένεια του μπροστά στη θάλασσα.
Τότε ήταν που (ξανα)ανακάλυψε αυτό που γράφει ως «μότο» στο λογαριασμό του στο Twitter. «Να χαμογελάς και να αγαπάς όσο ζεις και αναπνέεις».
Η συνέχεια, επίσης, είναι γνωστή κι είναι αυτή που έκανε όσους παρακολουθούν αυτό το άθλημα να μιλούν για μια από τις συγκλονιστικότερες επιστροφές στην ιστορία.
Δεν είναι για τα τρόπαια που κατέκτησε αλλά για την αληθινή αγάπη του για το τένις και τη ζωή.
«Άλλωστε δε μπορείς να πάρεις τα τρόπαια μαζί σου όταν πεθάνεις», όπως λέει και ο ίδιος…
