Μπορείς να διορθώσεις λάθη και παραλείψεις εντοπίζοντας πρώτα όσα διακρίνεις και δουλεύοντας πάνω σε αυτά στην καθημερινότητα.
Μπορείς να αλλάξεις και να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό όταν κρίνεις πως κάτι δε βγαίνει.
Το κακό για τον Παναθηναϊκό στις μέχρι τώρα εμφανίσεις του είναι πως ο προπονητής του δε μπορεί να εστιάσει κάτι συγκεκριμένο.
Στο ματς με τη Λαμία δέχθηκε ένα γκολ από αυτά που δε μπορεί να δέχεται επαγγελματική ομάδα. Στο ίδιο ματς βρήκε 11 παίκτες πίσω από τη μπάλα. Σαφώς και είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμη αυτή η κατάσταση, όμως και πάλι δεν έδειξε να προσπαθεί με κάποιο τρόπο. Ούτε με σέντρες, ούτε με σουτ έξω από την περιοχή, ούτε με συνεργασίες. Κακώς κείμενα σε άμυνα και επίθεση, κυρίως όμως στην επίθεση αφού η Λαμία δεν απείλησε ποτέ με εξαίρεση το γκολ.
Τα παιχνίδια με ΟΦΗ και Άρη ήταν διαφορετική ιστορία. Απέναντι στους «πράσινους» ήταν ομάδες που τους αρέσει να κάνουν επίθεση. Το προβλήματα ήταν και πάλι και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τα αμυντικά, αναδείχθηκαν ακόμη περισσότερο απέναντι στους πολύ γρήγορους Κρητικούς και κόντρα στην ποιότητα των μονάδων του Άρη. Στην επίθεση και πάλι ήταν ανεμική η παρουσία, κυρίως στην αναμέτρηση της Θεσσαλονίκης.
Πέρα από τα προσωπικά λάθη, τα τακτικά προβλήματα και την κακή ψυχολογία, ο Παναθηναϊκός δεν είχε και αυτό που ο Δώνης με τον Νταμπίζα περιμένουν από τους έμπειρους παίκτες του ρόστερ. Προσωπικότητα. Ο Μακέντα κινήθηκε στο Βικελίδης περισσότερο εκτός παρά εντός περιοχής. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορεί να το κάνει δημιουργώντας για τους υπόλοιπους. Όταν δεν γίνεται ούτε αυτό όμως χάνεται μια κολόνα της ομάδας.
Οι ακραίοι μπακ Γιόχανσον και Ινσούα είναι πολύ μακριά από τον περυσινό αγωνιστικό εαυτό τους.
Ο Ζαχίντ αποκτήθηκε για δημιουργία, προσωπικότητα, πράγματα που προφανώς δεν έχει δώσει ακόμη, όμως θα ήταν παράλογο να φορτωθεί τις περισσότερες ευθύνες ως ένας από τους νέους του ρόστερ και ενδεχομένως χωρίς να έχει ακόμη προσαρμοστεί.
Στα συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα η εικόνα είναι πάντα περισσότερο πολύπλοκη από αυτή που φαίνεται. Σαφώς και δεν φταίει μόνο ο προπονητής (το δήλωσε και ο Διούδης δημοσίως), προφανώς και δεν έχουν ευθύνη μόνο οι παίκτες.
Η πρωτοβουλία του Νταμπίζα να βγει μπροστά και να μιλήσει στους ποδοσφαιριστές ήταν αναγκαία προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν άπαντες την κατάσταση και τις ευθύνες τους.
Το χειρότερο άλλωστε για τον Παναθηναϊκό, πέρα από τα αρνητικά αποτελέσματα είναι πως δεν βγάζει σαφή ποδοσφαιρική εικόνα και κατεύθυνση στο γήπεδο. Τα αποτελέσματα διορθώνονται μόνο με βελτιωμένη εικόνα, που με τη σειρά της απαιτεί διαφορετική ψυχολογία, αυτοπεποίθηση, προφανώς και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια.
