Το τουρνουά Orange trophy στην Πάτρα έδωσε την ευκαιρία να δούμε τα ημι-επίσημα αποκαλυπτήρια των δύο περσινών φιναλίστ του ελληνικού πρωταθλήματος. Φυσικά, τα φώτα του ενδιαφέροντος στράφηκαν κυρίως στον Παναθηναϊκό που σε ένα μεγάλο βαθμό έπαψε να αποτελεί ‘’μυστήριο’’. Λέμε σε ένα μεγάλο βαθμό γιατί στην ομάδα δεν είχαν ακόμη επιστρέψει από την άδεια του λόγω παγκοσμίου Καλάθης και Παπαπέτρου, ενώ ο Παπαγιάννης ήταν παραπάνω από ορατό ότι έχοντας μόλις δύο μέρες μαζί με την υπόλοιπη ομάδα δεν είχε ακόμη μπει στο πνεύμα.
Φυσικά, το μεγαλύτερο ερωτηματικό στην περίπτωση του Παναθηναϊκού ήταν τα δύο βαριά ονόματα των καλοκαιρινών μεταγραφών: Ο Φριντέτ και ο Τζόνσον. Και σε δεύτερο χρόνο πως είναι δυνατόν ένας προπονητής, όπως ο Αργύρης Πεδουλάκης, θα προσαρμόσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία σε δύο παίκτες που το βασικό τους προσόν είναι το σουτ καιη επιθετική ικανότητα. Απαντήσεις δόθηκαν και μάλιστα ήταν επαρκείς. Παρότι επαναλαμβάνουμε είναι δεδομένο ότι η προσθήκη των Καλάθη-Παπαπέτρου και ειδικά του πρώτου θα αλλάξουν και πάλι την εικόνα της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός στην Πάτρα παρουσίασε δύο διαφορετικά, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, πρόσωπα σε διάστημα 24 ωρών. Στον ημιτελικό με την Ούνικς ο Παναθηναϊκός ήταν μια εντυπωσιακή πολεμική μηχανή με πιο δυνατό γρανάζι το σουτ του Τζιμέρ Φριντέτ. Ο αδίστακτος πιστολέρο του τρίποντου εκτελούσε με κάθε τρόπο και φυσικά δεν αποτελεί είδηση η σχεδόν υπερφυσική ικανότητα του στο μακρινό σουτ. Δύο στοιχεία που συνήθως δεν συνοδεύουν το βιογραφικό του όλα αυτά τα χρόνια εμφανίστηκαν στο παρκέ του Δημήτρης Τόφαλος: Πολύ καλά τελειώματα με διεισδύσεις μπροστά στους αντίπαλους ψηλούς όταν του κλείνουν το μακρινό σουτ και ικανότητα πασέρ όταν όμως το θέλει. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Φριντέτ μπορεί να πασάρει τη μπάλα όπως θέλει. Το θέμα είναι πότε το θέλει! Παράλληλα, ο Γουέσλεϊ Τζόνσον έκανε ένα πολύ μεστό all around game αλλά είχε μεγάλη βοήθεια από τον πολύ ουσιαστικό Ντεσόν Τόμας που δείχνει εντελώς διαφορετικός, ίσως γιατί η σπάνια συνθήκη της παραμονής του σε μια ομάδα για παραπάνω από μια σεζόν λειτουργεί στην προκειμένη περίπτωση ευεργετικά. Να σημειωθεί επίσης ότι ο Ράις γεμίζοντας τα παπούτσια του απόντα Καλάθη καταναλώθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία στα οργανωτικά του καθήκοντα μοιράζοντας αφειδώς ασίστ. Φυσικά, δεν υπήρχαν μόνο καλά νέα. Η άμυνα του Παναθηναϊκού ειδικά κοντά στο καλάθι ήταν τουλάχιστον ΄΄΄ύποπτη’’. Δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τα μάλλον απλά plays της Ούνικς. Ο Μπέντιλ θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να σταθεί σ’ αυτό το επίπεδο, ενώ ο Γουάιλι έχει τα αθλητικά προσόντα αλλά είναι ‘’άγουρος’’ τεχνικά.
Την επόμενη μέρα ο Παναθηναϊκός στον τελικό κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια διαφορετική ομάδα και μια διαφορετική πρόκληση. Στο πρώτο μέρος έδειξε φοβερή αδυναμία στο ριμπάουντ, είχε εύκολο το λάθος και η άμυνα του όπως μια μέρα νωρίτερα έμπαζε από παντού. Ο Μάκης Γιατράς επιστρατεύοντας ένα ψηλό κορμί (Λίποβι) έκλεισε την….ορατότητα του Φριντέτ που δεν βρήκε ελεύθερες ματιές προς το καλάθι, ενώ πάντοτε υπήρχε και ένας ακόμη ψηλός παίκτης που έβγαινε δυναμικά ως βοήθεια. Κάπου εκεί στο ξεκίνημα του β΄μέρους ο Πεδουλάκης γύρισε στα βασικά και εμπιστεύθηκε το προπονητικό DNA του. Ψηλή πεντάδα με ένα μόνο χειριστή (συνήθως τον Ράις), δυνατή άμυνα, πολύ επιθετικό παιχνίδι στο χαμηλό ποστ με αξιοποίηση του Παπαγιάννη. Ο Τόμας κράτησε το επίπεδο του παιχνιδιού του πολύ ψηλά για δεύτερη μέρα αφού ήταν ο πρώτος σκόρερ του Παναθηναϊκού σκοράροντας ξανά +20 πόντους. Ο Ράις διεμβόλιζε την αντίπαλη άμυνα έχοντας πια στο μυαλό του και το σκοράρισμα. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός δέχτηκε μόλις έξι πόντους στην Τρίτη περίοδο αλλά ακόμη και μ’ αυτή τη συνθήκη ίδρωσε για να νικήσει τον διοργανωτή Προμηθέα και το έκανε αφού χρειάστηκε να αστοχήσει απελπιστικά σε ένα ελεύθερο σουτ τριών πόντων ο Αγραβάνης λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να απαντήσει μερικά στο ερώτημα που ήταν αιωρούμενο μεταξύ των δύο αγώνων: Μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ένστικτο που έχουν οι μεγάλοι σουτέρ και σκόρερ που έχει προσθέσει στην ομάδα του με τη λογική ότι τα παιχνίδια δεν κερδίζονται μόνο με την επίθεση. Η απάντηση ήταν θετική αλλά μην ξεχνάμε ότι αντιμετώπισε δύο ομάδες που θα παίξουν στο Eurocup. Το συγκεκριμένο ερώτημα θα απαντηθεί μέσα στη σεζόν σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες και απέναντι σε πολύ πιο απαιτητικούς αντιπάλους. Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός δύσκολα θα χάνει τις βραδιές που το σουτ του Φριντέτ (κυρίως) θα είναι εκεί αλλά τις υπόλοιπες (γιατί θα υπάρξουν και τέτοιες) πρέπει να έχει έτοιμο ένα πολύ πειστικό plan B.
Ο Προμηθέας ήταν πολύ πειστικός και τις δύο μέρες του τουρνουά. Σε σχέση με την περσινή ομάδα οι λύσεις του Μάκη Γιατρά είναι αριθμητικά λιγότερες. Μόνο που κτίζει μια πολύ πιο σκληρή ομάδα με έφεση στις πιεστικές άμυνες και στο πολύ ξύλο που δίνει ευκαιρίες στον Προμηθέα να τρέχει στο ανοιχτό γήπεδο. Διαθέτει επαρκείς σουτέρ, ένα παίκτη που σίγουρα θα εξελιχθεί στον καλύτερο σκόρερ του (Τσέις Φίλερ) αλλά υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό που θα κληθεί να απαντήσει: Χρειάζεται ή όχι ένα βαρύ κορμί στη θέση 5; Για την ώρα από ότι αντιληφθήκαμε η τοποθέτηση του Γιατρά είναι ένα κατηγορηματικό όχι. Ο Ελις και ο νεοφερμένος Μπόγρης προορίζονται να καλύψουν τη συγκεκριμένη θέση αλλά κανείς από τους δύο δεν πλησιάζει την εικόνα του σέντερ με βαρύ κορμί. Και ειδικά στο Eurocup o Προμηθέας θα κληθεί να αντιμετωπίσει μπόλικες ομάδες με σέντερ δεινόσαυρους! Ο Γιατράς παρά τα γρήγορα φάουλ του Ελις απέναντι στον Παναθηναϊκό και την ανετοιμότητα του Μπόγρη δείχνει έτοιμος να καταφύγει σε υβριδικά σχήματα. Χρησιμοποιώντας και τον Αγραβάνη στη θέση και αποφασισμένος να πάρει πλεονέκτημα από τα μις-ματς που θα δημιουργούνται. Προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι αργά ή γρήγορα ο Γιατράς θα αναζητήσει ένα ψηλό αλλά εκεί πρέπει να βρει τρόπους να μην διαταράξει την καλή χημεία που δείχνει να έχει ήδη στις θέσεις των κοντών και των φόργουορντ. Απέναντι πάντως σε ένα απαιτητικό αντίπαλο όπως ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στο φετινό εγχείρημα του στο Eurocup. Στα συν της ομάδας ότι ο Δημήτρης Αγραβάνης μετά από πολύμηνη απραξία και ‘’αφοπλισμό’΄’ στον Ολυμπιακό δείχνει αναγεννημένος και έτοιμος για μια breakout σεζόν.
