Η πρώτη ευρωπαϊκή νίκη στην ιστορία της ομάδας μπορεί να μην συνδυάστηκε με πρόκριση, αλλά δεν σημαίνει κάποιο τέλος. Αντιθέτως είναι η αρχή. Για να έρθουν κι άλλες ευρωπαϊκές νίκες. ʼνοιξε την όρεξη. Το ποτήρι δεν το βλέπουν μισοάδειο μετά από αυτό το “τρελό διήμερο” στο Περιστέρι. Το βλέπουν μισογεμάτο κι έτσι οφείλουν να κάνουν.
Η πρόκριση στους ομίλους θα ήταν το επιστέγασμα μιας πολυετούς προσπάθειας. Θα ήταν η δικαίωση των προσπαθειών της κυανόλευκης διοίκησης, η οποία έχει δημιουργήσει μια υγιής ομάδα που αντιστέκεται με πείσμα στα σημεία των καιρών. Θα ήταν η εκπλήρωση των ονείρων των πιστών οπαδών της ομάδας που ακόμα κι έτσι δεν πρόκειται να σταματήσουν να ονειρεύονται.
Το μέλλον ανήκει στον Ατρόμητο. Η Ευρώπη τον έμαθε και τον περιμένει. Αρκεί το πλάνο να παραμείνει ως έχει. Με μέθοδο, με οργάνωση, με αγάπη για το αντικείμενο, με επαγγελματισμό αλλά και με ρομαντισμό (ναι δεν είναι ψέμα ότι οι άνθρωποι της ομάδας και οι οπαδοί της είναι ακόμα ρομαντικοί με το ποδόσφαιρο) ο σύλλογος των δυτικών προαστίων μπορεί να κάνει την υπέρβαση.
ΥΓ: Η υποδοχή που επιφύλαξαν οι φίλαθλοι της ομάδας ήταν η καλύτερη τονωτική “ένεση” για τους παίκτες της ομάδας, για να βρουν τη δύναμη να ξεπεράσουν το σοκ του άδικου αποκλεισμού και να μπουν και πάλι στον δρόμο των επιτυχιών, αρχής γενομένης από το παιχνίδι της Δευτέρας κόντρα στον Αρη.
