Οι συνθήκες θυμίζουν μίνι κρίση. Ηττα στο Κύπελλο και δύσκολος επαναληπτικός την ερχόμενη εβδομάδα, αδυναμία επικράτησης για έναν ακόμη αγώνα επί ενός αντιπάλου που λογίζεται ως βασικός ανταγωνιστής στη φετινή σεζόν, τεράστια απώλεια από τον σοβαρό τραυματισμό ενός εκ των καλύτερων ποδοσφαιριστών του έμψυχου δυναμικού και . ανώμαλη «προσγείωση» στο μεταγραφικό μέτωπο από τις δηλώσεις διευκρινίσεις του στρατηγικού συμβούλου του μεγαλομετόχου, κ. Γκέρμαν Σιστιακόφ. Ενός από τους πολλούς «καπετάνιους» που υπάρχουν στην ομάδα, εντός κι εκτός Τούμπας. Ωστόσο, ο Ρώσος μαζί με τον ιδιοκτήτη, τον πρόεδρο, τον τεχνικό διευθυντή και τον προπονητή είναι αυτοί που επωμίζονται τη μεγαλύτερη ευθύνη για να βγάλουν το καράβι από τη θύελλα.
Μια εβδομάδα μετά το εντυπωσιακό «διπλό» στην Κομοτηνή και λίγες ημέρες μετά το «κάζο» στην Καλλιθέα, όπου ναι μεν η ομάδα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα πραγματοποίησε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της αλλά έχασε κι αυτό είναι που μετράει, παρουσιάστηκε κατώτερη των περιστάσεων, αδυνατώντας ν ανταπεξέλθει σε μια 100% αναμενόμενη κι άκρως προβλέψιμη ποδοσφαιρική συμπεριφορά της μιας εκ των δυο ομάδων που την ακολουθούν κατά πόδας στη βαθμολογία.
Τι άλλαξε; Κόπωση; Απογοήτευση; Αδυναμία; Ανικανότητα; Ή μήπως ένας συνδυασμός όλων των προηγούμενων κι άλλων, διάφορων παραμέτρων μαζί; Την απάντηση θα δώσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μέσα από τις εμφανίσεις τους στις κρίσιμες αναμετρήσεις που ακολουθούν. Κι όπως αναφέραμε το βράδυ της Πέμπτης, η αλληλλοκάλυψη τελειώνει. Πλέον ο καθένας τίθεται ενώπιον των ευθυνών του και προετοιμάζεται για να «πληρώσει το μάρμαρο».
Ας αρχίσουμε από το αμιγώς αγωνιστικό. Την Κυριακή ο ΠΑΟΚ δεν πήρε ποτέ το κάτι παραπάνω από τους ποδοσφαιριστές του για να «διασπάσει» τη συμπαγή άμυνα του Ατρομήτου που πολύ καλά έκανε κι αγωνίστηκε όπως αγωνίστηκε, ο καθένας «πολεμάει» όπως μπορεί ή για όσους λησμονούν όπως έκανε κι ο «Δικέφαλος» πριν από λίγα χρόνια με λίγες διαφορές μια ενέργεια σαν του Λάζαρ στην Κομοτηνή. Μια κίνηση ενός επιθετικού στα ατελείωτα γεμίσματα προς την περιοχή του Ιτάνζ, ένα σουτ από μακρινή απόσταση που θα έβαζε δύσκολα στον τερματοφύλακα του Ατρομήτου. Αντιθέτως η προσωπική ενέργεια ήρθε ανασταλτικά από τον Κατσουράνη που δικαιολόγησε με τον πλέον παραστατικό τρόπο την επιλογή της τεχνικής ηγεσίας να τον τοποθετήσει στο κέντρο της άμυνας. Βέβαια, αν ήθελε να ρισκάρει ίσως θα έπρεπε στο τελευταίο τέταρτο εικοσάλεπτο του αγώνα να τον προωθήσει στη μεσαία γραμμή περνώντας τον Ιντζίδη στο παιχνίδι.
Ο Λάζαρ αποχώρησε τραυματίας στο ημίχρονο, ο Κάτσε φαίνεται καταπονημένος μετά τις διαδοχικές, «γεμάτες» συμμετοχές του, ο Λόρενς δε θυμίζει σε τίποτα αυτά που «υποσχέθηκε» με τις πρώτες του εμφανίσεις στην Τούμπα, ο Γεωργιάδης χρειάζεται αρκετή δράση ακόμη για να επανέλθει (;) σε κανονικό επίπεδο, ο Σταφυλίδης φάνηκε ανεπαρκής στη συγκεκριμένη θέση, ο Σαλπιγγίδης αναλώθηκε σε ημιτελείς προσπάθειες πλαγιοκόπησης από δεξιά κι ο Αθανασιάδης δεν εμφανίστηκε ποτέ στον αγώνα. Ολα αυτά είναι δεδομένα αλλά συνδυαζόμενα σχηματίζουν τον ποδοσφαιρικό γρίφο του ΠΑΟΚ στην πλέον πρόσφατη αναμέτρηση που δε λύθηκε ποτέ.
Από το καλοκαίρι ήταν γνωστή και κάτι περισσότερο από προφανής η ανάγκη ενίσχυσης της ομάδας μόνον που αυτή δεν ήρθε ποτέ. Κι εξηγούμαι
. Αποκτήθηκε ο Κατσουράνης κι άμεσα άρχισε ν αποδίδει τ αναμενόμενα μόνον που ένας
«κούκος» δε φέρνει την άνοιξη. Ακολούθησε με καθυστέρηση ο Σίλντενφελντ, απομένει να φανεί το τι μπορεί να δώσει. Δεν ήταν γνωστό πως ο «Δικέφαλος» χωλαίνει μεσοεπιθετικά; Δεν το γνώριζε ο καθένας από τους «καπετάνιους» της ομάδας; Γι αυτό δεν έγιναν και οι όποιες επαφές έγιναν, προεξαρχούσης αυτής του Αντελίνο Βιεϊρίνια από τις αρχές Δεκεμβρίου; Η λογική για μια τέτοια προσέγγιση δεν προέβλεπε δαπάνη αρκετών χρημάτων; Ξαφνικά όμως αποφασίστηκε πως δε συντρέχει λόγος τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή για μια τέτοια κίνηση. Αρα απόφαση και δράση από τους ανθρώπους που αποφασίζουν για το μέλλον της ομάδας κι όχι από οιονδήποτε εκτός αυτής.
Δηλαδή δε θα μπορούσε αυτή η διαπίστωση να προκύψει από τις αρχές του Δεκεμβρίου, να κινηθεί η ομάδα στα οικονομικά δεδομένα που επιθυμεί και να έχει ήδη αποκτηθεί ο μεσοεπιθετικός ή οι μεσοεπιθετικοί, όπως ανέφερε σ εμάς την περασμένη Παρασκευή ο Γιώργος Δώνης στις καθιερωμένες δηλώσεις του πριν από κάθε αγωνιστική, προκειμένου να συνεισφέρουν στον καθοριστικό για την εξέλιξη της σεζόν Γενάρη; Δεν αναφέρομαι στον Βιεϊρίνια, στον Λούκας, στον Λάζοβιτς, αλλά στις περιπτώσεις αυτών που προφανώς τώρα εξετάζονται. Κύπελλο και δυο αγώνες με τους βασικούς ανταγωνιστές είχε ως πλέον σημαντικές αναμετρήσεις αυτόν τον μήνα ο ΠΑΟΚ, δε νομίζω να ήταν μυστικό.
Υπήρχε η εμπιστοσύνη στην τεχνική ηγεσία και το υπάρχον υλικό εξ αρχής όπως επισημάνθηκε στις δηλώσεις του κ. Σιστιακόφ, ας λεγόταν τον Δεκέμβριο πως η ομάδα δεν έχει ανάγκη ενίσχυσης και φυσικά δεν αναφέρομαι σε απρόσμενες περιπτώσεις όπως αυτής του άτυχου Χακόμπο (σ.σ. περαστικά στον Ισπανό τερματοφύλακα κι ευχές για ταχεία ανάρρωση). Ο πήχης δεν
ψήλωσε από μόνος του. Ακόμη κι έτσι να είχε συμβεί, δεν έκανε κανείς το παραμικρό για να τον θέσει στη ρεαλιστική του θέση. Μάλλον το αντίθετο συνέβη.
Βγήκαν τα εισιτήρια διαρκείας του δεύτερου γύρου. Καλώς ή κακώς ειδικά στη χώρα μας το μεγαλύτερο κίνητρο για έναν φίλαθλο απορρέει από τον ενθουσιασμό. Αδίκως μεν αλλά η προσθήκη του Κατσουράνη από μόνη της δεν ήταν όπως και αποδείχτηκε ικανή να λειτουργήσει κατά τέτοιον τρόπο. Τα οικονομικά δεδομένα για όλον τον κόσμο είναι σε χείριστη κατάσταση δίχως να έχει αλλάξει κάτι ή έστω να διαφαίνεται στον ορίζοντα μια αχτίδα ελπίδας. Συνεπώς, πολύ πεζά, τι άλλαξε γι αυτόν που δεν πήρε το καλοκαίρι διαρκείας προκειμένου να το πράξει τώρα; Η πορεία της ομάδας θα μπορούσε να είναι μια λογική απάντηση. Ναι, αλλά δεν υπάρχει Ευρώπη ενώ κι η ίδια η ομάδα με την εικόνα που παρουσιάζει πέραν της αδιαμφισβήτητης αποτελεσματικότητάς της στην πλειοψηφία των αναμετρήσεων δεν ικανοποιεί.
Είναι μια νέα ομάδα, ναι. Είναι μια ομάδα που λόγω της αλλαγής στην ιδιοκτησία γλίτωσε από τον εφιάλτη που βιώνουν άλλες ιστορικές ομάδες, ναι. Κι όμως αυτά δεν είναι στοιχεία αρκετά για τον περισσότερο κόσμο σε μια αντίδραση που θα μπορούσε να ειπωθεί πως αγγίζει τα όρια της αχαριστίας. Ισως αλλά είναι κάτι που δεν το περίμενε κανείς; Είναι κάτι νέο ως συμπεριφορά ή ως νοοτροπία ειδικά για την ομάδα του ΠΑΟΚ; Δε νομίζω Ταπεινή μου άποψη είναι πως προέκυψε μπέρδεμα όχι συνειδητά θέλω να πιστεύω – και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Οσο δεν ξεκαθαρίζουν κάποιες καταστάσεις και το τοπίο παραμένει «θολό» τόσο θα δημιουργείται πεδίο κατάλληλο προς εκμετάλλευση από όλους όσοι μάλλον το καλό της ομάδας δεν το έχουν σε πρώτη προτεραιότητα. Χάθηκε υπερπολύτιμος χρόνος, καλό θα ήταν να μη χαθεί άλλος. Ας οριστούν τα δεδομένα που θέλουν να κινηθούν οι καθ ύλιν αρμόδιοι κι ας προχωρήσουν ανάλογα γιατί τα δύσκολα μπορεί να γίνουν … ακόμη πιο δύσκολα.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους …
