Ίσως να μην έχουν ακόμα αντιληφθεί οι παίκτες του Παναθηναϊκού και ο προπονητής τους ότι έχουν αρχίσει οι επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας τους. Ίσως να… ονειροβατούν ακόμα μετά τα αποτελέσματα των φιλικών παιχνιδιών προετοιμασίας και τα “χάδια” των ΜΜΕ και του κόσμου για τις – ομολογουμένως καλές – εμφανίσεις τους. Ίσως συμβαίνει κάτι άλλο στο “στρατόπεδο” της ομάδας, το οποίο δεν γνωρίζουμε. Όμως κάποια θα είναι η εξήγηση για το “χάλι” των Πράσινων στην εκκίνηση του πρωταθλήματος και τη – σοκαριστικά – κακή τους εικόνα στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ.
Δεν είναι μονάχα η βαριά ήττα που “πληγώνει” τους φιλάθλους και προβληματίζει, αλλά κυρίως η απογοητευτική εμφάνιση του Τριφυλλιού στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα με τους Κρητικούς. Αν και είχε ήδη χτυπήσει το… καμπανάκι στη Λαμία, φαίνεται ότι οι Πράσινοι έκλεισαν καλά τα αυτιά τους και στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ άγγιξαν τον… πάτο του βαρελιού.
Ήταν – με διαφορά από τη δεύτερη – η χειρότερη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο διάστημα που βρίσκεται ο Γιώργος Δώνης στο “τιμόνι” της τεχνικής ηγεσίας και μια άνευ όρων παράδοση του προπονητή και των ποδοσφαιριστών. Όποιο και αν ήταν το αγωνιστικό πλάνο που είχε σχεδιάσει ο Δώνης για το ματς, αποδείχθηκε αποτυχημένο και άχρηστο, καθώς οι Κρητικοί κέρδισαν κατά κράτος τους Πράσινους στο γήπεδο με επιθετικό ποδόσφαιρο και όχι… κλεφτοπόλεμο.
Ο Παναθηναϊκός ήταν “βραχυκυκλωμένος” σε όλες τις γραμμές, δεν βγήκε ΤΙΠΟΤΑ και δεν κατάφερε ουδείς να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του αγώνα. Ακόμα και αν ήξεραν οι παίκτες του Παναθηναϊκού τον κίνδυνο, ακόμα και αν πήραν το… μάθημα τους πέρυσι, ακόμα και αν ταρακουνήθηκαν στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, δεν μπόρεσαν να βγάλουν αντίδραση στο παιχνίδι και πέταξαν πολύ γρήγορα… λευκή πετσέτα.
Αρκετά βαριά λέξη η ντροπή, όμως το αποτέλεσμα είναι ντροπιαστικό για τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και γι΄αυτόν, τον “μνημονιακό” Παναθηναϊκό που ζει τα δικά του σκοτεινά χρόνια… Η ευθύνη της ήττας βαραίνει όλους όσοι βρίσκονται στο “στρατόπεδο” του Τριφυλλιού και ήδη έχει προκληθεί μια τεράστια ρωγμή στο “πράσινο οικοδόμημα”, η οποία είναι δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, να επιδιορθωθεί. Αρκεί να βρεθεί το… επίκεντρο του σεισμού.
