ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Δεν πρέπει να φοβάμαι. Ο φόβος είναι ο φονιάς του νου. Ο φόβος είναι ο μικρός θάνατος που φέρνει την ολοκληρωτική εξόντωση. Θα αντιμετωπίσω κατάματα το φόβο μου. Θα τον αφήσω να περάσει από πάνω μου και μέσα μου. Και όταν φύγει, θα στρέψω το εσωτερικό μου βλέμμα για να δω το δρόμο απ΄ όπου πέρασε. Εκεί όπου θα έχει πάει ο φόβος, δε θα υπάρχει τίποτα. Μόνο εγώ θα βρίσκομαι εκεί».
Πιθανότατα το πιο γνωστό απόσπασμα από το γραμμένο το 1965 βιβλίο “Dune” του Φρανκ Χέρμπερτ, η Λιτανεία κατά του φόβου, βρίσκεται στα χείλη πολλών εκ των πρωταγωνιστών αυτού του sci-fi αριστουργήματος, όταν βρίσκονται στριμωγμένοι στη γωνία.
Τί φοβούνται όμως περισσότερο οι τέσσερις μονομάχοι του Final-4 της Κωνσταντινούπολης; Ας πιθανολογήσουμε:
Ρεάλ Μαδρίτης
• Ότι ο Γιουλ δεν θα είναι ο… εαυτός του. Μετά τη φυγή του Τσάτσο Ροδρίγεθ για το NBA, ο εναπομείνας Σέρχιο έπαιξε και για τους δύο, κουβαλώντας σχεδόν μόνος του την ευθύνη της καθοδήγησης της “βασίλισσας”. Η πρόωρη άνθιση του ταλέντου του Λούκα Ντόντσιτς βοήθησε, αλλά ουδείς μπορέι να ζητήσει από έναν 18χρονο να είναι καθοριστικός στο τελευταίο ραντεβού. Θα παίξει πολύ, θα σουτάρει πολύ, θα πάρει σχεδόν όλες τις αποφάσεις. Η Ρεάλ δεν έχει άλλον σαν και αυτόν.
• Ότι θα πέσει θύμα του βάθους της. Η πιο γεμάτη ομάδα της Euroleague εύλογα ένιωσε τη φετινή σεζόν τις μικρότερες αναταράξεις εξαιτίας τραυματισμών, απουσιών ή ντεφορμαρισμάτων. Εντούτοις, σπάνια στα Final Four τα rotation ανοίγουν ως τον 12ο παίκτη: οι προπονητές πηγαίνουν ως τον 8ο, άντε τον 9ο παίκτη της 12άδας τους, στην προσπάθεια να γίνουν περισσότερο συμπαγείς. Δώδεκα έτοιμοι, μπορεί να είναι καθοριστικό πλεονέκτημα. Αλλά μπορεί να γίνει και μπούμερανγκ.
Φενέρμπαχτσε
• Ότι δεν θα καταφέρει να διαχειριστεί την πίεση της επιτυχίας. Τα τελευταία τρία χρόνια ανεβαίνει σταδιακά τα σκαλιά της Ευρωλίγκας: παρουσία στο Final Four το 2015, χαμένος τελικός για ένα ριμπάουντ πέρσι, εντός έδρας διοργάνωση φέτος. Ο Ζοτς μπορεί να χρησιμοποιεί ευφυολογήματα για… πούλμαν και ηπείρους, εντούτοις ξέρει ότι κανείς άλλος δεν κουβαλάει περισσότερη πίεση για το αποτέλεσμα.
• Ότι ο Γιαν Βέσελι δεν θα γίνει πρόβλημα από τη γραμμή των βολών. Ο Τσέχος σούταρε 1/14 πέρσι στο Βερολίνο, εκ των οποίων 1/10 στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ, μένοντας εκτός σε όλο το διάστημα της ανατροπής του τελευταίου δεκαλέπτου. Το φετινό 64/118 (54.2%) δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία και ο Ομπράντοβιτς ξέρει ότι το “hack-a-Vessely” μπορεί να είναι μια απολύτως βιώσιμη συνταγή για τους αντιπάλους, αν το ματς πάει στον πόντο στο φινάλε.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας
• Ότι ο Μίλος Τεόντοσιτς δεν θα είναι υγιής. Για την ακρίβεια, ότι λόγω θέσης, star quality και προσωπικότητας η ελλειματική παρουσία του μπορεί να γίνει μεγαλύτερο πρόβλημα από την απουσία του στο παρκέ της Sinan Erdem Arena. Ο Σέρβος έδιωξε τους δαίμονες των 0/7 Final Four πέρυσι. Είναι απολαυστικός στα χρόνια της ωριμότητας του, αλλά τα διαδοχικά καλοκαίρια με τις διεθνείς υποχρεώσεις έχουν αφήσει κουσούρια σε ένα κορμί που μέχρι πρότινος δεν ήταν και η… πρώτη υποχρέωση του Μίλος.
• Ότι η φροντ – λάιν θα αντέξει. Με τον Τζόελ Φριλαντ να μην μπορεί να μείνει υγιής για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν, ο Κάιλ Χάινς συνεχίζει να είναι το απόλυτο αμυντικό εργαλείο στην ψηλή και ευπροσάρμοστη οπισθοφυλακή των Μοσχοβιτών. Η προσθήκη του Όγκουστιν έδωσε λύσεις (6.1π, 4.5ρ, 0.7κλεψ σε 16:30), αλλά η Ρεάλ απειλεί με Αγιόν-Ράντολφ και η Φενέρ με Ούντο – Βέσελι. Για καλή της τύχη, θα αντιμετωπίσει μία από τις δύο αν περάσει στον τελικό. Στο ματσάρισμα με τον Ολυμπιακό, η ζυγαριά δεν γέρνει κάπου καθοριστικά.
Ολυμπιακός
• Ότι δεν θα μπουν τα τρίποντα. Ή ότι θα μπουν των αντιπάλων. Όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται, η επίθεση του Ολυμπιακού μεταμορφώνεται όταν είναι σε θέση να εκμεταλλευτεί τα σουτ που δημιουργεί και παγιδεύεται στο “περιμένοντας τον Σπανούλη” σε αντίθετη περίπτωση. Στην άλλη πλευρά, η “no layups” προτεραιότητα του Γιάννη Σφαιρόπουλου προστατεύει τη ρακέτα, αλλά δίνει αρκετές ευκαιρίες σε αντίπαλους περιφερειακούς να δράσουν.
• Ότι δεν αρκεί ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε η πιο ακριβή, ούτε η πιο πλήρης, ούτε η πιο ποιοτική ομάδα του Final Four. Ενδεικτικά, το ρεκόρ του απέναντι στους άλλους τρεις φετινούς συμμετέχοντες είναι 1-5, ακόμα κι αν αυτό διαμορφώθηκε σε αδιάφορα ματς στο φινάλε με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ. Πώς το λέει συχνά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος:”Δεν περισσεύει κανείς“. Για να καταφέρουν οι “ερυθρόλευκοι” ανάλογο ανδραγάθημα με αυτά του 2012 και του 2013, θα πρέπει όλοι να ανέβουν πάνω από τα στάνταρντς τους. Ο μέσος όρος δεν θα είναι αρκετός.
