Επώδυνη .. ναι, αξεπέραστη όχι. Ηταν ένα πολύ καλό μάθημα για όλους. Τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές. Αμφότεροι ρίσκαραν κι έχασαν. Η μεν πρώτη επειδή προτίμησε να προφυλάξει τον Γιώργο Φωτάκη για τον αγώνα της Πέμπτης. Ο Καλαματιανός μέσος χαίρει της εκτίμησης του προπονητή του σε βαθμό τέτοιο που να τον θεωρεί απολύτως απαραίτητο για τους σημαντικούς αγώνες. Ετσι, ο Λάζλο Μπόλονι τον άφησε εκτός 18άδας, έστω κι αν τον στεναχώρησε. Σαν την απόφαση του γονέα που μπορεί να πικραίνει το παιδί του αλλά τη λαμβάνει με γνώμονα το καλό του. Οι δε δεύτεροι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Σ αυτούς που έχουν την υποχρέωση λόγω παλαιότητας στην ομάδας κι εμπειρίας να δείχνουν το δρόμο στους άλλους και σ αυτούς που παίρνουν ευκαιρίες όμως τις αφήνουν να περνούν ανεκμετάλλευτες.
Ο «Δικέφαλος» πλήρωσε την αφλογιστία ή τη δυστοκία των επιθετικών του. Είχε ευκαιρίες να σημειώσει περισσότερα γκολ από αυτό του Σωτήρη Μπαλάφα. Δεν το έκανε κι ο Εργοτέλης τον τιμώρησε. Και πάλι όμως, είχε την ευκαιρία να περάσει αλώβητος από το Παγκρήτιο επεκτείνοντας την καλή παράδοση που είχε δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια, εντούτοις ατομικά λάθη οδήγησαν στο ναυάγιο.
Καταθέτοντας πάντα την ταπεινή μου άποψη, ο Ρουμάνος τεχνικός έριξε στον αγώνα τον Λάζαρ θέλοντας να βάλει τον πλέον γρήγορο χαφ από αυτούς που είχε στον πάγκο για να αντικαταστήσει την ταχύτητα που απώλεσε μπροστά από την άμυνα με την ανόητη αποβολή του Αρίας. Καλοδεχούμενη η συγνώμη, ωστόσο το ζητούμενο είναι η πρόληψη κι όχι η θεραπεία. Ο διεθνής μέσος έχει την «κακιά» συνήθεια να προωθείται βγάζοντας τις πιο έντονες φωνές του συμπατριώτη προπονητή του. Κι όταν δεν είναι 100% έτοιμος, ακόμη χειρότερα. Στη συνέχεια έβαλε τον Ρομπέρ, για να έχει έναν πιο φρέσκο παίκτη στα άκρα, με καλύτερη έκρηξη και ταχύτητα στις αντεπιθέσεις αλλά και με μπόλικες δυνάμεις να δίνει βοήθειες στον Λίνο, από την πλευρά του οποίου πλαγιοκοπούσε συνεχώς ο Εργοτέλης με τον Λεάλ.
Αντ αυτού είδαμε τον Λίνο να καταθέτει απέλπιδες προσπάθειες άμυνας μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο, δυστυχώς ανεπιτυχώς ορισμένες φορές. Κι ο Λάζαρ που έπρεπε να δίνει βοήθειες στην πλευρά του δεν το έκανε. Δημιουργούνταν κενά που ο αντίπαλος εκμεταλλεύτηκε. Δε θυμάμαι ποια ήταν η τελευταία φορά που ο ΠΑΟΚ δέχτηκε δυο γκολ σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Η ομάδα είχε συμπεριφορά πανικού. Κι εκεί έρχεται η προσωπικότητα κάποιων παικτών που έπρεπε να βγάλουν ψυχραιμία, ηρεμία, αυτοπεποίθηση, να κρατήσουν την μπάλα και να ροκανίσουν χρόνο. Να μην κλωτσούν την μπάλα στο πουθενά ανανεώνοντας αυτομάτως τις επιθέσεις των Κρητικών, τις δεύτερες, τρίτες, τέταρτες κοκ απόπειρές τους να νικήσουν τον Κρέσιτς.
Κι ο Κροάτης αποδείχτηκε θύμα του πανικού, αφού ειδικά στο δεύτερο γκολ μάλλον κάτι περισσότερο μπορούσε να κάνει. Οταν κάποιος παίκτης υστερεί, δε νιώθει καλά έρχεται ο άλλος συμπαίκτης του να καλύψει το κενό του, να τον βοηθήσει, να γλιτώσει αυτόν και την ομάδα του. Αλλά όταν η τρικυμία είναι γενική, δύσκολα ν’ αποφευχθεί το κακό τέλος. Στο μυαλό του Ρουμάνου τεχνικού, πριν από την είσοδο του Ρομπέρ, φάνηκε να είναι κι η είσοδος του Σπανάτσιο αντί του Ιβιτς. Επιτελικός μέσος, με έφεση και στο σκοράρισμα – σύμφωνα με όσα έχουμε δει στο διαδίκτυο τουλάχιστον – και το κυριότερο άγνωστος στον αντίπαλο. Το άγνωστο προκαλεί φόβο, ενίοτε δέος. Οι σκέψεις που ακύρωσαν τη συγκεκριμένη σκέψη του αφενός μπορεί να ήταν πως φοβήθηκε να μην τον «κάψει» σε μια δύσκολη στιγμή δίνοντας την πρώτη του συμμετοχή κι αφετέρου για να μην αφαιρέσει ύψος από το σύνολο αποσύροντας τον Σέρβο, καθώς τα γεμίσματα των γηπεδούχων στην περιοχή ήταν διαδοχικά και στα στημένα όλοι γυρνούσαν πίσω.
Συνολικά ήταν ένα πολύ καλό μάθημα, για όλους. Από τα παθήματα οφείλεις – εφόσον σέβεσαι τον εαυτό σου – να μαθαίνεις. Η στεναχώρια είναι φυσιολογική αλλά λίγα έχει να σου δώσει. Προτεραιότητα έχει η διαπίστωση των λαθών, η εμπέδωσή τους κι η αναζήτηση τρόπων να μην επαναληφθούν. Καλύτερα που ήρθε τώρα, νωρίς παρά αργότερα και σε κρίσιμες περιπτώσεις. Το μεγάλο στοίχημα πλέον είναι η αναγωγή της ψυχολογίας σε θετικά επίπεδα, δίχως να φανεί πως αυτό που συνέβη το Σάββατο δεν είναι δα και κάτι σοβαρό. Την Πέμπτη ξεκινούν οι ποδοσφαιρικές γιορτές κι όλοι πρέπει να είναι έτοιμοι. Η ομάδα, ο κόσμος κι εμείς. Καλή συνέχεια
