ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό ήταν λοιπόν. Μας τελείωσε και η Εθνική ομάδα. “Ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο…” που λέει και το τραγούδι που ταιριάζει γάντι σε αυτή την καλοκαιρινή περιπέτεια της “γαλανόλευκης”. Γιατί μην μου πείτε ότι δεν ήταν ωραίο και ελπιδοφόρο το ξεκίνημα της Εθνικής στον προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος της Ολλανδίας. Εκεί όπου η ομάδα μας, μάλλον, “σεβάστηκε” περισσότερο από ότι έπρεπε τους αντιπάλους της και τελικά αυτό τον υπέρμετρο “σεβασμό” της, τον “πλήρωσε” με αποκλεισμό από την τελική φάση του Μουντιάλ.
Αυτή η προσπάθεια ολοκληρώθηκε με πολλά “αν” που στον αθλητισμό και δεν μετρούν και ξεχνιούνται και πολύ εύκολα. “Αν” για παράδειγμα δεν αυτοκτονούσαμε στο 22-18 του δεύτερου σετ με τους Ολλανδούς. “Αν” επίσης δεν κάναμε χαρακίρι στο προτελευταίο ματς που προηγήθηκαμε 2-0 σετ των Σλοβάκων και καταφέρναμε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να χάσουμε το ματς και ταυτόχρονα την δεύτερη θέση που οδηγούσε στα μπαράζ. Δυστυχώς όμως με “αν” δεν γράφεται η ιστορία. Τα ίδια και περισσότερα “αν” είχαμε στις έξι ήττες σε ισάριθμα ματς στο World League. “Αν έπαιζε ο Τζούριτς”, “αν είχαμε διαγώνιο”, “αν”.. “αν”… “αν”…
Η παρουσία της φετινής Εθνικής κρίνεται αποτυχημένη από πλευράς αποτελεσμάτων. Δεν πετύχαμε το παραμικρό, αποτύχαμε σε δύο διοργανώσεις με αντιπάλους πιο βατούς από ποτέ. Αυτή δυστυχώς είναι η πικρή αλήθεια. Μέσα όμως από αυτές τις 30 μέρες που λειτούργησε αυτή η Εθνική θα έχουμε και κάτι καλό μα θυμόμαστε.
Ο Αρσενιάδης, θέλοντας και μη, έκανε αυτό που τόσα χρόνια ουδείς άλλος ομοσπονδιακός είχε πράξει. Χωρίς να έχει λύσεις, έδωσε χρόνο συμμετοχής στον Τσέλιο και τον Κασαμπαλή που έδειξαν, ότι, αν κάποιος τους προσέξει και τους δουλέψει, μπορεί να τους κερδίσει το ελληνικό βόλεϊ. Ρίσκαρε το κεφάλι του ο Αρσενιάδης, έπαιξε με την …φωτιά και βγήκε, μάλλον, κερδισμένος.
Αυτό βέβαια που η Ομοσπονδία πρέπει να προσέξει για το επόμενο κρίσιμο καλοκαίρι (προκριματικά ευρωπαϊκού πρωταθλήματος) είναι να μπορεί να στηρίζει με τα απολύτως απαραίτητα τους Έλληνες διεθνείς. Θα χρειαστεί, όπως σωστά επισήμανε ο Κουμεντάκης, μεγαλύτερη προετοιμασία (το πρωτάθλημα πρέπει να έχει τελειώσει μάξιμουμ τέλος Απριλίου), περισσότερα φιλικά με πιο δυνατούς αντιπάλους (έλεος πια με αυτούς τους Τυνήσιους) και κίνητρα. Επίσης επειδή για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι είχαμε απουσίες βασικών στελεχών από την Εθνική θα πρέπει οι φρέσκιοι και ορεξάτοι διοικούντες την να αποφασίσουν για τους απόντες.
Αν θέλουν να προσφέρουν ας το αποδείξουν στο γήπεδο. Αν δεν θέλουν ας ξεγραφτούν μόνοι τους από τα μητρώα της Ομοσπονδίας. Αν κάποιοι δεν θέλουν να παίζουν για αυτή την ομάδα να βγουν να το πουν δημόσια. Εγώ τουλάχιστον προτιμώ να βλέπω μια ομάδα με παίκτες μαχητές που είδα κι στις δύο φετινές διοργανώσεις, παρά να βλέπω μια ομάδα με παίκτες που θα νοιάζονται μόνο για την προβολή και το συμβόλαιο τους.
Όποιος δεν θέλει να είναι στην Εθνική, σπίτι του. Όσο απαραίτητος και αν είναι. Κανείς δεν πρέπει να ευχαριστεί αυτούς που παίζουν στην Εθνική. Αυτοί που παίζουν πρέπει να ευχαριστούν που φοράνε την φανέλα της…
