ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Από τον περασμένο Μάιο ο ΠΑΟΚ γνώριζε ότι έχει μπροστά του τη μεγάλη πρόκληση, που ήταν η είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2019-2020. Επίσης, από τον περασμένο Μάιο ο ΠΑΟΚ γνώριζε ποια είναι τα βασικά του κενά στην προσπάθειά αυτή και τι έπρεπε να κάνει για να τα καλύψει. Τελικά, όμως, ο ΠΑΟΚ ούτε τα κενά κάλυψε όπως έπρεπε, ούτε καν έπιασε το μίνιμουμ ευρωπαϊκό στόχο, που ήταν η είσοδος στους ομίλους του Europa League, κάτι που έχει κόστος σε πολλά επίπεδα.
Οι “ασπρόμαυροι” δεν τα κατάφεραν, διότι έκαναν μια σειρά από λάθη πριν μπούνε στον αγωνιστικό χώρο να δώσουν τον πρώτο αγώνα με τον Άγιαξ. Διότι σημείωσαν τρία τουλάχιστον αυτογκόλ, τα οποία αποδείχθηκαν καταστροφικά γι’ αυτούς. Κι αν κάποιος θεωρήσει ότι είναι εύκολο να γίνει κριτική μετά την αποτυχία, που η αλήθεια είναι ότι είναι, να σημειώσουμε εδώ ότι τα λάθη επισημάνθηκαν πολύπλευρα πριν γίνουν. Τα κατάλαβαν όλοι εκτός από τον ίδιο τον οργανισμό του ΠΑΟΚ, όπως αποδείχθηκε στην πράξη.
Γυρνώντας στον περασμένο Μάιο, λοιπόν, ο ΠΑΟΚ γνώριζε καλά ότι είχε μείνει με έναν διαθέσιμο παίκτη ουσιαστικά στο νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής, τον Μίσιτς. Οι Κάνιας, Σάκχοφ και Ολιβέιρα ήταν εκτός ομάδας, οι Βέρνμπλουμ και Μαουρίσιο τραυματίες. Δηλαδή, ο ΠΑΟΚ δεν είχε ούτε αμυντικό μέσο, ούτε οργανωτή του παιχνιδιού.
Τι έκανε, λοιπόν, η ομάδα για να καλύψει τα κενά; Βασίστηκε στη μετάθεση του -επιρρεπή σε τραυματισμούς- Ελ Καντουρί σε ρόλο οργανωτή, στην επιστροφή του Κάτσε, στην απόκτηση (και μάλιστα ξοδεύοντας πολλά χρήματα) του εντελώς άμαθου από ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο Αουγκούστο και στην αργοπορημένη προσθήκη του Εσίτι. Τι πήρε από αυτούς τους παίκτες; Σίγουρα όχι αυτά που περίμενε! Ο Ελ Καντουρί, που χρίστηκε αντι-Μαουρίσιο, ταλαιπωρήθηκε από τα γνωστά προβλήματα σε όλη τη διαδικασία των προκριματικών, με αποκορύφωμα τη χθεσινή γρήγορη αλλαγή του, ο Κάτσε δεν χρησιμοποιήθηκε, ο Αουγκούστο κινήθηκε στο αναμενόμενο για παίκτη που δεν έχει προσαρμοστεί ακόμη σε εντελώς διαφορετικές ποδοσφαιρικές συνθήκες μέτριο επίπεδο, ενώ ο Εσίτι έδωσε δύναμη στη μεσαία γραμμή, όμως, πέραν τούτου ουδέν.
Πέρα από τα παραπάνω, ο ΠΑΟΚ ήξερε ακόμη ότι του λείπει ο τραυματίας αρχηγός του, Βιεϊρίνια, μια αξιόπιστη λύση δηλαδή στα άκρα είτε της άμυνας, είτε της επίθεσης, μιας και είναι πολυθεσίτης, όπως και ότι στο κορυφαίο επίπεδο για να φτάσει κανείς θέλει και προσθήκη σέντερ φορ, που θα κάνει τη μεγάλη διαφορά. Στα άκρα της άμυνας αποκτήθηκε ο Ροντρίγκο, ο οποίος δεν είναι επιπέδου Βιεϊρίνια, ενώ επιθετικός κρούσης δεν αποκτήθηκε ποτέ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, οι “ασπρόμαυροι” έμειναν να αναρωτιούνται τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν τρεις παίκτες, ένα “οκτάρι”, ένας κεντρικός επιθετικός κι ένας πλάγιος επιπέδου Βιεϊρίνια είχαν αποκτηθεί όταν έπρεπε. Θυμίζουμε ότι η πρόκληση ήταν μεγάλη, όπως και το οικονομικό κέρδος της πρόκρισης στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμη και στους ομίλους του Europa League (έστω και πολύ μικρότερο σε αυτή την περίπτωση), άρα μιλάμε για επένδυση στην περίπτωση απόκτησης αυτών των παικτών και όχι για πεταμένα λεφτά.
Το δεύτερο αυτογκόλ ήταν όλα όσα συνέβησαν και οδήγησαν τον Ρασβάν Λουτσέσκου εκτός ομάδας, την πρώτη κιόλας μέρα έναρξης της προετοιμασίας. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον κάποια στιγμή να ειπωθεί ανοικτά και από τις δύο πλευράς (από την διοίκηση και τον ίδιο τον προπονητή, δηλαδή) ποια ήταν αυτά τα γεγονότα, που τον έκαναν να αποδεχτεί την πρόταση που είχε και να αφήσει τον ΠΑΟΚ στα κρύα του λουτρού -και μάλιστα με τον τρόπο που το έκανε. Απλώς να πούμε εδώ ότι καυγάς μονός δεν υπάρχει…
Δεν θα μπούμε στη λογική να κρίνουμε τον Άμπελ Φερέιρα τώρα, διότι δεν έχει νόημα. Ανέλαβε ενώ ουσιαστικά η προετοιμασία είχε ξεκινήσει, βρήκε ρόστερ δομημένο και προσανατολίστηκε, όπως θα έκανε ο καθένας, να μοντάρει την ομάδα για προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ με τους παίκτες που είχε. Καθαρό μυαλό για μεταγραφικές προτάσεις δεν υπήρχε σε αυτή την περίπτωση. Επιπλέον, είχε την ατυχία να βρει μπροστά του τον Άγιαξ και όχι έναν πιο εύκολο αντίπαλο, όπως και ότι όσα λάθη δεν έκαναν οι παίκτες του ΠΑΟΚ την προηγούμενη σεζόν, και ειδικά οι αμυντικοί, τα έκαναν μαζεμένα στα τέσσερα ευρωπαϊκά προκριματικά παιχνίδια. Και για να είμαστε ακόμη πιο δίκαιοι, αν στην τελευταία φάση του χθεσινού αγώνα, στην προσπάθεια του Λημνιού, η μπάλα δεν κατέληγε στο πρόσωπο του αντίπαλου τερματοφύλακα, αλλά στα δίχτυα της Σλόβαν Μπρατισλάβας, τώρα θα μιλούσαμε για θρίαμβο και μεγάλη ανατροπή και όχι για άδοξο αποκλεισμό.
Αν κάτι μπορεί να χρεώσει κάποιος στον Φερέιρα, κι αυτό είναι το τρίτο αυτογκόλ της ομάδας, είναι ότι δεν έδωσε στους παίκτες να καταλάβουν τη σημασία των αναμετρήσεων με τους Σλοβάκους πριν τον πρώτο αγώνα και την ήττα στην Μπρατισλάβα. Οι “ασπρόμαυροι” ήταν “άδειοι” μετά τον αποκλεισμό από τον Άγιαξ, κάτι απολύτως λογικό βάσει της προσπάθειας που κατέβαλαν και του τρόπου που έμειναν εκτός πλέι οφ Τσάμπιονς Λιγκ. Εκείνο το σημείο, λοιπόν, ήταν κομβικό να λειτουργήσει με άλλον τρόπο ο προπονητής του “Δικέφαλου” και όλο το επιτελείο του μαζί. Αν χρειαζόταν να κάνει περισσότερες αλλαγές στην ενδεκάδα για να τονώσει και τους υπόλοιπους, έπρεπε να τις κάνει. Ακόμη κι αν το θεωρούσε ρίσκο…
Ο ΠΑΟΚ υπέστη πολλαπλή ζημιά από το χθεσινό αποκλεισμό. Τόσο σε οικονομικό επίπεδο, που είναι λογικό να έχει αντίκτυπο και σε ό,τι αφορά στο Financial Fair Play, όσο και στο επίπεδο των ευρωπαϊκών βαθμών, του πρεστίζ, αλλά και της αυτοπεποίθησης. Μπροστά του, πλέον, έχει το δύσκολο έργο να διατηρήσει τα κεκτημένα στην Ελλάδα, δηλαδή τους τίτλους που πήρε την περασμένη περίοδο. Μόνο που αυτό το έργο έγινε πιο δύσκολο μετά το χθεσινό στραπάτσο, καθώς η καλή ή κακή ψυχολογική διάθεση των παικτών πάντα μετράει. Εκτός αν βάλουν μπροστά τον ποδοσφαιρικό τους εγωισμό οι “ασπρόμαυροι”. Αυτή τη στιγμή φαντάζει ως η μοναδική σανίδα σωτηρίας…
