Φτάσαμε λοιπόν στην πιο ενδιαφέρουσα (μέχρι την επόμενη) φάση του EURO 2016. Παίκτες και ομάδες έχουν ξεχωρίσει, άλλοι απογοήτευσαν και χαιρέτησαν πρόωρα χωρίς να αξίζουν τίποτα περισσότερο και είχαμε και μια εκκωφαντική έκπληξη με τον αποκλεισμό της Αγγλίας από την Ισλανδία.
Όλα τα άλλα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έως και φυσιολογικά. Είναι γεγονός πως οι ομάδες που προχωρούν δεν είναι απαραίτητα αυτές με την περισσότερη ποιότητα, αλλά αυτές που βγάζουν μεγαλύτερο πάθος στον αγωνιστικό χώρο και αυτές που έχουν το λιγότερο άγχος.
Δε συζητάμε καν για το που μας έχει οδηγήσει το φορμάτ της διοργάνωσης διότι όποιος θέλει να φτάσει μακριά, δεδομένα θα αντιμετωπίσει τουλάχιστον έναν με δύο από τους θεωρητικά μεγάλους του τουρνουά. Συνεπώς προχωράμε με τα δεδομένα όπως αυτά έχουν δημιουργηθεί και με πολύ λίγα λόγια αναλύουμε τα τέσσερα ζευγάρια.
Πολωνία-Πορτογαλία
Η Πολωνία δείχνει ικανή να φτάσει μακριά, είναι η πιο ώριμη εκδοχή της ομάδας τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια και χωρίς να έχει ξεχωρίσει το μεγάλο της αστέρι. Αν λοιπόν ανεβάσει απόδοση ο Λεβαντόφσκι, τότε μπορεί να καλυφθεί η έλλειψη βάθους στον πάγκο, κάτι που φάνηκε και στο παιχνίδι με την Ελβετία όπου ο Ναβάλκα δεν έκανε ούτε μία αλλαγή στο ενενηντάλεπτο παρά το ότι η Ελβετία πίεζε από το 60ό λεπτό και μετά.
Η Πορτογαλία του Φερνάντο Σάντος επίσης θέλει να φτάσει μακριά. Λογικά θα έχει περισσότερο άγχος από τους Πολωνούς και αυτό θα γίνεται μεγαλύτερο όσο εξακολουθούν να τα περιμένουν όλα από τον κουρασμένο Ρονάλντο. Ο σταρ της ομάδας χάρισε την πρόκριση στην Πορτογαλία από την φάση των ομίλων, αλλά αν φέτος οι Ίβηρες θέλουν πραγματικά την υπέρβαση, πέρα από την τακτική του Σάντος και το άστρο του Κριστιάνο, θα πρέπει να βάλουν κι άλλους παίκτες στην εξίσωση της επιτυχίας.
Εν κτακλείδι πρόκειται για πολύ ενδιαφέρον ζευγάρι που αναμένεται να προσφέρει συγκινήσεις μέσω της όμορφης ποδοσφαιρικής ιστορίας των Λεβαντόφσκι-Ρονάλντο.
Ουαλία-Βέλγιο
Ζευγάρι με ξεκάθαρο φαβορί το Βέλγιο. Το ταλέντο των κόκκινων διαβόλων περισσεύει. Η κατάταξη στο FIFA Ranking, η εμφάνιση με την Ουγγαρία και το γεγονός ότι εξ αρχής οι ίδιοι έχουν θέσει ψηλά τον πήχη δείχνουν πρόκριση στα ημιτελικά. Ο Αζάρ που ήταν εξαφανισμένος στην Premier League, αποφάσισε να εμφανιστεί στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν. Σε αυτή που όλα τα βλέμματα του πλανήτη είναι στραμμένα πάνω του.
Από την άλλη η Ουαλία, η ομάδα που ίσως παίζει με το πιο ρεαλιστικό σύστημα βάσει δυνατοτήτων (5-3-2) και με την πιο ορθολογική τακτική (κόντρα επιθέσεων) βάσει ρόστερ, αναμένεται να αποτελέσει “σκληρό καρύδι” για το Βέλγιο. Ο Μπέιλ, ο Ράμσεϊ και η παρέα τους έχουν εντυπωσιάσει στην παρθενική τους εμφάνιση σε EURO, ωστόσο αυτή τη φορά θα έχουν απέναντι τους τον πιο δύσκολο αντίπαλο που έχουν αντιμετωπίσει ως τώρα. Άραγε ο Κόουλμαν μπορεί να αφήσει άφωνη την Ευρώπη.
Γερμανία-Ιταλία
Πολλοί είπαν πως το Ιταλία-Ισπανία της φάσης των “16” ήταν ένας πρόωρος τελικός. Προσωπικά πιστεύω πως το Γερμανία-Ιταλία είναι το πιο ενδιαφέρον παιχνίδι όλης της διοργάνωσης, καθώς οι ακριβοθώρητοι Ισπανοί δεν έδειξαν να τιμούν τους υποστηρικτές τους και την ποιότητά τους στα ματς με Κροατία και Ιταλία και δικαιολογημένα πήραν το δρόμο της επιστροφής.
Η Ιταλία είναι η ομάδα που σέβεται περισσότερο από κάθε άλλη το εθνόσημο στο στήθος και αυτό φαίνεται στις αντιδράσεις του Κόντε, στο πάθος των παικτών στο γήπεδο, στον τρόπο που πανηγυρίζουν τα γκολ και γενικότερα στον τρόπο που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο.
Από την άλλη η Γερμανία είναι η μοναδική εθνική ομάδα που σέβεται και τιμά του φιλάθλους και τους υποστηρικτές της σε οποιαδήποτε μεγάλη διοργάνωση έχει συμμετάσχει από καταβολής ποδοσφαίρου. Καμιά άλλη τόσο συνεπής όσο αυτή. Στο πάθος των Ιταλών οι Γερμανοί θα αντιπαρατάξουν τον απαράμιλλο ποδοσφαιρικό κυνισμό τους και εμείς αναμένεται να απολαύσουμε μια επική μάχη.
Στα πολύ θετικά για να φτάσει όποιαδήποτε ομάδα ως το τέλος, το γεγονός ότι καμία από τις δύο δε βασίζεται σε κάποια μονάδα, σε κάποιον σταρ, αλλά στα σύνολά τους.
Γαλλία-Ισλανδία
Άλλο ένα ματς με ξεκάθαρο φαβορί. Η Γαλλία είδε τί έπαθε η Αγγλία κι έμαθε πως πρέπει να αποφύγει τις κακοτοπιές. Σε περίπτωση αποκλεισμού από την Ισλανδία, το κάζο της παρέας του Ζιντάν από αυτή του Ζαγοράκη το 2004, θα μοιάζει με πταίσμα. Αυτό σημαίνει έξτρα πίεση για μια ομάδα που ακόαμ ψάχνεται στον αγωνιστικό χώρο και δεν έχει βρει την ταυτότητά της. Βασίζεται κυρίως στα ατομικά χαρακτηριστικά των παικτών της και ευελπιστεί εύκολα ή δύσκολα περάσει το εμπόδιο των Ισλανδών.
Οι σον έχουν ήδη κάνει την υπέρβασή τους και δεν τους διακρίνει πλέον κανένα άγχος. Αυτό τους κάνει να χαίρονται τη διοργάνωση και να προσπαθούν να βγάλουν κάθε ικμάδα των δυνατοτήτων τους στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη αυτή τη στιγμή. Το έργο τους δεν είναι εύκολο. Σάμπως ήταν της Ελλάδας το 2004;
