Τετάρτη βράδυ, Ο.Α.Κ.Α, είσοδος φιλοξενούμενων.
Λίγο μετά την είσοδο της αποστολής της Μπάγερν Μονάχου στα ενδότερα του γηπέδου, ακούστηκε από μια γωνία μια περίεργη ατάκα.
« Ο χαρταετός προσγειώθηκε».
Γύρισα αιφνιδιασμένος για να δω ποιος το ξεστόμισε, βλέπω ένα μέλος της αστυνομικής συνοδείας των Βαυαρών, χαμογελώ από το ευρηματικό του συνθηματικού.
Λίγο αργότερα, τρεις ήταν όλοι κι όλοι οι χαρταετοί που σηκώθηκαν από το έδαφος κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Νικ Καλάθης, Ντέρικ Γουίλιαμς και Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν οι μόνοι που έπαιξαν σε επίπεδο Ευρωλίγκας, τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Όχι τυχαία, ο Παναθηναϊκός που είχε δύο διακριθέντες, κέρδισε. Η Μπάγερν έφυγε ηττημένη, με εικόνα ανημποριάς, από το Μαρούσι.
Ελάχιστα πράγματα μπορεί κανείς να κρατήσει ως παρακαταθήκη για το «πράσινο» μέλλον από την χθεσινή βραδιά. Όχι γιατί η νίκη δεν ήταν σημαντική, για την ακρίβεια ήταν όσο σημαντική θα ήταν μια ήττα από τους Βαυαρούς. Ο εκτροχιασμός λοιπόν αποφεύχθηκε. Στα υπόλοιπα:
– Ο Νικ Καλάθης είναι το ίδιο αποτελεσματικός με την εποχή Πασκουάλ, ενδεχομένως να νιώσει λίγο πιο άνετα στο πιο αυτοσχεδιαστικό και λιγότερο λεπτομερές στυλ του Πιτίνο. Οι διαφορές πάντως δεν είναι μεγάλες.
– Ο Ιωάννης Παπαπέτρου εμφανίζεται διψασμένος για μπάσκετ και ευθύνες μετά τον ένα μήνα απουσίας του λόγω τραυματισμού. Αισθάνεται σημαντικός και ανταποδίδει την εμπιστοσύνη. Το πολυδιάστατο παιχνίδι του είναι κομβικό: χθες οι ασίστ και τα κλεψίματα ήταν το ίδιο, αν όχι περισσότερο σημαντικά από τα τρίποντα.
– Συνολικά ο Παναθηναϊκός πήρε καλό βαθμό στα rotations στην άμυνα, εντούτοις δεν πιέστηκε ιδιαίτερα από μια ομάδα σε κάκιστη επιθετική ημέρα. Τα επόμενα τρία παιχνίδια σε Βαρκελώνη, Κάουνας, Τελ Αβίβ συνιστούν πολύ πιο σοβαρές δοκιμασίες.
Στην απέναντι πλευρά, ο Ντέρικ Γουίλιαμς ξεχώριζε στην Μπάγερν όπως μια χιονισμένη μέρα στην Αθήνα ανάμεσα στις υπόλοιπες του χειμώνα. Όταν αναφερθήκαμε στο ετήσιο μεροκάματο του πρώην Νο.2 του ντραφτ το 2011, το οποίο μετά βίας φτάνει τις 600 χιλιάδες ευρώ, δεν ήταν λίγοι αυτοί που αναρωτήθηκαν.
«Πως τον βρήκε η Μπάγερν; Γιατί εμείς δεν μπορούμε να βρούμε έναν τέτοιο;».
Daniele Baiesi, περάστε στη σκηνή.
Γεννημένος στις 17 Σεπτέμβρη του 1975, ο Μπαϊεζι μεγάλωσε στη Μπολόνια, πήρε το πτυχία του commercial manager στο πανεπιστήμιο της πόλης και το 2003 ξεκίνησε να δουλεύει στο τμήμα media της Παλακανένστρο Μπιέλα, η οποία είχε ανέβει στην πρώτη κατηγορία της Lega Basket το 2001, μετά από 30 χρόνια σε μικρότερες κατηγορίες. Η πρώτη προαγωγή του τον έχρισε team manager και head scout από το 2005 ως το 2007 και η δεύτερη, από το 2007 ως το 2009 τον μετέτρεψε σε general manager και sports director.
Ο Μπαϊέζι ήταν αυτός που ανακάλυψε και έφερε στην Μπιέλα μεταξύ άλλων:
– τον Τάμπο Σεφολόσα, το 2005-06. Ο Ελβετός πέρασε ένα χρόνο στην Ιταλία, στα 21 του χρόνια, έγινε ντραφτ Νο.14 από τη Φιλαδέλφεια και σήμερα βρίσκεται στην 14η σεζόν του στο NBA.
– τον σημερινό παίκτη του Παναθηναϊκού και δύο φορές κάτοχο του βραβείου Αλφόνσο Φορντ, Κιθ Λάνγκφορντ, στα 25 του χρόνια.
– Τον Σουηδό φόργουορντ Γιόνας Γερέμπκο, ο οποίος έπαιξε για δύο χρόνια (2007-09) πριν γίνει ντραφτ πικ Νο.39 από τους Πίστονς και σήμερα προσπαθεί να πάρει πρωτάθλημα ΝΒΑ ως παίκτης των Γουόριορς, στην 10η σεζόν του στο ΝΒΑ.
– Τον γνωστό μας Τζέιμς Γκιστ, του οποίου η Μπιέλα ήταν η πρώτη ομάδα της ευρωπαϊκής του καριέρας μετά την 4ετή φοίτηση του στο Μέριλαντ (2004-08).
–
Από το 2009 ως το 2014 ο Μπαϊέζι ήταν ο Chief of International Scouting των Ντιτρόιτ Πίστονς. Ακολούθησε η επιστροφή σε ευρωπαϊκό σύλλογο, στο πλευρό του Αντρέα Τρινκέρι στην Μπάμπεργκ. Τα πεπραγμένα του εκεί είναι λίγο-πολύ γνωστά, με την Βαυαρική ομάδα όχι μόνο να κατακτά τρία σερί πρωταθλήματα (2014-17), αλλά να κάνει εντυπωσιακές ευρωπαϊκές εμφανίσεις ανακαλύπτοντας παίκτες όπως οι Μπραντ Γουόναμέικερ (‘14, Πιστόια), Ντάνιελ Τάις (‘14, Ουλμ), Γιάνις Στρέλνιεκς (‘14, Μπουντιβέλνικ), Ντάριους Μίλερ (Φλεβάρης ’15, Πέλικανς) και προσελκύοντας στην Βαμβέργη απογοητευμένους αλλά χαρισματικούς παίκτες όπως οι Νικολό Μέλι (’15, Μιλάνο), Φαμπιάν Κοζέρ (’16, Μπασκόνια).
Αμέσως μόλις το τριετές συμβόλαιο του Μπαϊέζι με την Μπάμπεργκ εξέπνευσε, το καλοκαίρι του 2017, η Μπάγερν τον έκανε δικό της. Ο Ιταλός δουλεύει δίπλα στον γιο του Σβέτισλαβ Πέσιτς και παλιό μπασκετμπολίστα του Ηρακλή, Μάρκο. Το πρωτάθλημα που κατέκτησε πέρυσι η ομάδα του Μονάχου δεν είναι παρά η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων, η οποία δεν σταματά. Από φέτος στο front office της ομάδας προστέθηκε και ο 50χρονος Κροάτης Εμίλιο Κόβατσιτς, ο οποίος την τελευταία πενταετία (2013-2018) ήταν σύμβουλος διεθνούς scouting των Φίνιξ Σανς. Κάπως έτσι η εύρεση και κατόπιν η απόκτηση παικτών όπως ο Ντέρικ Γουίλιαμς είναι εφικτή.
Η επένδυση ενός παγκόσμιου brand name όπως της Μπάγερν στην τεχνογνωσία ανθρώπων όπως ο Μπαϊέζι και ο Κόβατσιτς αποδεικνύει όχι μόνο την σωστά δομημένη δουλειά που γίνεται στο Μόναχο, αλλά και τη διάθεση της FCB να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια. Έχοντας τους απαραίτητους πόρους και με το συνδυασμό τεχνογνωσίας και οργάνωσης που διαθέτει, η Μπάγερν προβάλλει ως μία από τις ανερχόμενες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Την ίδια στιγμή, ο χθεσινός της αντίπαλος, ο Παναθηναϊκός, πάσχει σταθερά από τη στελέχωση εκείνη που θα του δώσει μια σταθερή ροή πληροφοριών και τη γνώση της αγοράς που δεν θα εξαρτάται από τον προπονητή που θα έχει στην άκρη του πάγκου του. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς παρά απλά παρατηρητικός για να δει ότι η τελευταία φορά που στο «τριφύλλι» τάραξαν τα νερά αγοράζοντας διαμάντια κρυμμένα στη λάσπη ήταν το 2012, όταν ο Αργύρης Πεδουλάκης έβρισκε value for money στους Γκιστ, Λάσμε, Ματσιούλις, Μπράμος. Έκτοτε ο Παναθηναϊκός είτε ψωνίζει ακριβά (Σίνγκλετον, Τζέιμς, Καλάθης, Μπουρούσης, Ρίβερς, Ραντούλιτσα, τώρα Κιλπάτρικ), είτε μέτρια (Έι-Τζέι Σλότερ, , Εστεμπάν Μπατίστα, Ραμέλ Κάρι, Γιάνις Μπλουμς, Τζούλιαν Ράιτ, Σάσα Πάβλοβιτς, Ντεμέτρις Νίκολς). Περιπτώσεις όπως η χρήσιμη παρουσία του Τζέιμς Φελντέιν ή του ποιοτικού (αλλά αδύνατο να βοηθήσει με άλλους δύο… ίδιους) Όγνιεν Κούζμιτς απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Στο σύγχρονο μπάσκετ, η Φενέρμπαχτσε έχει από το 2014 πίσω από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τον κορυφαίο GM στην Ευρώπη, τον Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι. Ρεάλ και Μπασκόνια έχουν δίκτυο σκάουτινγκ που τους επιτρέπει να βρίσκουν ταλέντο στην Λατινική Αμερική (Καμπάσο,Βιλδόσα, Ντεκ, είναι μόνο τα τελευταία παραδείγματα μιας μεγάλης λίστας).
Αντίθετα, η προβληματική διοικητική κατάσταση στην Μπαρσελόνα είναι ένας από τους κύριους λόγους που η τεράστια πλειοψηφία των παικτών από τις ακαδημίες του συλλόγου έχουν φύγει… τρέχοντας από την Βαρκελώνη. Το παράδειγμα του Rodions Kurucs, ο οποίος φέτος βγάζει μάτια με τους Νετς αλλά πέρσι δεν πάτησε παρκέ στο Παλάου Μπλαουγράνα είναι το πιο ενδεικτικό.
Πολύ απλά, το «έχω πάρει ό,τι που ζήτησε ο προπονητής» δεν είναι μοντέλο διοίκησης που προσφέρει κανενός είδους πλεονέκτημα απέναντι στον αδυσώπητο ανταγωνισμό. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τα μεγάλα πορτοφόλια της Ευρώπης, είναι αναγκασμένος να καταφύγει σε άλλου είδους, τεχνοκρατικές λύσεις.
Ειδάλλως θα ψωνίζει είτε ακριβά, είτε μέτρια.
