Το τι ακριβώς συνέβη σ΄ αυτό το ματς, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Οποιος έχει μάτια βλέπει. Αλλωστε δεν ωφελεί σε τίποτα η αναπαραγωγή των ίδιων λέξεων, από τη στιγμή που για τα γεγονότα μίλησε ο προπονητής (εμμέσως, πλην σαφώς), αλλά και οι ποδοσφαιριστές, όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις.
Μήπως όμως με όλη αυτή την κουβέντα που ξέσπασε, αδικούνται οι πρωταγωνιστές με τα κίτρινα; Αυτοί που μέχρι πριν από ένα μήνα δεν μπορούσαν να κερδίσουν κανέναν και τώρα πετούν από νίκη σε νίκη;
Εχοντας οδηγό τον Σαλόζε Ουντότζι, οι Θεσσαλονικείς βρίσκουν τον εαυτό τους, ανεβαίνουν ψυχολογικά, αναρριχώνται βαθμολογικά και αρχίζουν να πείθουν πως πολύ δύσκολα ο Αρης θα περάσει τον περυσινό εφιάλτη. Η νίκη επί μίας ομάδας που την περασμένη σεζόν του έριξε τρία στο ίδιο γήπεδο, προμηνύει διαφοροποίηση ενός τέτοιου σεναρίου.
Το συγκρότημα του Μιλίνκοβιτς, χωρίς να παίζει σούπερ μπάλα (οι δυνατότητες είναι συγκεκριμένες και άκρως περιορισμένες), δείχνει πως ξέρει, πια, τι ζητά εντός των γραμμών. Ψάχνει την ουσία, όντας συνειδητοποιημένη για το στόχο της φετινής περιόδου (Αρης είσαι, αλλά χαμηλά τη μπάλα), δεν υποτιμά πρόσωπα και καταστάσεις, γίνεται ομάδα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που επέφερε ο Σέρβος, από την ώρα που ανέλαβε. Εδωσε κατεύθυνση στο κιτρινόμαυρο καράβι και αυτό, αν μη τι άλλο, πρέπει να του πιστωθεί.
Κι όλα αυτά, χωρίς μεγάλη βοήθεια από τον Αγκάνθο. Ο Ισπανός, απουσίαζε στα πρώτα πέντε ματς, σκόραρε στη Ν. Σμύρνη, έπαιξε ένα ημίχρονο και αποβλήθηκε στη Βέροια. Τι δείχνει αυτό; Πως αυτός ο Αρης δεν στέκεται στα πρόσωπα, έστω κι αν πρόκειται για ότι καλύτερο διαθέτει από πλευράς ποιότητας.
Δεν βάζει τα κλάματα, όπως είπε ο Μιλίνκοβιτς και συνεχίζει. Τώρα, πια, ξέρει να παρατάσσεται στα χαρακώματα, ξέρει να μάχεται, ξέρει να κερδίζει με οποιοδήποτε τίμημα… Πουλά πολύ ακριβά το τομάρι του!
Υ.Γ: Ιατρική οδηγία: Οι χειραψίες απαγορεύονται! Υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης της νόσου των τρελών αγελάδων.
