Η εντός έδρας ήττα του «Δικεφάλου» σε συνδυασμό με την εικόνα των δυο ομάδων στην αναμέτρηση της Τούμπας μας έκαναν να πιστέψουμε πως η διαφορά δυναμικότητας ήταν αξεπέραστη υπέρ των Ρώσων και μάλλον δικαιολογημένα αν αναλογιστούμε δεδομένα όπως όλα όσα έχουν δείξει στο πρόσφατο παρελθόν με τις επιτυχίες τους σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο και τον εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα προϋπολογισμό της ομάδας του στρατού που πλησιάζει αν δεν ξεπερνάει τα εκατό εκατομμύρια ευρώ. Σκέψεις μάλλον λογικές και συνάμα άδικες αφού αφήνουν σε δεύτερη μοίρα δεδομένα όπως ο εγωισμός, η θέληση και το σημαντικότερο όλων, ιστορικά παραδείγματα του πρόσφατου αλλά και του μακρινού παρελθόντος αυτής της ξεχωριστής ομάδας που λέγεται ΠΑΟΚ. Δεν είναι η ομάδα των τίτλων, των ατελείωτων επιτυχιών κι όλων όσων ακόμη θα έκαναν κάποιον οπαδό της. Είναι η ομάδα του απροσδόκητου, του αναπάντεχου, της γνησιότητας κι ορισμένες φορές του παραλογισμού με την καλή και την κακή της έννοια, σε όλα τα επίπεδα. Είναι η ομάδα που κάνει τα εύκολα γι’ άλλους να μοιάζουν ανυπέρβλητα για την ίδια κι αυτά που γι’ άλλους είναι αδιανόητα γι’ αυτήν να είναι απολύτως εφικτά. «Ο ΠΑΟΚ γουστάρει τα δύσκολα», έλεγε και ξαναέλεγε ο Μάκης Χάβος, που έχει την ιδιαιτερότητα να έχει φορέσει και τη φανέλα αυτής της ομάδας και κάτι περισσότερο γνωρίζει.
Πριν από τον αγώνα της Τρίτης οι μόνοι που πίστευαν στο θαύμα περισσότερο κι από τον κάθε τρελαμένο φίλαθλο του «Δικεφάλου» ήταν ο ίδιος, οι συνεργάτες του κι οι ίδιοι οι παίκτες του. Μάλιστα, το βράδυ της προηγούμενης Πέμπτης, μετά τον αγώνα αποχωρώντας από το γήπεδο μου είχε πει κάποιος πολύπειρος εξ αυτών πως έτσι όπως εξελίχθηκε εκείνο το παιχνίδι το 0-1 ήταν το καλύτερο σκορ. Κάτι παραπάνω ήξερε. Οπως κάτι περισσότερο γνώριζαν κι αυτοί που το πρωί της Τρίτης κάθονταν στο ξενοδοχείο της αποστολής κι έβλεπαν τα πιο πρόσφατα πέναλτι της ΤΣΣΚΑ. Παίκτης: Βάγκνερ Λαβ. Μεθοδολογία: Αργός βηματισμός σημαίνει δεξιά γωνία. Στις οκτώ ανάλογες εκτελέσεις του η μπάλα «γλύφει» το δοκάρι κι αναπαύεται στο βάθος της εστίας. Ο Ντάριο Κρέσιτς, που ομολόγησε την κακή του εκτίμηση στη φάση με τον Τόσιτς, γνώριζε τί θ’ ακολουθούσε. Για να είναι βέβαιος πως δε θα νικηθεί έπεσε ένα κλάσμα πιο γρήγορα επιλογή που του στέρησε τη δυνατότητα να μπλοκάρει την μπάλα. Αυτή να μην τη χαρακτηρίσω καλύτερα με μπόλικα φάλτσα έφυγε προς τον άλλη και κάποιοι Ρώσοι που είχαν ξεκινήσει να τρέχουν δυο δεύτερα πριν από την εκτέλεση του πέναλτι όντας δέκα μέτρα έξω από την περιοχή εκμεταλλεύτηκαν την αδράνεια κάποιων αντιπάλων τους και τη δική τους τύχη για να ισοφαρίσουν το παιχνίδι.
Κι όμως ο ΠΑΟΚ είχε πολλές ευκαιρίες να πάρει τον αγώνα. Σουτ του Σαλπιγγίδη σε δυο περιπτώσεις, δοκάρι του Μουσλίμοβιτς, εκπληκτικό βολέ του Τσιρίλο πάνω στην κίνηση σε απόκρουση από κόρνερ άφησε τον Ακινφέεφ «άγαλμα» να παρακολουθεί την μπάλα να φεύγει μόλις άουτ, «τσίμπημα» του Βόσνιου προ αντιπάλου του λίγο έξω και η μεγάλη ευκαιρία του 75′ με τον εκπληκτικό προχτές Ιβιτς να σερβίρει έτοιμο γκολ στον «Σάλπι» αλλά ο τελευταίος να μην προλαβαίνει όπως θα ήθελε την προβολή. Η ποιότητα ήταν πλέον στοιχείο του ΠΑΟΚ και μαζί με τη σφοδρή διάθεση του έδωσαν ρόλο πρωταγωνιστικό, σε μια αντιστρόφως ανάλογη εικόνα μ’ αυτήν του πρώτου αγώνα.
Στην Τούμπα ο Λεονίντ Σλούτσκι δε σηκώθηκε στιγμή από τη
θέση του, στο «Λουζνίκι» μάλλον δεν κάθισε κι όχι εξαιτίας του κρύου. Φωνές, παρατηρήσεις, συνεχείς οδηγίες συνέθεσαν την εικόνα ενός ανήσυχου προπονητή. Ηταν ο ίδιος που έκανε λόγο για μικρό προβάδισμα της ομάδας του στην υπόθεση πρόκριση, τόσο το βράδυ της περασμένης Πέμπτης όσο και παραμονή του επαναληπτικού. Τοποθετήσεις κάθε άλλο παρά για το … θεαθήναι, αφού και η χρησιμοποίηση του ποιοτικότατου αλλά ανέτοιμου Βάγνερ Λοβ πρόδιδε τον μη εφησυχασμό του. Κάτι γνώριζε …
Προσθέστε και τα συγχαρητήρια του Ρώσου προπονητή στον Ελληνα ομόλογό του, την παραδοχή του Τόσιτς για την ανωτερότητα των αντιπάλων του και την καλύτερη τύχη που υποστήριξε ο Σέρβος πως άξιζαν για να βγάλετε ασφαλή συμπεράσματα για το τι ακριβώς συνέβη το παγωμένο βράδυ της Τρίτης στη Μόσχα. Κάποιοι αφελείς νόμιζαν πως η όλη συζήτηση για μεταφορά της ώρας μαρτυρούσαν διάθεση του ΠΑΟΚ να φυγοπονήσει, με χαρακτηριστικότερη τη συμπεριφορά του εκπροσώπου της ΤΣΣΚΑ στη σύσκεψη της ΟΥΕΦΑ για την τηλεοπτική μετάδοση, παραμονή του αγώνα. «Οτι και να γίνει θα παίξουμε» ανέφερε με σαρδόνιο χαμόγελο θαρρείς και προσπαθούσε κανείς ν’ αποφύγει κάτι. Αλλωστε ανάλογο είναι το συμπέρασμα που καταλήγει κανείς βλέποντας τον Βασίλι Ιγκνάσεβιτς να πανηγυρίζει ειρωνικά το γκολ της ισοφάρισης τρίβοντας τα χέρια του από το δριμύ ψύχος, ας ξαναδεί όμως την έκφραση του προσώπου του και των συμπαικτών του σε όλα όσα είχαν προηγηθεί.
Το κέρδος για τον ΠΑΟΚ ήταν μια απτή απόδειξη των ικανοτήτων του. Του τι μπορεί να κάνει κόντρα σε οποιονδήποτε αντίπαλο, κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Τίποτα δεν μπορεί να μετριάσει τη στεναχώρια του αποκλεισμού, ΤΙΠΟΤΑ! Χάθηκε μεγάλη ευκαιρία και πολλαπλά οφέλη σε όλα τα επίπεδα. Ωστόσο, το να κάθεσαι και να τ΄ αναμοχλεύεις δεν ωφελεί σε κάτι.
Προστέθηκε μια ακόμη λαμπρή εμφάνιση σ’ ένα εκπληκτικό ευρωπαϊκό ταξίδι που είχα την τύχη να ζήσω από κοντά, βήμα προς βήμα. Κάτι που θα έχω να θυμάμαι για όλη μου τη ζωή κι ελπίζω από αυτά που θ’ ακολουθήσουν στα επόμενα χρόνια γεροί να είμαστε πάνω απ’ όλα – να μην αναγκαστώ να το αναπολώ πυκνά συχνά. Το ζητούμενο είναι η διάρκεια, η αγωνιστική συνέπεια, στοιχεία που λειτουργούν ως θεμέλιες βάσεις για την καταξίωση εντός κι εκτός συνόρων. «Στόχος μας για το υπόλοιπο της σεζόν είναι η πρώτη θέση στα πλέι οφ και το Κύπελλο», έδωσε το σύνθημα ο Χάβος μετά το τέλος του αγώνα με φωνή που έβγαινε με δυσκολία από τη βραχνάδα. Ολοι τους τα έδωσαν όλα … Ο άνθρωπος που μνημόνευσα νωρίτερα γι’ αυτό που μου είχε πει το βράδυ της Πέμπτης έδωσε εκ νέου το στίγμα. «Το σημαντικότερο πράγμα στο ποδόσφαιρο για έναν ποδοσφαιριστή είναι το κίνητρο» και δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς. Αν δυσκολεύονται να το βρουν ας θυμηθούν τους περίπου χίλιους ηρωικούς φιλάθλους που ταξίδεψαν οδικώς κι αεροπορικώς στη ρωσική πρωτεύουσα για να κρατήσουν ψηλά τη σημαία του «Δικεφάλου». Οι φωνές τους εντυπωσίασαν για μια ακόμη φορά. Δε βρέθηκαν εκεί επειδή πίστευαν ακλόνητα στη νίκη της ομάδας τους αλλά για να διατρανώσουν το δεδομένο μεγαλείο ενός ιστορικού συλλόγου. Ποιό ήταν το δικό τους κίνητρο; Η υπερηφάνεια, η δίχως υστεροβουλία αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ είναι αυτό που τους λαμπρύνει περισσότερο κι «αναγκάζει» παίκτες σαν τον Μουσλίμοβιτς να δηλώνουν υπερήφανοι που είναι μέλη αυτής της οικογένειας, έχοντας νιώσει τόσο μοναδικές στιγμές. Μέχρι τις … επόμενες …
