Όρεξη για κουβέντα δεν υπήρχε… Η ήττα από τον Αρη, 5η διαδοχική στο πρωτάθλημα, δεν άφηνε κουράγιο στους παίκτες του Πανιωνίου για πολλές λέξεις.
Όλοι, ακόμα κι αυτοί που δεν αγωνίστηκαν, αναζητούσαν τα αίτια αυτής της ήττας, που (και αυτή) ήρθε δίχως να το καταλάβουν και όπως υποστήριξαν οι περισσότεροι, δίχως να το αξίζουν.
Λίγο πιο δίπλα, ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος, καθόταν μόνος του, προσπαθώντας να διώξει τη πίεση όλης της εβδομάδας, αλλά και του αγώνα. Εντονότατα προβληματισμένος. Με τη πάροδο του χρόνου, άρχισε να συζητάει με τους συνεργάτες του, τα του αγώνα και της ομάδας του.
Κάποια στιγμή, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΠΑΕ Πανιώνιος που μπήκε στη παρέα τους είπε: “Το ποδόσφαιρο όσα σου παίρνει, έρχεται η στιγμή που σου τα δίνει πίσω” για να του απαντήσει ο “Ελε”: “Ναι, αλλά πόσα ακόμα πρέπει να μας πάρει;” εκδηλώνοντας ταυτόχρονα τη πίκρα του γι’ αυτή την ήττα και τον τρόπο που ήρθε.
Το ερώτημά του έμεινε για λίγο αναπάντητο. “Ας σκύψουμε το κεφάλι, να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σκληρά και όλα θα πάνε καλά” είπε ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη συζήτηση για να την ολοκληρώσει την ίδια στιγμή.
Να θυμίσουμε, ότι ο Πανιώνιος τη Κυριακή ήταν μια εντελώς νέα ομάδα, με αρκετά νέα πρόσωπα και 9 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές σε σχέση με το αντίστοιχο παιχνίδι της πρεμιέρας (Ντούνης, Γουνδουλάκης τα κοινά πρόσωπα). Με βασικότατες απουσίες, τα ? της άμυνας νοκ-άουτ, χωρίς τον πρώτο του σκόρερ, Αραβίδη και τον Καμπάνταη, ουσιαστικά με μόνο μία γεμάτη προπόνηση (αυτή της Παρασκευής) και με βασικό στόπερ έναν παίκτη που έχει ζήσει ελάχιστες μέρες στα “κυανέρυθρα”. Κι όμως το παιχνίδι χάθηκε στις λεπτομέρειες…
Σίγουρα, έκανε λάθη και ο Ελευθερόπουλος. Προσωπική εκτίμηση, ότι άργησε να ρίξει στο ματς τον Καμπάνταη (αν είναι λάθος), αλλά προφανώς κάτι γνωρίζει παραπάνω, οπότε…
Πλέον, οι κυανέρυθροι όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν και έτσι, το παιχνίδι της Κυριακής έχει αποκτήσει “χαρακτήρα τελικού”. Έτσι το αποκάλεσαν άπαντες. Από παίκτες μέχρι τεχνική ηγεσία. Πάντως, με όσους παίκτες συνομίλησα με το τέλος του αγώνα, όλοι έδειξαν πως έχουν καταλάβει τη κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα και είναι έτοιμοι να γυρίσουν σελίδα.
Ντούνης, Σάμαρης, Περιστερίδης δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάκτυλό τους, λέγοντας ότι ο Πανιώνιος, παρά τα πολλά προβλήματα που έχει, αξίζει να βρίσκεται ψηλότερα. Και αυτοί θα τον οδηγήσουν εκεί που πρέπει. Τα λόγια τελείωσαν, οι παίκτες του Ελευθερόπουλου από την Κυριακή κιόλας επιβάλεται να επιστρέψουν στα νικηφόρα αποτελέσματα. Το είπε σωστά ο Περιστερίδης: “Μη συνηθίσουμε στην ήττα”.
ΥΓ: Το κέρδος του Πανιωνίου στον αγώνα με τον Αρη έχει να κάνει με τον Ανδρέα Σάμαρη, ο οποίος θυμήθηκε τον καλό του εαυτό, πραγματοποίησε (κατά την άποψή μου) την καλύτερη φετινή του εμφάνιση και ο Πανιώνιος πλέον μπορεί να προσδοκά περισσότερα απ’ αυτόν στα επόμενα παιχνίδια.
ΥΓ 2: Η συμπαράσταση των περίπου 150 “Πανθήρων” που βρέθηκαν στο “Κλεάνθης Βυκελίδης” στηρίζοντας τους παίκτες του Δημήτρη Ελευθερόπουλου, τραγουδώντας υπέρ της αγαπημένης τους ομάδας σε όλο το παιχνίδι ήταν υποδειγματική. Έχω ακούσει τον Παναγόπουλο σε συνεντεύξεις του σε μένα να μιλάει για τη διαφορετικότητα που βγάζουν οι φίλαθλοι του Πανιωνίου, διαφορετικότητα την οποία καταλαβαίνεις περισσότερο, πιο έντονα σε παιχνίδια μακριά από τη Νέα Σμύρνη.
ΥΓ 3: Κι επειδή το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι κι έτσι πρέπει να το αντιλαμβανόμαστε όλοι, σας παραθέτω μια προσωπική στιγμή στα αποδυτήρια του “Κλεάνθης Βυκελίδης”. Ο πρώτος παίκτης που μίλησε στον συνάδελφο, Παναγιώτη Στεφάνου ήταν ο Αλέξανδρος Καραγιάννης, τον οποίο ούτε που γνωρίζω. Με το που τελείωσε η συνέντευξη, του ζήτησα (για να εκπληρώσω επιθυμία φίλου) τη φανέλα του και μου είπε: “Την έχω τάξει αυτή φίλε μου. Θα προσπαθήσω να σου φέρω μία άλλη” για να του απαντήσω, “σ’ ευχαριστώ πολύ, όπως και να ‘χει”.
Λίγα λεπτά αργότερα, ούτε 10, κι έχοντας ξεχάσει αυτό που του ζήτησα, είδα τον 19χρονο επιθετικό του ʼρη, να διανύει ξανά την απόσταση από τα αποδυτήρια του ʼρη μέχρι τη φυσούνα όπου γίνονται οι συνεντεύξεις (σχεδόν η μισή πλαϊνή εξέδρα) κρατώντας στα χέρια του τη φανέλα την οποία και μου πρόσφερε με μεγάλη χαρά. Και για το λόγο αυτό τον ευχαριστώ μέσα από τη στήλη μου. Είναι κάτι που πρώτη φορά, το έζησα, αλλά νομίζω πως είναι κάτι που δε συναντάει κανείς, συχνά στα γήπεδα από ποδοσφαιριστές και μάλιστα ομάδας που δεν ασχολείσαι με το ρεπορτάζ της. Για να μην είμαι άδικος, κάτι ανάλογο είχε κάνει ο Απόστολος Βέλιος (πριν πάει στην Έβερτον) στη Νέα Σμύρνη, έπειτα από ήττα του Ηρακλή από τον Πανιώνιο.
