Πάντοτε, η πλέον ουσιαστική ανάσα ή μάλλον τις περισσότερες φορές η μοναδική προερχόταν μέσα από εμφάνιση ή αποτέλεσμα. Η ομάδα, μέσα από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες καθώς είχε τέσσερις βασικούς της ποδοσφαιριστές εκτός, αναδείχτηκε ισόπαλη 1-1 στο Λβιβ με την Καρπάτι και για δεύτερη συναπτή σεζόν δηλώνει «παρών» στη φάση των ομίλων του «Europa League». Δεν είναι δα και μικρό πράγμα, αν κι εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Προσωπικά, βλέποντας ομάδες όπως τη Βιγιαρεάλ, τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ και άλλες να συμμετέχουν στο «Champions League» ένιωσα μια καλώς εννοούμενη ζήλεια, εντούτοις ποτέ στη ζωή μου δεν ήμουν αχάριστος και δε σκοπεύω να ξεκινήσω να γίνομαι τώρα.
Μια πολυεπίπεδη επιτυχία που αρχικά παρέχει στην ομάδα αυτό που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή χρειάζεται περισσότερο απ’ όλα … ηρεμία. Τη βασικότερη προϋπόθεση για να χαράξει τα επόμενα βήματά της και να πορευθεί όπως τις αξίζει στο πρωτάθλημα που τελικά ξεκινά. Επίσης, της εξασφαλίζει μια οικονομική ανάσα, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις (;) στο ιδιοκτησιακό. Παράλληλα, τονώνει το ευρωπαϊκό της προφίλ καθιερώνοντάς την στις συνειδήσεις αρκετών, εντός αλλά κι εκτός συνόρων.
Ας είναι καλά, λοιπόν, όλοι στην ομάδα για το κατόρθωμά τους. Τους αξίζουν ειλικρινά και θερμά συγχαρητήρια, όμως λίγη περισσότερη αναφορά χρίζουν ο Λάζλο Μπόλονι, ο Σωτήρης Μπαλάφας, ο Στέλιος Μαλεζάς κι ο Γιώργος Γεωργιάδης. Καθένας του για ξεχωριστούς λόγους. Ο Ρουμάνος τεχνικός επειδή από το ξεκίνημα έδειξε πίστη στις ικανότητές του και στις αντίστοιχες της ομάδας του, αξιοποίησε υπάρχοντα στοιχεία προκειμένου να δημιουργήσει και να αξιοποιήσει τις απαιτούμενες σταθερές ώστε να πετύχει ο ΠΑΟΚ την πρόκριση. Και πάντα μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας ή σχεδόν πάντα, αφού ορισμένα πράγματα πριν από τους αγώνες δεν πρέπει ν’ αποκαλύπτονται για ευνόητους λόγους. «Το άγχος που είχα το βράδυ της παραμονής του αγώνα ήταν πολύ μεγάλο», αναφέρω ως παράδειγμα προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Προετοίμασε τους παίκτες του με τον καλύτερο τρόπο, αγωνιστικά και ψυχολογικά, ενώ ειδικά στην ανάπαυλα κι ενώ το σκορ ήταν εις βάρος της ομάδας του 1-0, κατάφερε να τους μεταλαμπαδεύσει την πεποίθησή του για την πρόκριση.
Για τον Μπαλάφα ότι και να πούμε είναι λίγο. Είτε επειδή τα περισσότερα έχουν ειπωθεί και γραφεί είτε λόγω τα περισσότερα είναι ευρύτερα γνωστά. Με διαφορά κι απτές αποδείξεις πλέον ο πιο αδικημένος ποδοσφαιριστής του «Δικεφάλου» τα τελευταία χρόνια κι ίσως όχι μόνον. Αμυντικός χαφ, κατά περίσταση σέντερ φορ κι όποτε του ζητηθεί στόπερ. Κι όλα αυτά … αδιαμαρτύρητα και μ’ εντονότατη αμφισβήτηση στο πρόσωπό του όλον αυτόν τον καιρό. Κι όπως ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς πέρυσι στην Κωνσταντινούπολη, έτσι κι αυτός στο Λβιβ, μια εβδομάδα μετά τα 25α γενέθλιά του με το γκολ που πέτυχε προσυπέγραψε μια τεράστια επιτυχία η οποία θα χαρακτηρίζει τον ίδιο και την ομάδα του για ολόκληρη τη σεζόν. Ο Στέλιος Μαλεζάς, τόσο στο Β’ ημίχρονο του πρώτου αγώνα όσο και στο 90λεπτο του δεύτερου, θύμισε τον παλιό καλό του εαυτό, αυτόν που τον έφερε στην Εθνική, αυτόν που έλειψε πρώτα από τον ίδιο και μετά από τον ΠΑΟΚ, με κορυφαία στιγμή την αποσόβηση ενός τέρματος σε κρίσιμη χρονική στιγμή (22′) με ικανότητα ν’ αλλάξει τον ρου του αγώνα. Γενικότερα είχε μια παρουσία η οποία έβγαζε αυτοπεποίθηση, σιγουριά κι εμπιστοσύνη. Μακάρι να συνεχίσει ανάλογα.
Για το τέλος αφήσαμε τον Γιώργο Γεωργιάδη. Στην κόντρα επίθεση από τη φάση την οποία μνημονεύσαμε νωρίτερα έχασε μοναδικό τετ α τετ καθώς, όπως ο ίδιος ομολόγησε ετεροχρονισμένα, δεν πίστεψε ότι μπορεί να τον προλάβει ο αντίπαλος αμυντικός. Αν είχε ευστοχήσει πιθανόν να είχε κλέψει τη δόξα του Μπαλάφα. Πάραυτα δεν πτοήθηκε για πολύ ώρα μετά. Ειδικά στην επανάληψη κι από τη στιγμή που συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε ενδεχόμενο να χαρακτηριστεί «μοιραίος», έβγαλε πολλή ενέργεια, κράτησε μπάλα, έφυγε στην επίθεση έχοντας καλές συνεργασίες κι άφησε υποσχέσεις για το άμεσο μέλλον.
Η κλήρωση έφερε στον ποδοσφαιρικό δρόμο του ΠΑΟΚ δυο πανίσχυρους αντιπάλους, όπως τέτοιοι είναι οι Τότεναμ, Ρούμπιν Καζάν κι έναν θεωρητικά και μόνο αδύναμο, τη Σάμροκ Ρόβερς. Και επιμένουμε στο «θεωρητικά» αφού μόνο τυχαίο δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως απέκλεισε την Παρτιζάν. Ακόμη κι έτσι, το σενάριο έχει ομοιότητες με το αντίστοιχο περυσινό. Και τότε ο «Δικέφαλος» ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ δεν είναι τώρα και τότε είχε ν’ αντιμετωπίσει μεγαθήρια και τότε ταλανιζόταν από προβλήματα. Αλλωστε είναι γνωστό πως πολύ, μα πολύ καλύτερα τα καταφέρνει στα δύσκολα, παρά στα εύκολα.
Στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος υποδέχεται την Ξάνθη και για έναν ακόμη αγώνα έχει πολλές και σημαντικές απουσίες λόγω καρτών από πέρυσι και τραυματισμών. Απουσιάζουν οι Κοντρέρας, Τσιρίλο, Γκαρσία, Ιβιτς, Παπάζογλου. Πρόβλημα τραυματισμού αντιμετωπίζει κι ο Λάζαρ, «ενθύμιο» από το Λβιβ, αλλά πιθανολογείται πως θα ξεκινήσει σ’ ένα σχήμα που παραμένει ίδιο κι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου με τα ίδια πρόσωπα. Από Δευτέρα άπαντες προσμένουν με αγωνία τις εξελίξεις στα διοικητικά και τις αντίστοιχες στα μεταγραφικά. Δεν είναι δα και άσχετες μεταξύ τους. Μόνο που ο χρόνος πιέζει πλέον ασφυκτικά κι η αναγκαιότητα πιέζει αφόρητα. Ίδωμεν …
