Πριν αρχίσεις να τρέχεις πρέπει να μάθεις να περπατάς και η ομάδα μας αυτό κάνει. Μαθαίνει ξανά, να περπατάει. Μαθαίνει να αμύνεται, μαθαίνει να να φτιάχνει το παιχνίδι της, μαθαίνει νέους παίκτες, μαθαίνει παλιούς ξεχασμένους παίκτες και κυρίως μαθαίνει να αρνείται να χάνει!
Όχι δεν θα σας πω ότι η ομάδα μας ξαφνικά θυμίζει κάτι από τα παλιά. Θα σας πω όμως ότι δεν θύμισε σε τίποτα τον θίασο που διαλύθηκε από Ιταλία και Αρμενία και αυτό είναι ένα ελάχιστο βήμα εμπρός!
Οι επιλογές προσώπων στην ενδεκάδα πάντα θα μας φαίνονται παράξενες – και εγώ έχω τις ενστάσεις μου – αλλά ένας προπονητής έχει πάντα την εξήγηση.
Την Τετάρτη γράψαμε για το “μυαλό” του Φαν’τ Σχιπ! Μιλήσαμε για έναν κόουτς που ξέρει και προσέχει τα αποδυτήρια και νομίζω ότι η ενδεκάδα το δείχνει ξεκάθαρα.
Για έναν κόουτς που θέλει πρώτα να φτιάξει την άμυνα και μετά την επίθεση. Σίγουρα η αμυντική εικόνα ήταν καλύτερη από το ματς με την Αρμενία, όχι εντυπωσιακά καλύτερη αλλά καλύτερη!
Γράψαμε για ξεκάθαρους ρόλους. Ο Κουρμπέλης κόβει. Ο Μπουχαλάκης μεταφέρει. Οι υπόλοιποι κινούνται, ψάχνοντας μια ευκαιρία όπως εκείνη του Κουλούρη στην πλάτη της άμυνας στο πρώτο ημίχρονο!
Οι μπακ να ανεβαίνουν όποτε υπάρχει λόγος, όχι αλόγιστα και σίγουρα έχοντας πάντα στο νου την αμυντική τους τοποθέτηση. Οι στόπερ μας ηγέτες.
Μεγάλη ευκαιρία των Φινλανδών δεν θυμάμαι! Θυμάμαι αρκετά προβλήματα στις στατικές φάσεις και αυτό θέλει πολύ δουλειά και ίσως έναν φωνακλά μέσα στην περιοχή μας.
Χρόνια τώρα δεν έχουμε καταλάβει ότι μέσο-επιθετικά οι ποιοτικές επιλογές μας είναι ελάχιστες! Με Φορτούνη, Μάνταλο και Μήτρογλου εκτός είναι ακόμη λιγότερες!
Στο φινάλε είδαμε μια ομάδα να στέλνει την μπάλα στην περιοχή, να ψάχνει, με ανορθόδοξο τρόπο είναι η αλήθεια αλλά παρόλα αυτά να προσπαθεί και αυτό επίσης είναι ένα βήμα εμπρός!
Για να παίξουμε σαν Ολλανδοί θέλει χρόνο, λάθος, θέλει χρόνια και πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρουμε ποτέ όσο καλός προπονητής και να είναι ο Τζον Φαν’τ Σχιπ! Δεν το έχουμε, δεν είναι στο DNA μας, πως να το κάνουμε;
Πηγαίντε στο γήπεδο την Κυριακή, δεν χάνετε κάτι! Το Λίχτενσταϊν θα το νικήσουμε και ίσως αυτή η ομάδα να αξίζει λίγη στήριξη και όχι άλλο ανάθεμα!
Αααα και μην ξεχνάτε! Και ο Ότο Ρεχάγκελ με ήττα στην Φινλανδία ξεκίνησε την καριέρα του στην εθνική στις 5 Σεπτεμβρίου του 2001, δεκαοκτώ χρόνια ακριβώς πριν την πρεμιέρα του Τζον Φαν’Τ Σχιπ. Λέτε;;;
