Εκ προοιμίου το ματς ήταν δύσκολο. Η πρότερη εικόνα της Εθνικής ομάδας και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα το έκαναν ακόμα δυσκολότερο. Οι περισσότεροι παρατηρητές (και όχι φίλαθλοι) της “γαλανόλευκης” προδίκαζαν πεντάρα και εμφάνιση γελοιοποίησης. Κάποιοι απλά φοβόντουσαν. Ένας όμως δε φοβόταν καθόλου.
“Δε νομίζω όι υπάρχει ρίσκο. Είναι θέμα οράματος και πλάνου. Είμαστε εκτός EURO. Οπότε χρειαζόμαστε αυτά τα παιχνίδια ως πολύ καλά παιχνίδια για αυτή την αποστολή. Είναι παιχνίδια από τα οποία μπορούν να μάθουν και να πάρουν εμπειρίες όλοι μαζί. Πάντα στο ποδόσφαιρο υπάρχει το ρίσκο της νίκης ή της ήττας. Όμως πείτε μου εσείς, τι έκαναν οι προηγούμενες ομάδες; Αποκλείστηκαν από όλες τις διοργανώσεις.
“Τώρα είναι η ώρα για αλλαγές, γιατί αν δεν κάνεις τώρα τις αλλαγές, τότε πότε θα κάνεις τις αλλαγές; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει να χτίσουμε και για να χτίσεις πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά. Αυτή είναι η ευθύνη μας, να κάνουμε αυτές τις επιλογές. Γι’ αυτό μας προσέλαβε η Ομοσπονδία, για να δημιουργήσουμε μια ομάδα που θα πάει στο Κατάρ.”
Αυτά ήταν τα λόγια του Ομοσπονδιακού προπονητή στην αποκλειστική συνέντευξη στη NOVA μία μερά την ανακοίνωση της αποστολής για τα ματς με Ιταλία και Βοσνία από την οποία έλειπαν οι Μανωλάς και Παπασταθόπουλος. Η απάντησή του μου θύμησε τον Φερνάντο Σάντος ο οποίος συνήθιζε να λέει: “Όποιος φοβάται να πάρει σκύλο” σε αντίστοιχες ερωτήσεις για το αν υπήρχε κίνδυνος πριν από κάποιο παιχνίδι.
Όλη η αυτή η στάση του Τζον Φαντ Σχιπ πέρασε και στους παίκτες του οι οποίοι επί μία εβδομάδα δούλεψαν σκληρά και με μεγάλη διάθεση για να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί. Και το έκαναν. Το πέτυχαν. Φυσικά δεν πανηγύρισε κανείς την ήττα. Αλλά οι διεθνείς βγήκαν από το Ολίμπικο γνωρίζοντας ότι επιτέλους πάλεψαν ξανά ο ένας για τον άλλον. Έπαιξαν με πάθος για τη φανέλα και έμειναν πιστοί στο πλάνο που είχε εκπονήσει ο προπονητής τους.
Διαβασμένος για το ματς, δούλεψε με τους παίκτες του πάνω σε κάθε λεπτομέρεια του αγώνα με την Ιταλία. Διαβάστε αναλυτικά ποιο ήταν αυτό το πλάνο όπως σας το είχαμε μεταφέρει από την Πέμπτη. Πήγε το ματς ακριβώς εκεί που ήθελε. Σε ένα αργό τέμπο, με τις γραμμές κοντά μεταξύ τους και τους παίκτες να δίνουν συνεχείς βοήθειες στα μαρκαρίσματα. Ωστόσο ήταν λογικό κάποια στιγμή αυτή η καλοκουρδισμένη μηχανή να έμενε από δυνάμεις.
Στη φάση του πέναλτι ο Κουρμπέλης έχει χάσει τον Βεράτι ο οποίος παίζει το 1-2 με τον Ινσίνιε μπαίνει μόνος στην περιοχή γυρίζει τη μπάλα στον Ιμόμπιλε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Έτσι και στο δεύτερο γκολ ο Μπερναρντέσκι δεν έχει κανέναν μπροστά του σε μια φάση που η μεσαία γραμμή έχει χάσει την ανισορροπία της. Είναι κρίμα που μετά από τόση προσπάθεια η Ελλάδα πλήρωσε δύο λάθη της τόσο φτηνά.
Είναι επίσης κρίμα που βάσει πλάνου δημιούργησε τις τρεις πιο κλασσικές ευκαιρίες του αγώνα και δεν κατάφερε να σκοράρει. Όμως το δείγμα από το πρώτο ματς της εποχής του “Πλάνου Κατάρ” ήταν θετικό. Η ομάδα είχε τη σωστή αγωνιστική νοοτροπία και πειθαρχία στο παιχνίδι της.
Όπως θετικό ήταν και το ντεμπούτο του Παντελή Χατζηδιάκου με την “γαλανόλευκη”. Χωρίς να υστερεί στην πραγματικότητα κανένας, ήταν εξαιρετικοί στους ρόλους τους οι Ζέκα, Μπακασέτας, Κουλούρης και Λημνιός.
