ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πέντε μέρες στην πόλη, γέμισε και το φετινό αλφαβητάρι του Final-4 από πρόσωπα και συναισθήματα.
Α όπως ανατροπή. Άλλη μία, του Ολυμπιακού, με τρόπο Ολυμπιακού. Η ομάδα – ζόμπι της Ευρωλίγκας: δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος ότι ξεμπέρδεψες με δαύτη.
Β όπως Βόσπορος: Ακόμα κι αν ο καιρός μας τα χάλασε, μια βόλτα κατά μήκος του ήταν αρκετή για να αποφορτιστείς μετά από μια δύσκολη μέρα ή για να την ξεκινήσεις με κέφι. Δεν τον ήπιαμε πάντως, δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο.
Γ όπως Γιούντο: Το κίτρινο τείχος της Φενέρμπαχτσε έφερε μετά από πάρα πολλά χρόνια στα παρκέ της Ευρωλίγκας μια πραγματικά κυριαρχική παράσταση. Δύο ασίστ μακριά από το triple-double στον ημιτελικό, πέντε μπλοκ στον τελικό και συνολικά ο απόλυτος αλλοιωτικός παράγοντας του παιχνιδιού του αντιπάλου. Όπως είπε ο Καρύδας, από το 1995 και τον Σαμπόνις είχαμε να δούμε σέντερ να κυριαρχεί σε αυτό τον βαθμό.
Δ όπως δικαίωση: Ο Κώστας Σλούκας επέλεξε τον δύσκολο δρόμο όταν αποφάσιζε να ξεφύγει από τη θεόρατη σκιά του Βασίλη Σπανούλη και να μετρήσει τις δυνάμεις του ως υπολοχαγός του Ομπράντοβιτς στην Πόλη. Δεν είναι τα τρία εγχώρια τρόπαια της πρώτης σεζόν, ο τελικός του 2016 και η φετινή κούπα αυτά που τον δικαιώνουν. Αλλά το ότι όταν κρίνονταν όλα, αυτός ήταν εκεί, παρών, πρωταγωνιστής, υπεύθυνος. Όσοι εμμέσως αμφισβήτησαν τον πατριωτισμό του επειδή “δεν φόρεσε τη ελληνική σημαία στους πανηγυρισμούς του τίτλου”, επέλεξαν να ξεχάσουν ότι προσπάθησε ως εκεί που δεν πήγαινε να ενισχύσει την εθνική ομάδα, κουβαλώντας έναν ύπουλο τραυματισμό. “Ο πατριωτισμός είναι η αρετή των μοχθηρών”, είχε πει ο Όσκαρ Γουάιλντ, και μάλλον κάτι ήξερε παραπάνω.
Ε όπως Έλληνες: Από την κερκίδα, όπου 1.700 φίλοι του Ολυμπιακού ξελαρρυγιάστηκαν στα ορεινά του Sinan Erdem Dome ως το παρκέ, αφού οι ερυθρόλευκοι είναι πρώτα από όλα ομάδα των Ελλήνων. Τα έξαλλα μάτια του Μάντζαρη, το ψυχωμένο παιχνίδι των Παπ, η καρδιά του Πρίντεζη, το cyborg Σπανούλης. το αγριοκάτσικο Αγραβάνης, όλοι εκεί ήταν.
Ζ όπως ζαρώσαμε: Από τη δίψα ντε, οι δημοσιογράφοι που καλύψαμε τη διοργάνωση. Στο κέντρο τύπου δεν υπήρχε νερό ούτε για δείγμα και το πλησιέστερο κατάστημα για να προμηθευτεί κανείς ήταν στο 1.5 χιλιόμετρο.
Η όπως ήττα: “Πρέπει να μάθουμε πως στο παιχνίδι υπάρχει και η ήττα”, μου έλεγε ο Βασίλης Σπανούλης στα αποδυτήρια μετά την ήττα στον τελικό. Ποιος, αυτός που την σιχαίνεται όσο λίγοι.
Θ όπως θόρυβος: Το τουρκικό κοινό υπήρξε εκκωφαντικό, αλλά όχι αντιαθλητικό. Ναι, δεν δοκιμάστηκαν οι αντοχές τους, αφού η Φενέρ πήρε και τα δυο ματς άνετα. Ναι, στήθηκαν ενέδρες σε αντιπάλους οπαδούς που προσέγγιζαν το γήπεδο από το μετρό Attakoy. Η άλλη πλευρά ήταν το χειροκρότημα σε Ολυμπιακό και Σπανούλη. Δεν υπάρχει νόμισμα με μια όψη.
Ι όπως Ιτούδης: Ο μεγάλος χαμένος του Final-4, όχι γιατί δεν μπόρεσε να κρατήσει τον τίτλο που κουβάλησε στην Πόλη, αλλά γιατί δεν κατάφερε καν να τον διεκδικήσει στον τελικό, πέφτοντας θύμα του χειρότερου ποιοτικά, αλλά πανούργου Ολυμπιακού, για δεύτερη φορά σε μια τριετία στον ημιτελικό. Δύσκολο πράγμα να είσαι επικεφαλής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η πρόοδος της ομάδας δεν αμφισβητείται, το μπάσκετ που παίζει είναι σύγχρονο και γοητευτικό, αλλά η καρέκλα είναι ηλεκτρική και το φάντασμα του Μπλατ παραμονεύει.
Κ όπως Κάλινιτς: Ο πολυδιαφημισμένος Σέρβος του Final-4 ήταν ο Μπογκντάνοβιτς, αλλά ο Νικόλα Κάλινιτς υπήρξε ο απόλυτος X-Factor της Φενέρ, ο παίκτης που με το πολυδιάστατο παιχνίδι του θύμισε μια λιγότερο φινετσάτη, αλλά περισσότερο σκληροτράχηλη έκδοση του Νέμανια Μπιέλιτσα. Πόντοι, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα, τάπες, άμυνα, καρδιά. Ο τύπος με το μεγάλο σαγόνι τα είχε όλα.
Λ όπως λάφυρο: Η κοτσίδα του Τζίτζι Ντατόμε την οποία πήρε λάφυρο ο κουρέας της.. Πόλης, Πέρο Άντιτς. Άλλο που δεν ήθελε ο χαβαλές σκοπιανός, που έστησε μπαρμπέρικο στο κέντρο του παρκέ και μας χάρισε άφθονο γέλιο.
Μ όπως όπως Μίλος Τεόντοσιτς: Ο Σέρβος πήγε ανέτοιμος στο Final-4, ήταν ο καλύτερος της ομάδας του, αλλά αυτή τη φορά δεν είχε συμπαραστάτες. Ο Ολυμπιακός του απόκοψε το δημιουργικό παιχνίδι και τον άφησε να αναρωτιέται αν κάποια δύναμη… εκεί πάνω είναι υπεύθυνη για ό,τι του συμβαίνει όταν αντιμετωπίζει το παρελθόν του.
Ν όπως Ντόντιτς: Το wonderkid του ευρωπαϊκού μπάσκετ πήρε ένα ανεκτίμητο μάθημα στο πρώτο Final-4 της καριέρας του. Ξεκίνησε τον ημιτελικό σουτάροντας τρίποντα και πετώντας μπάλες στους αντιπάλους, είδε τον Γιούντο να του παίρνει τη μπάλα μέσα από τα χέρια, έμαθε ότι η εμπειρία δεν αγοράζεται και πως η ταπεινότητα είναι ανεκτίμητο προσόν.
Ξ όπως ξενέρωμα: Το ξέρουμε ότι σας απογοητεύσαμε με τα προβλήματα που υπήρχαν στον ήχο της μετάδοσης του πρώτου αγώνα, κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαλέπτου. Αλλιώς σας έχουμε συνηθίσει, το ξέρουμε, δεν ψάχνουμε για δικαιολογίες.
Ο όπως Ομπράντοβιτς: Το ερώτημα “ποιος προπονητής θα δώσει σε τουρικική ομάδα τον τίτλο της Ευρωλίγκας” είχε πάρει διαστάσεις αινίγματος της Σφίγγας, αφού τα τελευταία χρόνια όποιος αποτύγχανε σβηνόταν από τον χάρτη. Ο Πιανιτζιάνι αναζητείται, ο Ίβκοβιτς τα παράτησε, o Μαχμούτι ξεπεράστηκε, ο Αταμάν λαϊκίζει. Οι ιστορίες περί μαγικού ραβδιού είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Στην πραγματικότητα, ο Ζοτς έφερε στον Βόσπορο το ειδικό του βάρος. Αυτός που επέβαλλε σε ένα οργανισμό να βαδίσει σε συγκεκριμένο πλάνο, να προσλάβει τους σωστούς ανθρώπους γύρω από την ομάδα (βλέπε Τζεραρντίνι, GM), να έχει την υπομονή να αντέξει στους κραδασμούς (απώλεια πρωταθλήματος την πρώτη χρονιά, δραματική απώλεια της Ευρωλίγκας την επόμενη), να διατηρήσει πίστη στο πλάνο και κατά τη διάρκεια της σεζόν μέσα από τραυματισμούς και αναποδιές.
Π όπως παγωμάρα: Σαν αυτή που υπήρξε μεταξύ Σπανούλη και Ομπράντοβιτς κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας συνέντευξης τύπου του Final-4. Ο… φωστήρας που είχε την φαεινή ιδέα να τους τοποθετήσει δίπλα δίπλα στο πάνελ των αντιπροσώπων προσέφερε στο κοινό αντιπροσωπευτικά καρέ του αβυσσαλέου χάσματος που χωρίζει τους δύο άντρες. Δεν αντάλλαξαν ούτε ματιά. Aν μπορούσαν δεν θα μοιράζονταν ούτε το οξυγόνο της αίθουσας.
Ρ όπως Ρεάλ Μαδρίτης: Η βασίλισσα ταξίδεψε στην Πόλη με τον αέρα της ομάδας που κατέκτησε την πρωτιά, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να βγάλει στο παρκέ το πλεονέκτημα του βάθους της. Αντίθετα, μετατράπηκε σε one man show του υπέροχου Σέρχιο Γιουλ. Ο Γιούντο κατάπιε Αγιόν, Χάντερ και Ράντολφ και η ομάδα του Λάσο έδειξε τον πιο soft εαυτό της.
Σ όπως Σπανούλης: Ο κάπτεν του Ολυμπιακού πρόσθεσε άλλο ένα επεισόδιο στην προσωπική του μυθολογία, ακόμα και αν το φινάλε έμοιαζε με της Μαδρίτης. Είναι κρίμα που μια κάμερα δεν ασχολήθηκε μόνο με τα πρόσωπα των δημοσιογράφων όταν ο ημιτελικός μπήκε σε Spanoulis mode. Ο μύθος του έχει πια ξεπεράσει και τον ίδιο.
Τ όπως τρομοκρατία: Η απειλή της κράτησε μακριά από το Final-4 τις περισσότερες οικογένειες των παικτών, αλλά και αρκετούς αθλητικούς ταξιδιώτες που προτίμησαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να αποταμιεύσουν για το Βελιγράδι του 2018. Τίποτα δεν συνέβη, οι έλεγχοι ήταν αρκετοί, αλλά όχι δρακόντειοι, ευτυχώς πήγαν όλα καλά. Η Fan Zone έγινε σε εμπορικό κέντρο, πάει να πει απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον, και σύμφωνα με πληροφορίες έτσι θα είναι από εδώ και στο εξής. Ο κόσμος αλλάζει.
Υ όπως υποχρεώσεις: Όπως κάθε δημοσιογραφική ομάδα που σέβεται τη δουλειά της, έτσι και αυτή των καναλιών Novasports προσπάθησε να μεταφέρει στις οθόνες σας το κλίμα, το συναίσθημα, τη δράση, τις δηλώσεις, τα παραλειπόμενα από την τριήμερη γιορτή του μπάσκετ, και ελπίζουμε πως τα καταφέραμε. Την επόμενη τριετία, όλη η Ευρωλίγκα θα είναι αποκλειστικά στο Novasports πιάτο σας.
Φ όπως Φενέρμπαχτσε: Πρώτο Final-4 το 2015, πρώτος τελικός το 2016, πρώτο κύπελλο το 2017. Ένα βήμα τη φορά. Με το Dogus Group χορηγό την επόμενη σεζόν ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο και έχει όλα τα εχέγγυα να στήσει τη δική της ευρωπαϊκή δυναστεία. Η αρχή, η δυσκολότερη όλων, έχει γίνει.
Χ όπως χάος στους δρόμους: Η κίνηση στην Κωνσταντινούπολη συγκρίνεται μόνο με την ελληνική γραφειοκρατία. Η οδηγική συμπεριφορά είναι ο νόμος του θαραλέου. Επιπλέον, σε περίπτωση ατυχήματος, κανείς δεν μετακινεί τα οχήματα, αφού σε αυτή την περίπτωση δεν παίρνει αποζημίωση από τις ασφαλιστικές εταιρίες. Άραξε λοιπόν στο μποτιλιάρισμα και πάρε κουλούρι από τον κουλουρά που τριγυρνάει στον περιφερειακό (όντως).
Ψ όπωςψυχραιμία: Το είπε και ο Μπογκντάνοβιτς μετά τον ημιτελικό, πως “μάθαμε να μην είμαστε νευρικοί”. Ό,τι και να αντιμετώπισε η Φενέρ κατά τη διάρκεια του Final-4, το έκανε με αξιοθαύμαστη αυτοκυριαρχία.
Ω όπως ώρα για τελικούς: Το Βελιγράδι μπορεί να περιμένει, αφού το πρόγραμμα έχει τελικούς Basketleague, με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Σφαιρόπουλο, Πασκουάλ, Σπανούλη και Καλάθη. Ήρωες και μοιραίοι, ετοιμαστείτε.
