Η Βιλερμπάν μετά από δύο αγωνιστικές με ελληνικές ομάδες, έχει αποδείξει πως μόνο ο φτωχός συγγενής δεν θα είναι σ’ αυτή την διοργάνωση. Ειδικά μέσα στην έδρα της η γαλλική ομάδα έχει έντονα τα χαρακτηριστικά του προπονητή της (Μίτροβιτς), ενός καθαρά αμυντικού προπονητή που στο Τσάμπιονς Λινγκ τουλάχιστον, έδειχνε να ξέρει πως έρχονται τα θετικά αποτελέσματα.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης σου έδινε την αίσθηση πως έχει την υπεροχή, πως είναι όντως το φαβορί, αλλά χωρίς τον ένστικτο του “killer” που θα του έδινε την δυνατότητα να “καθαρίσει τη μπουγάδα” και να πάει σπίτι του.
Αδικαιολόγητα πολλές χαμένες ελεύθερες βολές. Αστόχησαν ακόμα και παίκτες που θα τελειώσουν τη χρονιά με ποσοστό κοντά στο 90%. Χαμένα ριμπάουντ, που στοίχησαν σε πόντους και αδυναμία από τους ψηλούς που χρησιμοποιήθηκαν (εκτός Ουάιλι). Αδυνατώ να καταλάβω πως γίνεται ο Παπαγιάννης στην επίθεση να πηδάει πάνω από όλους και να καρφώνει κάθε πάσα του Καλάθη και στα ριμπάουντ να χάνει το ένα μετά το άλλο από τον τίμιο Τζεκίρι (καλά αυτός με 300.000 συμβόλαιο δεν έκανε σε καμία ελληνική ομάδα;)
Ωστόσο ο Παναθηναϊκός παρά τα προαναφερθέντα, έφτασε στο τέλος του τρίτου δεκαλέπτου να έχει προβάδισμα 13 πόντων κι ακόμα κι έτσι να παραμένει το μεγάλο φαβορί για τη νίκη. Η Βιλερμπάν έριξε στο τραπέζι το τελευταίο της χαρτί. Ο Μίτροβιτς δεν μπορούσε να ζητήσει κάτι άλλο εκτός από πίεση σε όλο το γήπεδο.
Οι “πράσινοι” έδειξαν με το καλημέρα να μην είναι καλά προετοιμασμένοι στην διάσπαση της πίεσης. Άρχισαν ξανά να κάνουν εύκολα το λάθος και πλέον κάθε τους λάθος ήταν αυτόματα πόντοι για την αντίπαλη ομάδα που όλο και ανέβαζε τους δείκτες της σε ενέργεια που προκύπτει από θετική αγωνιστική ψυχολογία.
Οι Γάλλοι επίσης ήταν δεδομένο πως όσο στένευαν τα χρονικά περιθώρια θα επέλεγαν μακρινά σουτ. Ο Αργύρης Πεδουλάκης ζήτησε αλλαγές σε όλα τα σκριν και πάλι όμως, οι παίκτες του έκαναν σημαντικά λάθη (βοήθεια από την δυνατή πλευρά κυρίως) με αποτέλεσμα τα τρίποντα της Βιλερμπάν να μην είναι δύσκολα, αλλά ελεύθερα.
Η τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού μπορεί να κριθεί ως λάθος μόνο εκ του αποτελέσματος. Ο προπονητής της ελληνικής ομάδας, έκρινε, πως Φριντέτ και Τόμας θα ήταν κλεισμένοι, έτσι επέλεξε προσωπική επιλογή του Καλάθη. Η αλήθεια είναι πως ο διάδρομος δημιουργήθηκε, όμως, κανείς δεν υπολόγισε, ούτε ο Καλάθης, πως ο Λάιτι εκτός από καλός επιθετικός είναι και πολύ καλός αμυντικός παίκτης.
Το συμπέρασμα είναι πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ακόμα αρκετή και ποιοτική δουλειά. Οι λεπτομέρειες που ακόμα δεν έχουν φιξαριστεί του στέρησαν μια σημαντική εκτός έδρας νίκη.
