Ελα όμως που η πραγματικότητα – για μια ακόμη φορά – αποδείχτηκε διαφορετική από τον ευσεβή πόθο. Οι ποδοσφαιριστές του «Δικεφάλου» ξεκίνησαν τον αγώνα πολύ καλά. Είχαν τον έλεγχο, την κατοχή, δημιούργησαν ευκαιρίες αλλά δεν κατάφεραν να τις μετουσιώσουν σε γκολ. Οι Κρητικοί ήταν άριστα προετοιμασμένοι και το στιλ του αγώνα – από τη στιγμή που η άμυνά τους κρατούσε αποτελεσματικά – τους βόλεψε σχεδόν ιδανικά. Με μοναδικό προωθημένο το Βαγγέλη Μάντζιο και σ’ ετοιμότητα γρήγορους ποδοσφαιριστές όπως ο Φώτης Παπουλής, περίμεναν την ευκαιρία να κάνουν τη … «ζημιά» σε κάποια από τις αντεπιθέσεις τους.
Η αναγκαστική αντικατάσταση του Γιώργου Φωτάκη στο 34′ έμελλε ν’ αλλάξει και την εικόνα των γηπεδούχων και κατ’ επέκταση την αντίστοιχη του αγώνα. Ο διεθνής μέσος, ως ο ένας εκ των δυο προωθημένων της μεσαίας γραμμής – ο άλλος ήταν ο Βλάνταν Ιβιτς – συντέλεσε τα μέγιστα στην πίεση που άσκησε η ομάδα του, απείλησε με δυο μακρινά σουτ προδίδοντας την αυτοπεποίθησή του πλέον ως προς και την εκτελεστική του ικανότητα. Ωστόσο ο Ντιέγκο Αρίας, ήταν εξαιρετικός ανασταλτικά, αλλά έμεινε πολύ πιο πίσω σε σχέση με τον Καλαματιανό συμπαίκτη του και βοήθησε ελάχιστα επιθετικά, είτε οργανωτικά είτε εκτελεστικά στο βαθμό που του αντιστοιχεί.
Βοήθεια ουσιαστικά από τη μέση και μπροστά δε δόθηκε από κανέναν. Η απόδοση όλων ήταν φθίνουσα στην επανάληψη με το χρόνο να περνάει και να λειτουργεί υπέρ των φιλοξενούμενων. Πλησιάζοντας στη λήξη του αγώνα οι φιλοξενούμενοι κέρδιζαν την αυτοπεποίθηση που σταδιακά έχαναν οι αντίπαλοί τους. Κάθε φάση που περνούσε, αφαιρούσε από τον έναν προσέθετε στον άλλον. Απόντος «καθαρού» μυαλού, ήρθαν οι σέντρες δίχως στόχο, οι γιόμες πίσω από τη γραμμή της σέντρας συνθέτοντας μια ανούσια υπεροχή.
Ο ΟΦΗ είχε επιβάλει το παιχνίδι του κι η παθητική στάση του ΠΑΟΚ, η έλλειψη αντίδρασης, ιδεών και ποδοσφαιρικών πρωτοβουλιών συνηγορούσε υπέρ του. Σε μια κατάσταση που ο ένας επιτίθεται κι ο άλλος αμύνεται η καλή ή η κακή μέρα συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών είναι ικανή να κάνει τη διαφορά και να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα. Οπως κι έγινε … Ακριβώς όπως συμβαίνει κι ισχύει με την επιτυχία, έτσι και στην αποτυχία έχουν όλοι μερίδιο ευθύνης. Από τον προπονητή μέχρι τον ποδοσφαιριστή που θα μπει στον αγώνα ως αλλαγή. Η κατάδειξη του θεωρητικά «ενόχου» ή «ενόχων» δεν ωφελεί σε κάτι περισσότερο παρά μόνο σε … καφενειακή συζήτηση.
Οι αρμόδιοι είναι αυτοί που γνωρίζουν καλύτερα κι έχουν όλα τα περιθώρια ν’ αποδείξουν πως κατάλαβαν, έπαθαν κι έμαθαν αρχής γενομένης από τον αγώνα με τη Σάμροκ Ρόβερς, την Πέμπτη στην Τούμπα. Η ομάδα μετράει ήδη δυο σοβαρές απώλειες, Γκαρσία και Φωτάκη, ενώ κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν τα έτερα δυο άλλα πρόσωπα του ιατρικού απουσιολόγιου, Κοντρέρας και Μπαλάφας θα είναι διαθέσιμα και σε ποιον βαθμό ετοιμότητας, πολύ δύσκολα για αύριο και περισσότερο για την Κυριακή, εν όψει του εκτός έδρας αγώνα με τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
Αυτό που μπορώ να καταθέσω με βεβαιότητα είναι πως την Κυριακή υπήρχε ένας διάχυτος εκνευρισμός, ανεξήγητος για μένα, που επηρέασε γενικώς. Ο Λάζλο Μπόλονι και οι συνεργάτες του έχουν δύσκολη αποστολή να προετοιμάσουν την ομάδα, όχι τόσο αγωνιστικά και παρά τις ελλείψεις αλλά κυρίως ψυχολογικά. Στις δύσκολες καταστάσεις οι αδύναμοι αντλούν ενέργεια κι αυτοπεποίθηση από τους ισχυρούς. Φύσει και θέσει εκεί ανήκει η τεχνική ηγεσία, έτσι πρέπει να λειτουργήσει δίνοντας το έναυσμα για την έναρξη μιας νέας προσπάθειας, ακόμη πιο έντονης, ακόμη πιο αποφασιστικής, ικανής να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Μετά το τέλος του αγώνα έγινε μια πρώτη συνάντηση της πλειοψηφίας των μελών του νέου Δ.Σ. Σ’ επίσημο επίπεδο πραγματοποιήθηκε χτες. Νέα πρόσωπα, ως επί το πλείστον, νέες προσδοκίες, νέες ελπίδες που μόνον αισιοδοξία μπορούν να προκαλέσουν αλλά μόνον ως σύνολο. Η ισχύς εν τη ενώσει. Επίσης, το παρελθόν είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Ως ένας φανταστικός φίλος. Τον συμβουλεύεσαι, σου υπενθυμίζει κι ανάλογα με τις λοιπές συνθήκες, αποφασίζεις και πορεύεσαι. Με ρεαλισμό, ειλικρίνεια, επικοινωνία, συναίσθημα κι αποφασιστικότητα δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα, παρά μόνο ν’ αποδείξουν. Με πράξεις γιατί τα λόγια τη σημερινή εποχή τείνουν να χάσουν τη σημασία τους. Ολοι κρίνουν κι όλοι κρίνονται, όχι από τα λεγόμενά τους αλλά από τα πεπραγμένα τους.
Καλή δύναμη σε όλους …
