Ο ΠΑΟΚ πέρασε από το Περιστέρι νικώντας 3-2 τον Ατρόμητο, χάρη στο γκολ του Άνχελ Κρέσπο στις καθυστερήσεις. Στη μια από τις τρεις έδρες όπου πέρσι η ομάδα άφησε δυο βαθμούς, στην αήττητη σεζόν της.
Η προσέγγιση της συγκεκριμένης αναμέτρησης έγινε μ’ επιφυλακτικότητα δεδομένης της εικόνας που είχε παρουσιάσει ο «Δικέφαλος» στις πρώτες δυο αγωνιστικές. Εντούτοις ξεκίνησε εντυπωσιακά καθώς με δυο γκολ των Άκπομ και Μάτος σε διάστημα πέντε λεπτών (σ.σ. 17’ και 22’ αντίστοιχα) προηγήθηκε 0-2 δείχνοντας να … «καθαρίζει» το ματς από νωρίς.
Κι όμως … Με δυο γκολ του Βέλλιου σε διάστημα – σχεδόν – επτά λεπτών, το πρώτος στις καθυστερήσεις του πρώτου μέρους και το δεύτερο στο 52’, ο αγώνας – σα να – ξεκίνησε από την αρχή. Κι αν το γκολ του Βαρέλα στο 87’ ακυρώθηκε μετά την επιστράτευση του VAR, δεν μπορούσε να γίνει το ίδιο με το αντίστοιχο του Ισπανού παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας, το οποίο σημειωτέον επιτεύχθηκε με πανομοιότυπο τρόπο. Εκτέλεση φάουλ, κεφαλιά κι η μπάλα στα δίχτυα.
Ήταν πολύ μεγάλη χαρά πρωτίστως για την τεχνική ηγεσία, τους ποδοσφαιριστές και μετά για όλους τους υπόλοιπους πως σε μια από τις – ως τώρα – αδυναμίες της ομάδας η σκληρή καθημερινή δουλειά απέδωσε δίνοντας μάλιστα τους τρεις βαθμούς σ’ έναν κρίσιμο αγώνα, που αποτέλεσε την απαρχή μιας σειράς αναμετρήσεων με ιδιαίτερο «βάρος».
Ο ΠΑΟΚ που πέρσι έπαιρνε πολλά πράγματα από τις στημένες φάσεις αλλά φέτος έδειχνε σα να είχε ξεχάσει αυτήν του τη «συνήθεια» έδειξε – τουλάχιστον – βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα κι αυτό προσδίδει αυτοπεποίθηση, καίριο στοιχείο ειδικά στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Εκεί όπου τα ερωτηματικά παραμένουν είναι η άμυνα κι η λειτουργία της καθώς σε τρεις αγωνιστικές ο «Δικέφαλος» μετράει παθητικό τεσσάρων γκολ ήδη, όταν πέρσι σε μια ολόκληρη σεζόν (σ.σ. στο πρωτάθλημα) είχε δεχτεί δέκα τέσσερα.
Δε συνιστά ανακάλυψη της … Αμερικής το πρόβλημα που ταλανίζει φέτος την πλέον σταθερή γραμμή της περσινής χρονιάς. Είναι κάτι που φάνηκε απόλυτα έντονα και στοίχισε πάρα πολύ στους αγώνες της Ευρώπης, όπου σε τέσσερις αγώνες δέχτηκε οκτώ γκολ, πέντε με τον Άγιαξ και τρία με τη Σλόβαν. Τί έχει μεσολαβήσει όμως και μια από τις βασικές σταθερές του εμφανίζεται προβληματική;
Εν αρχή ην τα … πρόσωπα. Πλην δύο περιπτώσεων, αυτής της οποίας απουσίασε ο Μάτος στο ματς με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας στην Τούμπα κι αντικαταστάθηκε από τον Ροντρίγκο αλλά κι αυτής του ματς με τον Παναιτωλικό όπου ο Βαρέλα αντικαταστάθηκε από τον Ίνγκασον λόγω τραυματισμού, σε όλες τις υπόλοιπες είναι η ίδια αμυντική γραμμή που τελείωσε το περσινό πρωτάθλημα. Δηλαδή, ο Πασχαλάκης στην εστία έχοντας μπροστά του – από δεξιά προς τ’ αριστερά – τους Μάτος, Βαρέλα, Κρέσπο, Γιαννούλη, με τον τελευταίο να μπαίνει μετά τον τραυματισμό του Βιεϊρίνια στη Λάρισα.
Είναι ξεκάθαρο πως – τουλάχιστον – τρία πρόσωπά της δε βρίσκονται στο ίδιο ή έστω παραπλήσιο υψηλό επίπεδο που ήταν πέρσι. Ο Πασχαλάκης με τους Βαρέλα – Κρέσπο αποζητούν τον καλό – σταθερό τους εαυτό. Οι συζητήσεις που γίνονται εντός της ομάδας προκειμένου να βοηθηθούν και να επιστρέψουν σ’ αυτά που οι ίδιοι έχουν συνηθίσει εαυτούς και συμπαίκτες είναι πολλές. Πρώτοι οι ίδιοι άλλωστε αναγνωρίζουν το πρόβλημα και πασχίζουν να το αντιμετωπίσουν και να το ξεπεράσουν.
Όμως η αμυντική λειτουργία δεν είναι αφορά μόνον τους αμυντικούς ποδοσφαιριστές του συνόλου. Εξίσου καίρια ευθύνη βαραίνει τους εξτρέμ που οφείλουν να δίνουν βοήθειες στον ακραίο αμυντικό της πλευράς τους αλλά και τα αμυντικά χαφ με ανάλογο ρόλο κι ευθύνη. Εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν οι πλέον έντονες διαφοροποιήσεις το καλοκαίρι με την αναχώρηση των Σάκχοφ – Κάνιας αλλά και του Ολιβέιρα, με αντίστοιχες αφίξεις των Ντόουγκλας – Εσίτι. Ένα κενό που για να καλυφθεί επέστρεψε ο Ελ Καντουρί στη φυσική του θέση ενώ αξιοποιείται κι αποδίδει πολύ καλύτερα ο Μίσιτς. Εκεί που συνεχίζουν ν’ απουσιάζουν οι Βέρνμπλουμ – Μαουρίσιο.
Σ’ ότι αφορά τους ακραίους μεσοεπιθετικούς, εκεί δηλαδή όπου – κατά κύριο λόγο – ως τώρα έχουν πάρει τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής οι Μπίσεσβαρ, Ζαμπά, Λημνιός και πολύ, πολύ λιγότερο ο Στοχ. Με συνείδηση κι υπευθυνότητα όλοι οφείλουν να βελτιωθούν και να συνεισφέρουν, όπως απέδειξαν πως γνωρίζουν κι έκαναν μέχρι και πριν από λίγους μήνες.
Όλα τα παραπάνω είναι μικρές λεπτομέρειες που συνδυαστικά αναδεικνύουν ένα σημαίνον και ζωτικής σημασίας για την ομάδα πρόβλημα. Μια γενικότερη δυσλειτουργία που σαφώς κι έχει εντοπιστεί από τους καθ’ ύλιν αρμόδιους και πάνω σ’ αυτήν έχουν εστιάσει ως προτεραιότητα βελτίωσης. Κι αυτό επειδή γνωρίζουν καλύτερα από τον κάθε έναν πως η αμυντική σταθερότητα μπορεί και θα κάνει – μεγαλύτερη – διαφορά.
