Aυτή η εθνική είναι μια ιστορία μόνη της. Μια ροκιά δυνατή. Ψυχοφθόρα.
Μαγκωμένη, πελαγωμένη στο πρώτο σετ, αδυνατεί να εκμεταλλευτεί τα ρουμανικά δώρα (χαμένα σερβίς) και χάνει με τη μίνιμουμ διαφορά.
Συνέρχεται, προσαρμόζεται, κρατάει υποδοχή, βγάζει άμυνες, βελτιώνει τα επιθετικά ποσοστά, ισοφαρίζει, προηγείται και πατάει γκάζι. Δεν είναι μεταμόρφωση, είναι αλλαγή στη χορδή της κιθάρας. Τρελή ροκιά. Ελληνική.
Μπορεί να μας έβγαλε το λάδι, αλλά αυτό το 3-1 σετ απέναντι στη Ρουμανία κρατάει την τρελή εθνική… ροκιά στο κόλπο της πρόκρισης στην κορυφαία 16αδα της Ευρώπης.
Μια εθνική ιστορία, ολότελα των παικτών και του σταφ. Ο τιμ μάνατζερ Γκιούρδας τραβούσε τα μαλλιά του με την επιθετική δυστοκία, ο Πρωτοψάλτης τον άκουσε και πήρε το όπλο του, ο Φράγκος έκανε μεγάλο ματς σε υποδοχή και επίθεση και κάπως έτσι όλα βρήκαν το δρόμο τους. Φιλίποφ μαέστερος της μπάντας. Ροκιά λέμε.
Η Ρουμανία λύγισε, η εθνική πέταξε και τώρα περιμένει η Πορτογαλία. Ένα ματς μακριά από τη 16αδα. Μην το πείτε στον Ανδρεόπουλο. «Εμείς τη δουλειά μας καθημερινά και θα δούμε. Κάνουμε αυτό που πρέπει» λέει ο κόουτς και οι παίκτες ακολουθούν. Στην κακή ημέρα, 3-1 τη Ρουμανία. Στην καλή;
