Ωστόσο οι ευκαιρίες και τα δοκάρια δεν δίνουν βαθμούς. Το “έλεος” που ακούστηκε ουκ ολίγες φορές από τον πάγκο των Περιστεριωτών αποτυπώνει την εικόνα της ομάδας στα τελευταία πέντε ματς. Σε όλα μπήκε δυνατά και πριν την συμπλήρωση του πενταλέπτου έχασε μεγάλες ευκαιρίες να προηγηθεί και να πάρει ψυχολογία. Όσο δεν γινόταν αυτό, τόσο γέμιζαν με έξτρα βάρος τα πόδια των παικτών του Παράσχου. Κι επειδή στο ποδόσφαιρο δεν μπορούν να εξηγηθούν τα πάντα, το πιθανότερο σενάριο είναι… το μάτι.
Ναι, ο Παπαδόπουλος, ο Ναπολεόνι, ο Καραμάνος, ο Ούμπιντες κι ο Γεωργίου δεν ξέχασαν την μπάλα που ήξεραν, ωστόσο δεν βρέθηκαν στην κατάλληλη ψυχολογία την κατάλληλη στιγμή ώστε να τελειώσουν τις φάσεις “προπόνησης” που τους παρουσιάστηκαν. Τον πήχυ που τόσο ψηλά ανέβασαν κατά τη διάρκεια της καλύτερης σεζόν της ιστορίας της ομάδας, οι ίδιοι τον κατέβασαν, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους κακίσει μετά από μία τόσο κοπιαστική και συνάμα επιτυχημένη χρονιά.
Επειδή λοιπόν στο ποδόσφαιρο ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, το κέρδος του Ατρόμητου από το ματς με τον Παναθηναϊκό, είναι ότι έμεινε ζωντανός στο κυνήγι των… καλύτερων διακοπών. Δηλαδή στην κατάληψη της τρίτης θέσης που θα εξασφαλίσει δύο εβδομάδες έξτρα ξεκούρασης. Η νίκη λοιπόν στον “τελικό” με τον Αστέρα είναι επιτακτική. Όπως ήταν και πέρσι, αν και το έπαθλο τότε ήταν διαφορετικό. Θα πρέπει όμως να περιμένει και θετικό αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ επί του τριφυλλιού διότι η τριπλή ισοβαθμία στους επτά βαθμούς τον αφήνει τέταρτο.
Νίκη δική του και νίκη ή ισοπαλία του ΠΑΟΚ τον φέρνει ισόβαθμό μόνο με τον Αστέρα, με τον οποίο υπερτερεί λόγω καλύτερης θέσης κατάταξης στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
