Αλώβητη και από τη Νέα Σμύρνη η ΑΕΚ. Χωρίς να δεχθεί γκολ και χωρίς να κάνει καλή εμφάνιση. Και σε άλλα ματς που είχε κάνει καλή εμφάνιση όχι βαθμούς δεν έπαιρνε, αλλά ούτε βαθμό σε κάποιες περιπτώσεις. Συνολικά δεν ηταν καλή η εμφάνιση της ΑΕΚ. Ειδικότερα όμως στο Β’ ημίχρονο, εκεί όπου δεν κρατούσε μπάλα και η πίεση από τον Πανιώνιο ήταν μεγάλη. Σε 2-3 περιπτώσεις χρειάστηκε είτε ο Μπάρκας, είτε κάποια επέμβαση από αμυντικό για να δοθεί η λύση.
Αν θυμάμαι σωστά είναι η πρώτη φορά φέτος που η ΑΕΚ δεν παίζει καλά και καταφέρνει να πάρει τη νίκη. Σε μια δύσκολη έδρα, κόντρα σε έναν αντίπαλο που “καιγόταν” για τους βαθμούς, αλλά πολύ περισσότερο για να κερδίσει την πρωταθλήτρια Ελλάδας. Οι παίκτες του Ουζουνίδη, αναφέρομαι κυρίως στο Β’ ημίχρονο, δεν ήταν αυτοί που είχαν συνηθίσει στα τελευταία παιχνίδια οι φίλαθλοι της ομάδας. Δεν είχαν κινητικότητα, δεν πίεζαν, γενικότερα δεν είχαν φρεσκάδα. Λίγο τα διαδοχικά παιχνίδια και οι νίκες που μπορεί να έπαιξαν ρόλο στο πνευματικό κομμάτι, λίγο και το αμυντικό πλάνο του Πανιωνίου, αλλά και η απουσία του Λιβάγια αποσυντόνισαν την ΑΕΚ.
Ακόμα και στο πρώτο μέρος, μέχρι να σκοράρει, η Ένωση δυσκολευόταν να βγάλει συνεργασίες από τον άξονα, εκεί όπου η τριάδα Άλεφ, Μπακασέτας, Μάνταλος είχαν μόνιμα αντίπαλο στην πλάτη τους (και δεν ήταν και οι μόνοι). Η πρώτη συνεργασία που βγήκε ήταν όταν ο αρχηγός της ΑΕΚ ήρθε αριστερά στην πλευρά, με τον Χουλτ ουσιαστικά να γίνεται τρίτος φορ ή εξτρέμ αν θέλετε, να τραβάει τον Παπαγεωργίου κοντά του και να ελευθερώνει χώρους για τον Μάνταλο και τους συμπαίκτες του. Έτσι βγήκε η συνεργασία με τον Πόνσε. Δείτε από την αρχή την φάση του γκολ της ΑΕΚ και θα καταλάβετε αυτό που έγραψα. Όσο για το γκολ, ο Μάνταλος φαίνεται να χρησιμοποιεί το χέρι του και στη συνέχεια να σκοράρει. Ο Ευαγγέλου δεν το είδε, το γκολ μέτρησε κανονικά και ο Πανιώνιος διαμαρτύρεται.
Ένα γκολ που για τον αρχηγό της ΑΕΚ έχει τη δική του σημασία. Πέρυσι, που καθόμουν στον πάγκο του Πανιωνίου είχα δει μπροστά στα μάτια μου την πτώση και τον τραυματισμό του Μάνταλου. Φάνηκε από την πρώτη στιγμή πως δεν ήταν κάτι επιπόλαιο. Και όπως αποδείχθηκε ο διεθνής μέσος έχασε την υπόλοιπη σεζόν. Δεν είναι εύκολο για κανέναν ποδοσφαιριστή να επιστρέφει σε ένα μέρος που έχει βιώσει άσχημες καταστάσεις. Ο Μάνταλος όχι μόνο επέστρεψε δυνατός και υγιείς, αλλά πήρε και τη δική του “εκδίκηση” από την τύχη, η οποία πέρυσι τον έβαλε να διανύσει έναν… γολγοθά.
Κλείνοντας, η ΑΕΚ πήρε μια νίκη χωρίς να κάνει καλή εμφάνιση, αλλά σήμερα κιόλας ουδείς θα το θυμάται. Σημασία έχουν οι τρεις βαθμοί, ακόμα περισσότερο όμως για τον Ουζουνίδη και το τεχνικό τιμ (θα πρέπει) είναι η αξιολόγηση της κακής εμφάνισης στο Β’ ημίχρονο. Εκεί όπου η ΑΕΚ δεν μπορούσε να ελέγξει σε κανένα σημείο τον αντίπαλο. Πρέπει να εντοπιστούν τα αίτια και να διορθωθούν τα λάθη.
Για έκτο διαδοχικό ματς η Ένωση κράτησε ανέπαφη την εστία της στο πρωτάθλημα, απόκτησε αυτοπεποίθηση ακόμα περισσότερο με αυτή τη νίκη, όμως όπως είπε και ο Ουζουνίδης με το τέλος του αγώνα δεν “έχουμε κάνει ακόμα τίποτα”. Η ΑΕΚ αποκτά χαρακτήρα, ωριμάζει αγωνιστικά, πρέπει να αρχίσει να ωριμάζει και πνευματικά και να μην επιτρέπει σε κανέναν αντίπαλο να πιστεύει ότι μπορεί να “κλέψει” κάτι από τους αγώνες της. Και αν γίνει αυτό το σερί θα συνεχιστεί και θα επεκταθεί ακόμα περισσότερο.
