Πριν από τρεις εβδομάδες στα Ιωάννινα κόντρα στον ΠΑΣ, την περασμένη Κυριακή στην Κομοτηνή επί του Πανθρακικού με 4-1.
Απέναντι σε μια τεκμηριωμένα φορμαρισμένη ομάδα που έτρεχε ένα αξιόλογο σερί νικών με ζηλευτή αμυντική επίδοση ο «Δικέφαλος», που είχε και την αμέριστη συμπαράσταση των φιλάθλων του, δεν ξεκίνησε καλά. Με σημαντικό πρόβλημα από την αριστερή του πτέρυγα, καθώς στο σχηματισμό του 4-3-3 η γραμμή που σχημάτιζαν οι Λίνο, Λάζαρ, Ρομπέρ είχε προβλήματα συνεννόησης κι αλληλλοκάλυψης ιδιαίτερα ως προς την ανασταλτική της λειτουργία με συνέπεια η συντριπτική πλειοψηφία των επιθετικών ενεργειών της ακριτικής ομάδας να εκδηλώνονται από εκείνη την πλευρά με αιχμή του δόρατος τον Μίνγκα.
Εντούτοις ο ΠΑΟΚ πρόλαβε να κάνει δυο ευκαιρίες με σημαντικότερη αυτή του Σαλπιγγίδη στο 12′ σε μια φάση που θύμισε σε πολλά το δεύτερο γκολ του διεθνούς επιθετικού στο στάδιο των «Ζωσιμάδων» αλλά είχε διαφορετική κατάληξη. Οι δυο ομάδες άρχισαν να βρίσκουν το ρόλο τους στο γήπεδο με τους γηπεδούχους να περιορίζονται στη λογική των αντεπιθέσεων και τους φιλοξενούμενους να προσπαθούν να κερδίσουν μέτρα στο γήπεδο πλησιάζοντας την αντίπαλη περιοχή, είναι χαρακτηριστικό πως η κατοχή της μπάλας στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου ήταν 33 – 67%!
Ωστόσο, η ομάδα του Παύλου Δερμιτζάκη ήταν αυτή που άνοιξε το σκορ στο 32′ όταν σε γύρισμα του Μίνγκα από αριστερά ο Κάτσε σε προσπάθειά του ν’ απομακρύνει έστειλε την μπάλα στα δίχτυα του Χακόμπο κι ενώ αγωνίζονταν με παίκτη λιγότερο αφού ο Βαϊρουά έχοντας τραυματιστεί βρισκόταν εκτός αγωνιστικού χώρου για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Ο νεαρός μέσος του ΠΑΟΚ ήταν απαρηγόρητος κι όμως αυτός που έσπευσε άμεσα να τον εμψυχώσει και να τον στηρίξει ήταν ο … άμεσα «θιγόμενος» από τη φάση Ισπανός πορτιέρο. Με τίποτα άλλο δεν ασχολήθηκε ο θηριώδης τερματοφύλακας παρά μόνον με τον συμπαίκτη του έχοντας άμεσα αντιληφθεί το πόσο βαρέως έφερε το αυτογκόλ που σημείωσε. Δεν πέρασαν ούτε δυο λεπτά κι η χαρά έδωσε τη θέση της στη στεναχώρια στους ανθρώπους του Πανθρακικού αφού ο Βαϊρουά, ένας εκ των σημαντικότερων ποδοσφαιριστών της ομάδας του, έπρεπε ν’ αντικατασταθεί «υποχρεώνοντας» την ομάδα του σε αναγκαστική αλλαγή δίνοντας τη θέση του στον Μουνάφο.
Η τεχνική ηγεσία του «Δικεφάλου» έδωσε εντολή στον Λάζαρ να μετακινηθεί στον άξονα ενισχύοντας το κέντρο που εξ αρχής δεν είχε καλή λειτουργία με κύριο χαρακτηριστικό τις λάθος τοποθετήσεις και τις μεγάλες αποστάσεις τόσο με την αμυντική όσο και με την επιθετική γραμμή. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε ν’ αντιδράσει αυξάνοντας την πίεση, βελτιώνοντας την κυκλοφορία της μπάλας αλλά πλέον είχε ν’ αντιμετωπίσει μια πιο «σφιχτή» άμυνα αλλά και τη δικαιολογημένα πιο ισχυρή αυτοπεποίθηση των αντιπάλων του. Η κατάσταση φάνηκε ν’ αλλάζει στο 39′ όταν ο Σαλπιγγίδης αξιοποίησε το κακώς υπολογισμένο γύρισμα του Σαρακατσάνου στον Κουτσόπουλο με τον αρχηγό του «Δικεφάλου» να παρεμβάλλεται, ν’ ανατρέπεται από τον τερματοφύλακα του Πανθρακικού εντός της περιοχής και πέρα από το πέναλτι να κερδίζει και την αποβολή του αντιπάλου του.
Ο ίδιος ανέλαβε να το εκτελέσει αλλά όπως είχε συμβεί στην Κρήτη, στον αγώνα με τον ΟΦΗ όταν ο νεοεισελθόντας Χακόμπο είχε αντικαταστήσει τον Γλύκο αποκρούοντας το πέναλτι των τότε γηπεδούχων, το σκηνικό επαναλήφθηκε σ’ ένα «deja vu» εις βάρος – όμως – του ΠΑΟΚ με τον Αντίλοβιτς να λέει «όχι» στον αρχηγό των φιλοξενούμενων. Την ώρα που ο διαιτητής υπέδειξε την εσχάτη των ποινών στο κέντρο του γηπέδου, ο Κάτσε κάθισε κάτω εμφανώς ανακουφισμένος – αρχικά – από την εξέλιξη προδίδοντας και το τι «κουβαλούσε» μέσα του. Ο Λίνο ήταν ο δεύτερος – μετά τον Χακόμπο – συμπαίκτης του που τον προσέγγισε για να του μιλήσει και να τον παροτρύνει να συνεχίσει αποβάλλοντας κάθε αρνητική σκέψη για ότι είχε προηγηθεί στα φάση του 1-0. Το σκηνικό έγινε αντιληπτό κι από τον πάγκο με τον κ. Δώνη να καλεί κοντά του τον νεαρό ποδοσφαιριστή, να του μιλά για να τον εμψυχώσει και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα να πραγματοποιεί μια μικρή ομιλία σε μια εικόνα που θύμιζε περισσότερο πατέρα με γιο παρά προπονητή με παίκτη του κι έτσι ολοκληρώθηκε με τον πρώτο ν’ ασπάζεται τον δεύτερο.
Το ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς ν’ αλλάξει κάτι και οι μόνοι από τους αναπληρωματικούς που πήγαν στ’ αποδυτήρια – προφανώς κατόπιν σχετικής εντολής – ήταν οι Κατσουράνης, Γεωργιάδης. Επιστρέφοντας στον αγωνιστικό χώρο τίποτα δεν είχε αλλάξει στη σύνθεση της ομάδας αλλά ταυτόχρονα με τη σέντρα δόθηκε εντολή στους Σταφυλίδη, Κατσουράνη, Γιάννου να ξεκινήσουν «ζέσταμα». Ο ΠΑΟΚ εμφάνισε εξ αρχής τις διαθέσεις του πιέζοντας, παίρνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων με φωνές από τον πάγκο ακόμη και στον Κατσικά ν’ ανέβει πιο ψηλά για να βοηθήσει στο να δημιουργηθούν συνθήκες «πολιορκίας» στην αντίπαλη περιοχή. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν σχετικά καλή αλλά σχεδόν πάντα με το κάτι παραπάνω, στοιχείο που κόστιζε σε χρόνο δίνοντας τον αντίστοιχο στην άμυνα του Πανθρακικού να (ανα)προσαρμοστεί.
Στο 56′ ο Σαλπιγγίδης σκοράρει αξιοποιώντας ασίστ του Λόρενς αλλά συλλαμβάνεται σε αντικανονική θέση και σχεδόν με τη συμπλήρωση της ώρας ο Κώστας Κατσουράνης μπαίνει για πρώτη φορά ως παίκτης του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο αντικαθιστώντας τον Ρομπέρ. Μια κίνηση που επιφέρει κι εσωτερικές αλλαγές, τον σχηματισμό να γυρίζει σε 4-3-1-2 με τους Κάτσε, Κατσουράνη, Λάζαρ μπροστά από την άμυνα, τον Φωτάκη λίγο πιο μπροστά και τους Σαλπιγγίδη – Λόρενς προωθημένους. Ενα λεπτό μετά έμελλε να γίνει η φάση που εν πολλοίς θα έκρινε την αναμέτρηση. Ο Παπαδόπουλος έκλεψε την μπάλα από τον Κατσικά τροφοδότησε τον Λουσέρο που βγήκε τετ α τετ με τον Χακόμπο αλλά ο Ισπανός τερματοφύλακας νίκησε κατά κράτος τον Αργεντινό αντίπαλό του κρατώντας το 1-0.
Στον πάγκο του ΠΑΟΚ σκέφτονταν τη δεύτερη αλλαγή όταν είδαν τον Λάζαρ να τους κάνει νόημα για ενόχληση στον δικέφαλο. Ο Γιάννου έλαβε την εντολή να ετοιμαστεί για να μπει στη θέση του αλλά ο Ρουμάνος είχε άλλα κατά νου. Με μια προσωπική ενέργεια που παρόμοιά της έχει ξαναπροσφέρει κατά το μακρινό – όμως – παρελθόν, απέφυγε διαδοχικούς αντιπάλους και με υποδειγματικό πλασέ ισοφάρισε σε 1-1 αποδεικνύοντας κι επιβεβαιώνοντας το πόσο ΜΕΓΑΛΗ ανάγκη είχε κι έχει η ομάδα του από αρχής τις σεζόν ανάλογες ενέργειες από τους πλέον ικανούς κι έμπειρους ποδοσφαιριστές της. Από πρόσωπα δηλαδή που άπαντες περίμεναν να κάνουν τη διαφορά στη φετινή σεζόν και μόνον αυτό δεν έκαναν ως τώρα πλην απειροελάχιστων εξαιρέσεων σαν την προχτεσινή.
Η παρουσία του Κατσουράνη αποδεικνύεται καταλυτική. Οχι γιατί κάνει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το εξωπραγματικό αλλά επειδή ΚΑΝΕΙ τα απλά, τα αυτονόητα, μεστά και χωρίς περιττές κινήσεις. Κι αυτή είναι μια τρανή απόδειξη για μια από τις σημαντικότερες διαφορές που έχουν και είχαν κατά το παρελθόν οι ομάδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ενας ποδοσφαιριστής στα 33 του, έπειτα από ελάχιστο χρόνο παραμονής στην ομάδα καταφέρνει ν’ ανεβάσει επίπεδο μια ομάδα αγωνιζόμενος περίπου για μισή ώρα. Φανταστείτε δηλαδή σε πολύ πιο νεαρή ηλικία και πλαισιωμένος από αντίστοιχες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών πόσο πιο στιβαρή βάση δημιουργούνταν για οικοδομηθεί πάνω τους ένα αξιόμαχο σύνολο. Κλείνει η παρένθεση.
Στο 70′ επιτεύχθηκε η ισοφάριση κι έξι λεπτά μετά η αφετηρία – παραδοσιακά φέτος – κάθε ουσιαστικής κι αξιόλογης επιθετικής δραστηριότητας, ο Λίνο σημάδεψε τον Σαλπιγγίδη στο δεύτερο δοκάρι του Αντίλοβιτς με τον διεθνή επιθετικό να σκοράρει με κεφαλιά ρεφάροντας την άστοχη εκτέλεση πέναλτι. Και γι’ αυτόν ήταν ένα προσωπικό στοίχημα, αφού σε όλο το διάστημα που ακολούθησε κατέβαλε υπερπροσπάθεια επιθετικά και ανασταλτικά για ν’ αλλάξει το εις βάρος της ομάδας του σκηνικό που είχε δημιουργηθεί. Στο 83′ ο Λάζαρ – τελικά – αποσύρεται αφού λίγο νωρίτερα ο Λίνο είχε μεταφέρει τις εκ νέου ενοχλήσεις που ένιωσε ο Ρουμάνος δίνοντας τη θέση του στον Γιάννου. Αξίζει να σημειωθεί πως το 1-2 όπως και το 1-1 έγινε με τον Γιάννου έτοιμο να περάσει στον αγώνα περιμένοντας την πρώτη διακοπή με τον τέταρτο διαιτητή δίπλα του να κρατά τον σχετικό πίνακα.
Η αδημονία του ομογενή επιθετικού ήταν κάτι σαν προαίσθημα που τέσσερα λεπτά μετά επιβεβαιώθηκε. Σε σέντρα του Κατσουράνη έξω από την περιοχή ο Γιάννου σηκώθηκε από τη γραμμή της αντίστοιχης μικρής κι ανάμεσα σε δυο αντιπάλους του για να κάνει το 3-1 με κεφαλιά. Το τελικό σκορ διαμόρφωσε ο Σταφυλίδης – επίσης με το κεφάλι – στις καθυστερήσεις. Ο ΠΑΟΚ νίκησε όχι μόνον τον αγώνα, αλλά και πολλές αντιξοότητες όπως το δικό του κακό ξεκίνημα, τ’ ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ και με τον τρόπο που συνέβη αυτό, την κακή ψυχολογία μετά και το άστοχο πέναλτι και την επικινδυνότητα του αντιπάλου όταν αυτός φλέρταρε με το 2-0.
Μια νίκη που συνιστά λόγο για πανηγυρισμούς αλλά μπορεί να προσφέρει πολλά μαθήματα για τη δύσκολη συνέχεια που τον περιμένει. Παραμένει μια νέα ομάδα που φέτος χτίζεται και δημιουργείται σε πιο ασφαλή βάση πλέον. Δε θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που η συντριπτική πλειοψηφία των φίλων της ομάδας τέτοιο καιρό είχαν ως βασική – για να μην πω μοναδική – έγνοια τα μεταγραφικά κι αυτό μαρτυρά πολλά. Η λησμονιά είναι κακό πράγμα.
Στο επίπεδο της ενίσχυσης πολλά ονόματα παρέλασαν και συνεχίζουν να παρελαύνουν καθημερινά ως υποψήφια να ενισχύσουν τον «Δικέφαλο». Οι σχετικές συζητήσεις των ανθρώπων της ομάδας με τους «στόχους» και τις ομάδες τους έχουν ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο. Τις διαπραγματεύσεις χειρίζεται σχεδόν αποκλειστικά ο Γκερμάν Τσιστιακόφ «παίζοντας» και το παιχνίδι της υπομονής καθώς η ανάγκη ή η σφοδρή επιθυμία ανεβάζει τα νούμερα και λειτουργεί επιβαρυντικά για τον κάθε ενδιαφερόμενο σε μια εποχή όπου παντού οι τάσεις των αριθμών είναι πτωτικές. Κι ευτυχώς στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχουν – ούτε καν – συμπτώματα νεοπλουτισμού, επειδή ο ισχυρός άνδρας του «Δικεφάλου» δε νιώθει την ανάγκη πως έχει ν’ αποδείξει κάτι σε κάποιον. Επικρατεί η λογική, ο σχεδιασμός κι η επιχειρηματική λειτουργία που διέπει σοβαρούς οργανισμούς, τουλάχιστον αυτό εισπράττω ως αίσθηση μέχρι σήμερα.
Πέρα από περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που είδαν το φως της δημοσιότητας υπάρχουν κι άλλα με τα οποία έγιναν επαφές αλλά δεν ευοδώθηκαν και μια από αυτές – δυστυχώς – ήταν ένα από τα ονόματα που αναφέρθηκαν στο προηγούμενο κείμενό μου από αυτήν εδώ τη γωνιά. Το «δυστυχώς» έχει να κάνει με την αδιαμφισβήτητη αξία του και τις ευεργετικές, πολυεπίπεδες συνέπειες που θα είχε η απόκτησή του αλλά οι Κινέζοι είχαν διαφορετική άποψη και κυρίως … χρήματα για ξόδεμα. Κάθε εμπόδιο σε καλό, που αναφέρει κι ο θυμόσοφος λαός μας. Ακολουθεί το Κύπελλο την Πέμπτη με την Καλλιθέα και την Κυριακή ο ΠΑΟΚ θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο «σπίτι» του μέσα στο 2013 για να υποδεχτεί τον Ατρόμητο του Νίκου Αναστόπουλου – πλέον – αλλά και μια από τις ομάδες που τον ακολουθούν στη βαθμολογία και λογίζονται ως ανταγωνίστριες για τις πρώτες θέσεις. Οχι πως μέχρι τώρα δεν ίσχυε αλλά πολλώ δε περισσότερο από εδώ και στο εξής κάθε αγώνας αποτελεί και μια απόδειξη. Εχοντας περάσει το μισό της σεζόν η βελτίωση του συνόλου πρέπει να είναι οφθαλμοφανής και πειστική προς φίλους κι αντιπάλους.
Καλή χρονιά, χρόνια πολλά με υγεία κι εργασία για όλον τον κόσμο. Καλή δύναμη σε όλους …
