Το είχε κάνει απέναντι σε σκληρούς. Δεύτερη αγωνιστική στη Βιτόρια κόντρα Σενγκέλια/Πουαριέ/Φόγκτμαν/Ντιόπ, 23 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 33 αξιολόγηση.
Το είχε κάνει απέναντι σε «παλιούς». 12η αγωνιστική, Ντάνστον, Πλάις και σία, 15 πόντοι με 7/7, 9 ριμπάουντ, 24 αξιολόγηση.
Το είχε κάνει απέναντι σε πολλούς. 13η αγωνιστική στη Βαρκελώνη, Τόμιτς/Πουστοβόι/Σεραφέν/Σίνγκλετον/Οριόλα, 18 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 7 επιθετικά, 36 αξιολόγηση.
Πως λοιπόν να αξιολογηθεί ως έκπληξη πως στο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα ο Νίκολα Μιλουτίνοφ είχε στο ημίχρονο 10 πόντους, 12 ριμπάουντ, 5 κερδισμένα φάουλ και 24 αξιολόγηση, με +12 στην κατηγορία “+/-“ ; Το τερατώδες statline του 18 (πόντοι) + 18 (ριμπάουντ) + 11 (κερδισμένα φάουλ) + 41 (αξιολόγηση) ήρθε σε μια βραδιά που ο Σέρβος όχι μόνο κυρίαρχος, αλλά του επιτράπηκε να δράσει ως τέτοιος.
Τον τάισε ο Πρίντεζης, δίνοντας του καρφώματα για να μπει για τα καλά στο ματς. Η άμυνα τον αντιμετώπισε χωρίς παγίδες, μονή κάλυψη, Γκιστ και σία βορά στα σαγόνια του θηρίου. Οι αλλαγές στην «πράσινη» άμυνα τον μετέτρεψαν σε Γκιούλιβερ στη χώρα των λιλιπούτειων, σε μπασκετικό νταή της ρακέτας. H ολιγόλεπτη παρουσία του Παπαγιάννη του έκοψε ελάχιστα τη φόρα.
Πολυτιμότερος της αγωνιστικής για τρίτη φορά σε 16 αγωνιστικές, πάει να πει υποψήφιος MVP της σεζον. Το όνομα του μπήκε χθες στην ίδια πρόταση με του Ντίνο Ράτζα: όχι κι άσχημος τρόπος να ξεκινήσει κανείς τη χρονιά.
Κατά τα άλλα, η χθεσινή εμφάνιση του Ολυμπιακού συμπυκνώνεται εύκολα στις παλάμες και τη γλώσσα του Ντούσαν Ίβκοβιτς. Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο να ενθουσιαστεί ο σοφός γέροντας του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ξανασκεφτείτε το.
Οι «ερυθρόλευκοι» συνδύασαν πάθος και πείσμα με σύνεση και ψυχραιμία, όπως μόνο μια ομάδα που προοδεύει σταθερά στη σεζόν μπορεί να κάνει. Μετέτρεψαν τον αναπτερωμένο Παναθηναϊκό της ΤΣΣΚΑ σε σωρό από συντρίμμια, χωρίς να χρειαστεί καν να έχουν παίκτες – κλειδιά άλλων παιχνιδιών σε καλή ημέρα: ο Σπανούλης ήταν περισσότερο επιζήμιος παρά ωφέλιμος στην κυκλοφορία της μπάλας, ο Γκος είχε μόνο στιγμές, ο ΛεΝτέι ήταν σε άλλο γήπεδο. Ο Τουπάν έπαιξε 10 λεπτά, κι αυτά σκάρτα.
Με τρία δεκάλεπτα συμπληρωμένα, ο Ολυμπιακός είχε επιτρέψει στον Παναθηναϊκό μόλις 40 πόντους. Οι τελικοί 65 ήρθαν χάρη στα 5 «πράσινα» τρίποντα στο φινάλε, χωρίς όμως να διαφοροποιήσουν την τελική εικόνα. Διόλου τυχαία, σε μια βραδιά που η άμυνα έκανε τη διαφορά, ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε περισσότερο από κάθε άλλη βραδιά φέτος (30:40), όντας παντού στο παρκέ (12π, 5ρ, 3ας, 4κλ, 1 μπλοκ).
Συνολικά, ο Ολυμπιακός υπέφερε πολύ λιγότερο στην πίεση του αντιπάλου του σε σχέση με τον αγώνα του πρώτου γύρου: κατάφερε σε σημαντικό βαθμό να κάνει τα πράγματα που ήθελε στο παρκέ, στον χρόνο και τον τόπο που τα ήθελε. Το θέμα είναι και ποιοτικό εκτός από ποιοτικό, αφού στο Ο.Α.Κ.Α δεν υπήρχε Στρέλνιεκς και ο Μάντζαρης είχε παίξει για λιγότερα από τρία λεπτά – Γκος και Σπανούλης υπέφεραν παίζοντας ως αποκλειστικοί γκαρντ σε ψηλά σχήματα.
Η όχι και τόσο κρυμμένη ευλογία που συνοδεύει το 10-6 «ερυθρόλευκο» ρεκόρ είναι πως η από-Σπανουλοποίηση της ομάδας εξελίσσεται πιο ομαλά από όσο θα ήλπιζαν και οι πιο αισιόδοξοι. «Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιοι είναι οι ηγέτες μας. Είναι ο Βασίλης και Γιώργος. », είπε ο Μπλατ στην συνέντευξη τύπου, προσθέτοντας όμως:
“We are just spreading the wealth”.
«Μοιραζόμαστε τον πλούτο».
Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Η ελεγχόμενη εξάρτηση του Ολυμπιακού από τον αρχηγό του αφήνει μπάλες στον Στρέλνιεκς, δίνει ευθύνες στον Γκος, αφήνει τον Πρίντεζη να αναδείξει τις δημιουργικές ανησυχίες που αναπτύσσει τελευταία από το χαμηλό ποστ, επιτρέπει αποφάσεις στον Παπανικολάου.
Μου το έλεγε ο Βασίλιε Μίτσιτς πριν από 20 μέρες, την ίδια μέρα που έπαιξε στο Φάληρο: «φέτος συμμετέχουν και οι υπόλοιποι».
Ο Μπλατ έχει το ειδικό βάρος, την προσωπικότητα να αποσύρει τον Σπανούλη στον πάγκο όταν αυτός δεν είναι επωφελής για την ομάδα του, ακόμα κι αν ο αρχηγός θέλει να πάρει ρεβάνς για τις 2-3 φάσεις που δεν του βγήκαν. Μαζί, ο Αμερικανοϊσραηλινός έχει το επικοινωνιακό χάρισμα να κρατά τον V-Span, «ζεστό».
Εδώ ο άτιμος είπε στην συνέντευξη τύπου πως «πρέπει να θυμάμαι πρώτος εγώ ότι ο Μάντζαρης είναι μέρος της ομάδας που έχει κάνει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια», όταν ρωτήθηκε για την απόδοση του παίκτη που έχει εξοριστεί στο βάθος του πάγκου φέτος, παρότι στα γκαρντ δεν υπάρχει ακριβώς αφθονία. Τζίζας, Ντέιβιντ, άσε να πούμε και εμείς τίποτα.
Στην απέναντι πλευρά, την «πράσινη», αν σας ρωτήσει κανείς πως αποδεικνύεται το ότι ο Πιτίνο χρειάζεται χρόνο για να μάθει την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, μπορείτε να του απαντάτε σταθερά το ίδιο πράγμα:
«Ρώτησε την ηλικία του Μιλουτίνοφ».
Φυσικά το παραπάνω δεν αποτελεί μομφή για τον Αμερικανό Hall Of Famer. Τι προλαβαίνει να κάνει κανείς σε 11 ημέρες, με τρία παιχνίδια στο πρόγραμμα;
Πρώτα από όλα, να μάθει την ομάδα του. Ο 66χρονος κόουτς δεν μπορεί ταυτόχρονα να καταλάβει τα ειδικά χαρακτηριστικά του Καλάθη και ταυτόχρονα να αναλύσει τον Μιλουτίνοφ και να καταλάβει τι τον βγάζει από το παιχνίδι του. Δεν υπάρχει ο χρόνος για να το κάνει, γι΄ αυτό και επιμένει σταθερά στο τι μπορεί να πάρει περισσότερο από την ομάδα του, σχεδόν αδιαφορώντας για τον αντίπαλο. Επενδύει στα βασικά, δίνει έμφαση στην ψυχολογία και το κίνητρο.
Ως εκεί όμως.
Το ρεπορτάζ αναφέρει πως οι πρώτες ενισχύσεις έρχονται με άφιξη Αμερικανού γκαρντ, ο οποίος θα προσπαθήσει να δώσει λύσεις στο κενό που χάσκει σε ότι αφορά στο μακρινό σουτ και την εκτός Καλάθη δημιουργία.
Την ώρα που ο Παναθηναϊκός αναζητεί τον χαμένο χρόνο του, η Μπάγερν έρχεται στο Ο.Α.Κ.Α, σκληρή και επίμονη. Μετά, οι «πράσινοι» φτιάχνουν μεγάλη βαλίτσα και ετοιμάζονται για διαδοχικά ταξίδια: Βαρκελώνη, Κάουνας,Τελ Αβίβ.
Δύσκολα πράγματα.
