Σαφώς και οι «ερυθρόλευκοι» διαθέτουν ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία τους κάνουν και ξεχωρίζουν λίγο παραπάνω απ τους συναδέλφους τους. Όμως, μπαίνοντας μέσα στο γήπεδο, όλοι δουλεύουν για την ομάδα και ουδείς για συγκεκριμένους παίκτες.
Δεν είναι ο Ολυμπιακός του Μιραλάς, ή του Γέστε, η του Φέισα. Είναι μία ομάδα στην οποία υπάρχει συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία. ʼπαντες οφείλουν να την υπηρετούν ευλαβικά. Και το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Το γεγονός πως όλοι μετέχουν με συγκεκριμένο ρόλο τόσο στην αμυντική, όσο και στην επιθετική λειτουργία, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε διαχειρίστηκε με χαρισματικό τρόπο το ματς της Γενεύης. Πριν απ τη σέντρα, φάνηκε πως το είχε «δουλέψει» πολύ στο μυαλό του, αναζητώντας τρόπους για να ισχυροποιηθεί η αμυντική λειτουργία. Μην ξεχνάμε πως επρόκειτο για την τελική πρόβα πριν απ την επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οπότε, όφειλε να το προσεγγίσει διαφορετικά σε σχέση με τις αναμετρήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος.
Με αυτό το σκεπτικό, είχε στο αρχικό σχήμα αμυντική τετράδα αποτελούμενη από Μοδέστο, Αβραάμ Παπαδόπουλο, Μέλμπεργκ και Μαρκάνο, ενώ σε ρόλο αμυντικών χαφ ήταν οι Ουρτάδο και Φέισα. Εντυπωσιακότερο όλων ήταν ο τρόπος με τον οποίο καθοδήγησε την ομάδα του μετά την αποβολή του Σουηδού στόπερ. Με πολλές και συχνές αλλαγές -εσωτερικές αρχικώς, απ τον πάγκο εν συνεχεία- μπόρεσε να «βραχυκυκλώσει» την ιταλική ομάδα, δίχως ν αλλοιωθεί η φιλοσοφία των «Πειραιωτών»
Εν κατακλείδι, επειδή επρόκειτο για το τελευταίο φιλικό παιχνίδι του Ολυμπιακού πριν απ την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων, θα πρέπει να παραδεχθούμε πως δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για τη νέα περίοδο. Φαίνεται πως την πλέον κατάλληλη στιγμή οι πρωταθλητές Ελλάδας εμφανίζονται έτοιμοι για ν ανταποκριθούν στις αυξημένες υποχρεώσεις τους στις εγχώριες διοργανώσεις και το Τσάμπιονς Λιγκ.
