Ποια είναι, όμως, η ουσία; Με τον Πανιώνιο, στην πραγματικότητα, ασχολείται κανείς; Ή ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του και την καρέκλα του; Με το μέλλον αυτής της ομάδας; Το «Απήλιον» χάθηκε και μαζί το «σπίτι» των παικτών και των Ακαδημιών της ομάδας.
Το μέλλον του Πανιωνίου «σκουραίνει». Παίρνει μαύρο χρώμα. Όσο κι αν δεν θέλει κανείς να το αντικρίσει, αυτή είναι η αλήθεια. Δυστυχώς για τον Πανιώνιο και τους οπαδούς του. Κι αν υποστηρίξει κανείς ότι πέρυσι τα κατάφερε (και πριν από δύο χρόνια επίσης), άρα μπορεί και φέτος, πλανάται… Οικτρά.
Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει. Κανείς. Οι παίκτες δεν έχουν καμιά ενημέρωση για το τι θα βρουν μπροστά τους. Διαβάζουν ότι φεύγει ο ένας, φεύγει ο άλλος, το ρόστερ «ξεγυμνώνεται», το προπονητικό κέντρο χάνεται και διάφορες σκέψεις στριφογυρίζουν στο μυαλό τους. «Να μείνουμε να κάνουμε τι; Ούτε προπονητικό δεν έχουμε. Είχαμε ένα στολίδι και το χάσαμε.» κάποιοι από τους συνειρμούς τους. Δικαιολογημένοι πέρα για πέρα.
Το προπονητικό τιμ και ο επικεφαλής του, Κωνσταντίνος Παναγόπουλος προσπαθούν να σχεδιάσουν τη νέα σεζόν πάνω σε «τσιγαρόχαρτα». Έτοιμα να τσαλακωθούν και να πεταχτούν στα σκουπίδια κάθε ώρα, κάθε λεπτό που περνάει. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αφεθούν στο έλεος και την τύχη. Χρειάζονται στήριξη. Απ όλους. Και περισσότερο από τον κόσμο, ο οποίος πρέπει φέτος να δείξει τη διπλάσια υπομονή και κατανόηση από πέρυσι.
Σ αυτή την κρίσιμη καμπή, πρέπει όλοι να δείξουν ωριμότητα και ομόνοια. Δεν υπάρχουν περιθώρια για εσωτερικές διαμάχες και έριδες. Ο Πανιώνιος βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με τα 123 χρόνια ιστορίας του. Όλοι πρέπει ν αφήσουν στην άκρη την οποιαδήποτε διχόνοια και απλά να φροντίσουν έτσι ώστε οι παίκτες και το τεχνικό τιμ να πορευθούν με όσο το δυνατόν λιγότερες «απώλειες» και ελλείψεις.
Πέρυσι ο Πανιώνιος, ναι, τα κατάφερε. Έπαιξε ωραίο ποδόσφαιρο και έμεινε στην κατηγορία. Φέτος; Μπορεί να επαναληφθεί κάτι ανάλογο; Όχι όσο κάποια πράγματα έχουν εναποτεθεί στην τύχη. Αν υπάρξει όμως σωστός προγραμματισμός ο Πανιώνιος μπορεί να βγει κερδισμένος από αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, όπως λέει και μια ψυχή.
ΥΓ: Σύμφωνοι, ότι το «Απήλιον» είναι, πλέον, μια τεράστια πληγή για τον Πανιώνιο, που καλείται να βρει άμεσα λύση για το που θα προπονείται από εδώ και στο εξής. Ο Τσακίρης λειτούργησε επαγγελματικά και έβαλε μπροστά το συμφέρον του. Κακά τα ψέματα, στις εποχές που ζούμε ο καθένας μας θα έπραττε το ίδιο. Ο ρομαντισμός έμεινε στάσιμος. Στην εποχή του. Δεν μας ακολούθησε. Δυστυχώς.
ΥΓ 2: Το έγραφα και πριν μερικές εβδομάδες. Η φετινή σεζόν θα είναι δυσκολότερη από κάθε άλλη των προηγούμενων, πρόσφατων, χρόνων.
ΥΓ 3: Οι φίλοι του “ιστορικού” έχουν κάθε λόγο να “γκρινιάζουν” για το θέμα του “Απήλιον”. Ας έχουν όμως καλά στο μυαλό τους, ότι ο Πανιώνιος είναι ιδέα. Και χάρη σ’ αυτούς μένει ζωντανή, γίνεται ισχυρότερη. Όλοι άλλοι πάνε κι έρχονται. Οι φίλοι της ομάδας όμως διακρίνονται για την πίστη τους σ’ αυτή. Και οι Πανιώνιοι έχουν αποδείξει ότι είναι πιστοί στις ιδέες που πρεσβεύει αυτό το σωματείο.
