Και όλα αυτά γιατί οι παίκτες του Γιάννη Αναστασίου ξέχασαν να …βγουν στο δεύτερο ημίχρονο και έκαναν τη ζωή τους δύσκολη με ένα κάκιστο σαρανταπεντάλεπτο.
Παραμένουν ένα άλυτο μυστήριο αυτές οι απίστευτες μεταπτώσεις στην απόδοση του Τριφυλλιού. Από το εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο με το ασφυκτικό πρέσινγκ, το “στρωτό” ποδόσφαιρο, την κατοχή μπάλας, τον γρήγορο ρυθμό και τις πολλές ευκαιρίες στο …εφιαλτικό δεύτερο μέρος, όπου ο Παναθηναϊκός ήταν άλλη ομάδα. Χάθηκε η κατοχή και η καλή κυκλοφορία της μπάλας, οι Πράσινοι έδωσαν γήπεδο στον αντίπαλο, έγιναν δεκάδες λάθη από τους παίκτες του Τριφυλλιού και δεν λειτούργησε τίποτα σωστά. “Τρικυμία” στην άμυνα, “κομμένο” το κέντρο και …εξαφανισμένη η επίθεση, με την -ουσιαστική- διαφορά ότι αυτό το σαρανταπεντάλεπτο μπλακ άουτ δεν στοίχισε βαθμολογικά στην ομάδα του Γιάννη Αναστασίου…
Κι όμως ο Παναθηναϊκός ήταν καλός στο πρώτο μέρος και έκανε σχεδόν τα πάντα σωστά. Οι παίκτες του Τριφυλλιού είχαν ενθουσιασμό και ενέργεια στο παιχνίδι τους, έκλεισαν τους κενούς χώρους, πίεσαν τον αντίπαλο και δημιούργησαν αρκετές ευκαιρίες. Το μόνο που έλειψε ήταν η αποτελεσματικότητα στην επίθεση, καθώς οι Πράσινοι “σπατάλησαν” σημαντικές στιγμές στο ματς για να “κλειδώσουν” τη νίκη. Και από το limit up μέσα σε λίγα λεπτά ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στο limit down με κάκιστη παρουσία στο γήπεδο και εμφάνιση που προκαλεί προβληματισμό.
Δεν είναι θέμα ταλέντου, δυνατοτήτων ή έμψυχου δυναμικού. Ο Παναθηναϊκός έχει δείξει την εφετινή σεζόν ότι μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο και έχει φανεί σε αρκετά παιχνίδια η δουλειά που έχει γίνει από τον Γιάννη Αναστασίου… Αυτό που χρειάζεται μεγάλη βελτίωση είναι το κομμάτι της νοοτροπίας, γιατί οι Πράσινοι συνεχίζουν να αδικούν τους εαυτούς τους…
