Για να αλλάξεις επίπεδο στο ποδόσφαιρο χρειάζεσαι απλά, αλλά πολύ σημαντικά πράγματα. Χρήματα, οργάνωση και προπονητή. Τα παραδείγματα αποτυχημένων ομάδων με πολλά χρήματα και μέτριο προπονητή άλλωστε είναι πολλά.
Για όποιον ασχολείται με τη καθημερινότητα του ποδοσφαίρου παρακολουθώντας έστω και τη γενική εικόνα των ομάδων καταλαβαίνει πως ο Ολυμπιακός του Μαρτίνς έχει εξελιχθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Η ομάδα που παρέλαβε ο Πορτογάλος δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Δεν είχε ρόλους και αποδυτήρια. Δεν είχε καν κατεύθυνση στον αγωνιστικό χώρο.
Αυτή που έχει δημιουργήσει σε κάτι περισσότερο από ένα χρόνο παρουσιάζει μια σειρά εικόνων που ουδεμία σχέση έχουν με τη μουντή εικόνα στην προ-Μαρτίνς εποχή.
Ο Ολυμπιακός έχει ξεκάθαρο σχέδιο και δικό του τρόπο αντιμετώπισης των αγώνων στο υψηλότερο επίπεδο. Έκανε το δικό του παιχνίδι με την φιναλίστ του περυσινού Τσάμπιονς Λιγκ Τότεναμ και έφυγε απογοητευμένος από την ισοπαλία. Έκανε το δικό του παιχνίδι με βάση το δικό του σχέδιο και απέναντι στη Μπάγερν φεύγοντας πάλι απογοητευμένος που δεν πήρε τίποτα από μια ομάδα που είναι σε άλλο επίπεδο από όποια πλευρά κι αν το δει κάποιος.
Ο Ολυμπιακός ήταν αδύνατο να παίξει στο ενενηντάλεπτο με τους Βαυαρούς όπως έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο. Έπρεπε να διαχειριστεί τις δυνάμεις του. Να διαβάσει τον ισχυρότερο αντίπαλο και να εντοπίσει όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη τις αδυναμίες του. Όπως για παράδειγμα τη λειτουργία της άμυνάς της από την πλευρά των Τσιμίκα και Μασούρα που «χτύπησαν» και πλήγωσαν τους Γερμανούς.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα των «ερυθρόλευκων» είναι ότι κοίταξαν στα μάτια δύο από τα σημαντικότερα ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Όχι απλά για να πάρουν βαθμό αλλά προσπαθώντας να νικήσουν. Χθες ο Μαρτίνς τελείωσε το παιχνίδι έχοντας στο γήπεδο Γκερέρο, Ρατζέλοβιτς, Λοβέρα, Ελ Αραμπί, Ποντένσε, Μασούρα. Κοινώς… έξι επιθετικογενείς παίκτες. Με αντίπαλο τη Μπάγερν… Προς απογοήτευση (ίσως) των προπονητών της εξέδρας που χαρακτηρίζουν αβίαστα κανονικούς προπονητές, ο Πορτογάλος δεν είναι τελικά φοβητσιάρης… κάθε άλλο. Ίσως να ήταν μάλιστα από τους λίγους που το πίστευαν πέρυσι με αντίπαλο τη Μίλαν.
Ο Μαρτίνς λέει και ξαναλέει πως επιθυμίας του είναι να έχουν οι «ερυθρόλευκοι» επιθετική φιλοσοφία στο παιχνίδι τους. Ότι χάνει με 3-2 από τη Μπάγερν και παραχωρεί ισοπαλία 2-2 με την Τότεναμ αποδεικνύει με ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν είναι απλά δήλωση, αλλά κάτι που δουλεύει με τους παίκτες του.
Ο Πορτογάλος είναι ο άνθρωπος που με την δουλειά του, την ομαδική παρουσία (προφανώς) αλλά και την εμπιστοσύνη που έχει κερδίσει από τους παίκτες του, έχει κάνει τον Μπουχαλάκη, τον Μασούρα, τον Τσιμίκα, τον Φορτούνη, τον Κούτρη, να παίζουν σε αυτό το επίπεδο. Τον Σα, τον Σεμέντο, τον Ποντένσε να χτυπούν την πόρτα της εθνικής Πορτογαλίας.
Ο Μαρτίνς είναι αυτός που έχει δημιουργήσει εντελώς διαφορετικά αποδυτήρια από αυτά που παρέλαβε. Σε αυτόν οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό η… απογοήτευση των φιλάθλων του Ολυμπιακού για το γεγονός ότι η ομάδα τους δεν πήρε κάτι από το παιχνίδι με τη Μπάγερν. Το δικαίωμα γι’ αυτό το έδωσε η ομάδα τους δουλεύοντας με αυτό τον προπονητή.
Το μόνο που δεν έχει καταφέρει ακόμη ο Μαρτίνς είναι να πείσει τους παίκτες που δυσκολεύουν αφάνταστα τη Μπάγερν και την Τότεναμ να δείξουν παρόμοια εικόνα και να έχουν ανάλογη συγκέντρωση στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αυτό είναι ίσως και το δυσκολότερο εγχείρημα για οποιονδήποτε προπονητή είναι σε πάγκο ελληνικής ομάδας και παράλληλα παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ.
*Ο Τσιμίκας έκανε το βράδυ της Τρίτης το καλύτερο παιχνίδι της καριέρας του μέχρι τώρα. Πολύ κοντά σε αυτόν και ο Μασούρας.
** Η παρουσία του Καμαρά στη διάρκεια του αγώνα ήταν διαφορετική. Βρίσκοντας ρυθμό δείχνει πως θα επιστρέψει στην περυσινή του εικόνα.
*** Ο Ολυμπιακός δεν είχε στο γήπεδο Φορτούνη και Βαλμπουενά…
