Πήγε ο Ολυμπιακός στη Λευκάδα, υποτίθεται για να βγάλει την… υποχρέωση και αν δεν ήταν ο Έρικ Γκριν με το δολοφονικό του ένστικτο (αλλά και ο Γουέλς, με τον επιπόλαιο τρόπο που επανέφερε τη μπάλα στην τελευταία επίθεση), το +25 επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ τώρα ουσιαστικά θα βρισκόταν στον κάλαθο των αχρήστων.
Μα είναι δυνατόν η ομάδα, που την περασμένη Δευτέρα έπιασε απ’ τον λαιμό τον «αιώνιο» αντίπαλο και τρία 24ωρα αργότερα έκανε φύλλο και φτερό την Εφές, να γλιτώνει από θαύμα απέναντι στη νεοφώτιστη Δόξα του Χάρη Μαρκόπουλου, που πήρε το πράσινο φως για να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα μόλις λίγες εβδομάδες πριν το πρώτο τζάμπολ;
Όχι απλώς γίνεται, αλλά με το νέο σύστημα διεξαγωγής της Ευρωλίγκας είναι σχεδόν βέβαιο ότι (είτε για τους «κόκκινους», είτε για τους «πράσινους», είτε και τους δύο) θα ξανασυμβεί.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έκανε το αυτονόητο, ως προπονητής μιας ομάδας για την οποία απαγορεύονται τα λάθη, τρίζοντας τα δόντια των παικτών του («δεν υπάρχει η λογική… κάνω δυο καλά παιχνίδια και έπειτα χαλαρώνω»), όμως θα μου επιτρέψετε να πω ότι μέσα του ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν είναι ρομποτάκια. Ως εκ τούτου, δεν διαθέτουν αυτόματο σύστημα πλήρους επαναφοράς, ανεξαρτήτως φθοράς και καταπόνησης.
Το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό δεν ήταν το βεβαρημένο πρόγραμμα των προηγούμενων πέντε ημερών, ούτε καν το ταξίδι, μέσω Ιωαννίνων, με προορισμό τη Λευκάδα. Την Τρίτη οι πρωταθλητές Ελλάδας υποδέχονται στο Φάληρο την αήττητη στην Ευρωλίγκα Αρμάνι Μιλάνο και δύο 24ωρα αργότερα δοκιμάζονται στη Βιτόρια (όπου χρειάζονται περίπου έξι ώρες για να φτάσουν) κόντρα στην Μπασκόνια. Όταν αυτός ο κύκλος θα έχει ολοκληρωθεί, το «ταχύμετρο» του Ολυμπιακού θα γράφει τα εξής:
– Τρία παιχνίδια Ευρωλίγκας (Εφές, Αρμάνι, Μπασκόνια) μέσα σε επτά ημέρες
– Συνολικά πέντε παιχνίδια Ευρωλίγκας και πρωταθλήματος (Παναθηναϊκός, Δόξα Λευκάδας) μέσα σε 11 ημέρες.
Σιγά τ’ αυγά, θα πει ο λάτρης του ΝΒΑ. Αυτά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γίνονται εδώ και… αιώνες. Έτσι είναι πράγματι, ωστόσο οι ακριβοπληρωμένοι σταρ του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη ταξιδεύουν με ιδιωτικά τζετ που θυμίζουν ιπτάμενα ξενοδοχεία έξι αστέρων, ενώ όντας πλήρως εξοικειωμένοι με αυτή την ιστορία των συνεχόμενων παιχνιδιών, έχουν προσδιορίσει με ακρίβεια χιλιοστού το modus operandi, που τους δίνει την δυνατότητα να μην κινδυνεύουν να βρεθούν ξαφνικά με άδειο το ρεζερβουάρ.
Οι δικοί μας εδώ στην Ελλάδα όχι απλώς δεν έχουν προλάβει να εξοικειωθούν με τα νέα ήθη κι έθιμα, αλλά πρέπει να ζήσουν και με τη δαμόκλειο σπάθη πάνω απ’ το κεφάλι τους: «Δεν ξέρουμε αν έχουν να δώσουν δύο, τρία ή τέσσερα σούπερ ανταγωνιστικά παιχνίδια μέσα σε μία εβδομάδα. Όταν είσαι Ολυμπιακός (ή Παναθηναϊκός), είσαι υποχρεωμένος μονάχα να κερδίζεις», είναι το μήνυμα που έρχεται από την εξέδρα. Όχι σαν τους Αμερικανούς, τους οποίους θα περιμένουν… τρεις διμοιρίες φιλάθλων για μια selfie ή ένα αυτόγραφο, ακόμα κι όταν θα έχουν φάει 30 πόντους στο κεφάλι.
