Με βάση όλες τις πληροφορίες που προκύπτουν είτε από το εξωτερικό, είτε μέσα απ’ τον Ολυμπιακό, στόχος είναι κυρίως παίκτες οι οποίοι βρίσκονται σε «καλή» ποδοσφαιρική ηλικία. Και όταν λέμε καλή, εννοούμε πως είναι από 21 έως 26 ετών. Άρα, έχουν τη διάθεση, μέσω της ομάδας του Πειραιά, να ανεβάσουν τις “μετοχές” τους. Παράλληλα και οι «Πειραιώτες» θα ωφεληθούν δημιουργώντας υπεραξίες στα περιουσιακά τους στοιχεία (αν προτιμάτε, να αποκτήσουν μεταπωλητική αξία).
Είναι μία πρακτική την οποία ακολουθούν κατά κόρον, γνωστές ευρωπαϊκές ομάδες, οι οποίες δεν ανήκουν στην πρώτη γραμμή. Έχοντας ενεργή παρουσία στο μεταγραφικό αλισβερίσι, δημιουργούν πλεόνασμα (πραγματικό και όχι θεωρητικό) στα ταμεία τους, κατορθώνοντας έτσι να στέκονται με αξιοπρέπεια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Τα παραδείγματα των κορυφαίων ομάδων της Πορτογαλίας, της Μπενφίκα και της Πόρτο είναι χαρακτηριστικά.
Προσπαθώντας ο Ολυμπιακός να αποκτήσει τον Φινμπόγκασον, τον Κασάμι, τον Πουλίδο και τον Γκαζαριάν, εφαρμόζει ακριβώς αυτήν την πολιτική: εντάσσει στο δυναμικό του παίκτες σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία οι οποίοι έχουν φιλοδοξίες για να κάνουν ακόμη μεγαλύτερα βήματα στην καριέρα τους. Και μέσω των «ερυθρόλευκων», μπορούν να τα πραγματοποιήσουν.
Απ’ την άλλη πλευρά, οι πρωταθλητές Ελλάδας επιχειρούν να αγοράσουν παίκτες τους οποίους έχουν «κατασκοπεύσει» σε βάθος χρόνου. Ξέρουν έτσι πολύ καλά τα αγωνιστικά προτερήματά τους και κατά πόσο μπορούν να ενταχθούν στην αγωνιστική φιλοσοφία του Μίτσελ. Άλλωστε, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί εκείνες οι εποχές στις οποίες οι “Πειραιώτες” «ψώνιζαν» από «κασέτες» και υπό την πίεση του χρόνου.
